ใครคือครูครูคือใครในวันนี้ เนาวรัตน์

ใครคือครู

ใครคือครู ครูคือใคร ในวันนี้
ใช่อยู่ที่ ปริญญา มหาศาล
ใช่อยู่่ที่ เรีียกว่า ครูอาจารย์
ใช่อยู่นาน สอนนาน ในโรงเรียน

ครูคือผู้ ชี้นำ ทางความคิด
ให้รู้ถูก รู้ผิด คิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์ รู้ยาก รู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยน แปลงสู้ รู้สร้างงาน

ครูคือผู้ ยกระดับ วิญญาณมนุษย์
ให้สูงสุด กว่าสัตว์ เดรัจฉาน
ปลุกสำนึก สั่งสม อุดมการณ์
์ มีดวงมาลย์ เพื่อมวลชน ใช่ตนเอง

ครูจึงเป็น นักสร้าง ที่ใหญ่ยิ่ง
สร้างคนจริง สร้างคนกล้า สร้างคนเก่ง
สร้างคนให้ ได้เป็นตัว ของตัวเอง
ขอมอบเพลง นี้มา บูชาครู..

…เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์…

�ٹ��Դ �� ʺ��ó� �ͧ�س�� Ҫԡ��䫵� ��ٺ�ҹ�͡.�� 繡��ѧ��ء��ҹ��㨷��ѧ��Ѻ

��Ңͧ�ʵ��
�ѹ��ظ� ��ѡ��
�ҡ�ѧ��Ѵ ��й��ظ��

��٤��

�ʵ��ѹ�� : 17 �.�. 2552 IP : �Դ��ҹ : 3192 ��
��ṹ�ͧ BLOG ��

(81.43%-14 ��ǵ)

☰�� >

��Ҵ��ǡ��֡��

��ٺ�ҹ�͡ Line Official

��͹��

�ä�ͤ�� ٤��

.....

��٤��
�ä�ͤ��	��٤��	��ѹ��
��	��ԭ��	��
��	��¡��	��Ҩ��
��ҹ	�͹�ҹ	��ç��¹
��٤�ͼ��	��	�ҧ��Դ
��١	��Դ	�Դ��ҹ��¹
��ء��	��ҡ	��ҡ��
��¹	�ŧ��	��ҧ�ҹ
��٤�ͼ��	¡�дѺ	�ԭ�ҳ��
��٧�ش	��ѵ��	��Ѩ�ҹ
��ء�ӹ֡	��	�ش��ó�
�մǧ�ҹ	��Ū�	�赹�ͧ
��٨֧��	�ѡ��ҧ	��˭�
��ҧ��ԧ	��ҧ��	��ҧ��
��ҧ��	��繵��	�ͧ��ͧ
��ͺ�ŧ	��	�٪Ҥ��

��ѵ�� 侺��

ครูคือใครในวันนี้

ครูคือใครในวันนี้

          ประภาศ ปานเจี้ยง
          คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
          ใครคือครูครูคือใครในวันนี้ ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาล
          ใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์ ใช่อยู่นานสอนนานในโรงเรียน
          ครูคือผู้ชี้นำทางความคิด ให้รู้ถูกรู้ผิดคิดอ่านเขียน
          ให้รู้ทุกข์รู้ยากรู้พากเพียร ให้รู้เปลี่ยนแปลงสู้รู้สร้างงาน
          ครูคือผู้ยกระดับวิญญาณมนุษย์ ให้สูงสุดกว่าสัตว์เดรัจฉาน
          ครูคือผู้สั่งสมอุดมการณ์ มีดวงมาลย์เพื่อปวงชนใช่ตนเอง
          ครูจึงเป็นนักสร้างผู้ใหญ่ยิ่ง สร้างคนจริงสร้างคนกล้าสร้างคนแกร่ง
          สร้างคนให้เป็นตัวของตัวเอง ขอมอบเพลงนี้มาบูชาครู

          บทกวีของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ศิลปินแห่งชาติผู้มีสมัญญา ว่ากวีรัตนโกสินทร์ ที่เขียนไว้หลายทศวรรษมาแล้วข้างต้น ยังเป็นบทกวีที่ เตือนสติ สังคมครูและสังคมการศึกษาของเราได้อย่างดี
          ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาล ใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์ ใช่อยู่นานสอนนานในโรงเรียน กวีใช้คำว่า ใช่ เพื่อให้มีความหมายว่า ไม่ใช่ได้อย่างแหลมคม
          เมื่อปีที่ผ่านมาข่าวคราวซื้อขายใบประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครูดังกระฉ่อนสั่นคลอนสังคมมหาวิทยาลัยได้พอสมควร การที่คนจบปริญญาตรีสาขาวิชาที่ไม่มีวุฒิครูอยากได้ใบประกาศนียบัตรวิชาชีพครูเพื่อเป็น ใบเบิกทาง ในการประกอบอาชีพครูและมีความกระหายอยากได้จนถึงขั้น หาซื้อ ผู้เขียนคิดว่ายังไม่ สลดใจ เท่ากับที่มหาวิทยาลัย ตั้งตัว เป็นผู้ ขายปริญญา เอง...ทำเข้าไปได้อย่างไร...มึนตึบ
          ความเชื่อว่าคนที่มีคุณสมบัติที่จะเป็นครูได้ต้องเรียนวิชาชีพครูและมีประกอบวิชาชีพครูเป็นความเชื่อที่ไม่ผิด เนื่องจากการศึกษาในระบบสามารถเปลี่ยนแปลง (Change) คนได้อย่างแน่นอนตามหลักของการเรียนรู้ (Learning) เมื่ออยากมีความรู้ความสามารถทางด้านครูจึงควรจะเรียนวิชาชีพครู แต่ความเชื่อที่ว่าคนที่ได้เรียนวิชาชีพครูและครูที่มีใบประกอบวิชาชีพครูทุกคนเป็นครูที่ดี น่าจะเป็นความเชื่อที่ผิด
          ความเชื่อที่ว่าคนที่มีอาชีพเป็นครูและเป็นครูมานานหลายปีดีดักน่าจะเป็นครูที่ดีและสอนหนังสือได้ดีเป็นความเชื่อที่ไม่ผิด เนื่องจากพฤติกรรมใดที่ได้ทำซ้ำ ทำบ่อยๆ ได้เพิ่มพูนประสบการณ์อยู่เสมอพฤติกรรมนั้นมีแนวโน้มที่จะเป็นพฤติกรรมที่มั่นคงถาวร (Permanent Bchavior) และไปจนถึงขั้นเชี่ยวชาญได้ แต่ความเชื่อที่ว่าคนที่มีอาชีพเป็นครูทุกคนและครูที่สอนหนังสือในโรงเรียนมานานนมถมเถทุกคนเป็นครูที่ดีและเชี่ยวชาญน่าจะเป็นความเชื่อที่ผิด เนื่องจากเราพบเจอครูหลายคนที่เป็นครูที่ดีมีคุณภาพโดยไม่ต้องเรียนวิชาชีพครู และพบเจอว่าครูหลายคนในระบบโรงเรียนที่รับเงินเดือนจากภาษีประชาชนที่เรียนจบมาทางวิชาชีพครู และเป็นครูมาหลายปีจนจะเกษียณอยู่แล้วก็ยังเป็นครูที่ดีไม่ได้
          เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ จึงบอกว่า ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาลใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์ ใช่อยู่นานสอนนานในโรงเรียน
          ครูคือผู้ชี้นำทางความคิด ครูคือผู้ยกระดับวิญญาณมนุษย์และครูคือผู้ที่ สร้างคนจริงสร้างคนกล้าสร้างคนแกร่ง3 วรรคนี้เป็นสิ่งที่ครูต้องพยายามเป็นให้ได้
          ในแวดวงของนักวิชาการของสถาบันผลิตครูเราคุยกันว่าปัญหาต่างๆ ที่ชาติกำลังประสบอย่างหนักหน่วงในเวลานี้ มีหลายปัญหาเหลือเกิน ที่หนักและเป็นแรงเสียดทานการพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้ามากที่สุดคือ ปัญหาการคอร์รัปชั่นของนักการเมือง ทั้งการเมืองระดับชาติและการเมืองระดับท้องถิ่น
          ทางที่จะแก้ปัญหานี้ได้อย่าง เอาอยู่ น่าจะมีทางเดียวนั่นก็คือเครื่องมือพัฒนาที่ชื่อว่า การศึกษา
          แน่นอนผู้เขียนก็เชื่อเช่นนั้น และคนที่จะ ขับเคลื่อน การศึกษาให้แก้ปัญหาชาติได้ ผู้เขียนคิดว่าการจะไปรอนักการศึกษาระดับชาติที่มีตำแหน่งใหญ่โตคับกรมคับกระทรวง คงจะใช้เวลาอีกนาน และขยับเขยื้อน ยาก เพราะเขาเหล่านั้นหลายคนก็เข้าไปอยู่ในระบบและกลไกของการคอร์รัปชั่นเสียเอง สังคมจึงควร หวัง ที่ครูธรรมดาๆ ครูตัวเล็กๆ ครูที่ไม่จำเป็นต้องมีตำแหน่งอะไรเลย ครูที่ไม่จำเป็นต้องมีใครมานับหน้าถือตาก็ได้ ครูที่ไม่จำเป็นต้องร่ำรวยเงินทองก็ได้ เพราะครูเหล่านี้มีโอกาสยืนอยู่หน้าห้องเรียนต่อหน้าเด็กๆของเราทุกวัน
          ผู้เขียนคิดว่าครูเล็กๆ เหล่านี้ คือคนสำคัญที่สุดที่จะร่วมกันแก้ปัญหาชาติบ้านเมือง เพียงแต่ครูเหล่านี้ต้องเป็นครูที่ ...สั่งสมอุดมการณ์ มีดวงมาลย์เพื่อปวงชนใช่ตนเอง
          การที่ครูจะเป็นผู้ที่ สั่งสมอุดมการณ์ มีดวงมาลย์เพื่อปวงชนใช่ตนเอง ตามที่เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กล่าวได้นั้น ครูต้องเข้มแข็งอดทน มีวิสัยทัศน์ในการสอน มีกลยุทธ์ในการสอนที่ยึดโยงกับปัญหาของชาติ สอนความรู้และวิธีคิดที่ ตอบโจทย์ และเป็นแบบอย่างแก่นักเรียนในเรื่องคุณธรรมทั้งปวง เพื่อ ยกระดับวิญญาณมนุษย์
          ครูต้อง กบฏ ต่อวัฒนธรรมที่ให้เกียรติยกย่องคนโกง เช่น ครูต้องไม่ยินดีที่จะเชิญผู้นำท้องถิ่นหรือผู้นำชุมชนที่มีประวัติหรือมีข่าวคราวเรื่องความไม่สุจริตมาเป็นผู้นำพิธีหรือประกอบกิจกรรมที่มีเกียรติในโรงเรียน เป็นต้น
          ถ้าครูทำเช่นนี้ได้ ครูคือผู้ ชี้นำทางความคิด เนื่องจากครูไม่ล้าหลังและไม่เป็นบุคคลที่สนับสนุนให้สังคมล้าหลัง
          การที่ครูกล้าหาญที่จะกบฏต่อวัฒนธรรมที่ล้าหลังทางคุณธรรมกล้าหาญที่จะไม่ สังฆกรรม กับคนล้าหลังทางคุณธรรม โดยเฉพาะนักการเมืองที่โกงบ้านโกงเมือง หมั่นเพียรในการพร่ำสอนลูกศิษย์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าครูทุกวันว่า การคอร์รัปชั่นเป็นอันตรายของชาติหาญกล้าที่จะบอกกับลูกศิษย์ว่าผู้สมัครรับเลือกตั้งใดๆ ที่แจกเงินเพื่อซื้อคะแนนเสียงจากประชาชนเป็นบุคคลที่ไม่รักประชาชนและไม่รักประเทศชาติจริง ไม่ต้องลงคะแนนเสียงให้เขา ถ้าครูไปถึงขั้นนั้นได้ครูคือคนที่ สร้างคนจริงสร้างคนกล้าสร้างคนแกร่ง ตามที่เนาวรัตน์พงษ์ไพบูลย์ กล่าว
          ถ้าครูส่วนใหญ่ของประเทศนี้เป็นครูที่ สั่งสมอุดมการณ์ มีดวงมาลย์เพื่อปวงชนใช่ตนเอง ผู้เขียนในฐานะครูคนหนึ่งคิดว่าประเทศชาติเรามีทางรอด เป็นทางรอดที่เป็นไปได้มากที่สุด เป็นทางรอดที่ทำได้ไม่ยาก เป็นทางรอดที่เกือบจะไม่ต้องสิ้นเปลืองเงินทองของประเทศชาติเลย และเป็นหนทางที่บูรณะประเทศได้ถึงรากถึงโคนและยั่งยืนที่สุด
          แต่เวลานี้...คำถามที่ครูทุกคนต้องถามตัวเองมากที่สุดคือ...ครูคือใครในวันนี้