นาน่ารวบแรงเฮือกสุดท้ายผลักพายุออกจากตัวเอง ร่างบางหายใจหอบเหนื่อย เริ่มรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยอีกต่อไป เธอกำลังกลัวผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้เหมือนกลายเป็นหมาป่าดุร้ายไปแล้ว ถ้อยคำใจร้ายที่เขาพูดใส่เธอ มันทำให้เธอเจ็บเหมือนมีใครตั้งใจมาบีบหัวใจเธอเล่น เธอไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้...ไม่ว่าเขาจะทำด้วยตัวตนจริงๆหรือด้วยความเมาแต่เธอก็ไม่อยากให้เขาทำแบบนี้ “ว้ายยย! พี่พายุปล่อยฉันลงนะ!!!” นาน่าร้องกรี๊ดเสียงดังเมื่อเขาตรงเข้ามาอุ้มเธอพาดบ่าไป คนตัวเล็กนิดเดียวแบบเธอต่อให้จะทุบตีเขาแค่ไหนก็ไม่ทำให้เขาสะท้านได้เลยแม้แต่นิด ตุบ! “โอ้ย!” พายุโยนเธอลงไปบนเตียงนุ่ม ถึงแม้จะนุ่มแต่ร่างบางก็ยังเจ็บอยู่ดี นาน่ารีบถอยหลังหนีเขาทันทีด้วยความกลัว “จะหนีไปไหน!” พายุว่าก่อนจะดึงขาร่างบางให้กลับมาหาเขา เมื่อดึงร่างบางกลับมาแล้วเขาก็ลงมาคร่อมเธอเอาไว้ทันที พายุใช้ร่างของเขากดทับเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ ใช้มือหนารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้บนหัว “พี่พายุฉันขอร้องอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ..” ร่างบางร้องขอน้ำตาคลอเบ้า “เก็บเสียงอ้อนวอนของเธอเอาไว้ครางใต้ร่างฉันจะดีกว่านะ” “อื้ออ!” พูดจบก็ก้มลงมาประกบจูบกับร่างบางอีกครั้ง มือหนาที่เหลืออีกข้างตรงเข้ามากอบกุมทรวงอกเมื่อกี้ทันที เพียงแค่สัมผัสกับความเต่งตึงและอวบอิ่มก็สามารถทำให้ความเป็นชายของเขามันตื่นขึ้นมาได้แล้วโดยง่าย พายุสอดมือของเขาเข้ามาในเสื้อแล้วบีบคลึงสองเต้าที่ยังอยู่ภายใต้บราเซียสีขาวนั้นอย่างมันส์มือ “อืออ” ร่างบางร้องออกมาอย่างสะกดกั้นไม่อยู่ เธอไม่ต้องการความรู้สึกนี้แต่ตอนนี้ร่างกายมันไม่อาจต้านทานได้อีกแล้ว พายุดึงเสื้อและบราเซียเธอยกขึ้นไปกองไว้บนเนินอก ใบหน้าหล่อตรงเข้ามากลืนกินยอดเม็ดดอกบัวสีชมพูสวยที่ชูชันเด่นตรงหน้าทันที นาน่าพยายามเก็บเสียงครางของตัวเองเอาไว้ เขาสร้างความรู้สึกเสียวซ่านให้เธอไม่น้อยแต่เธอยังคงอาย เพราะเกิดมาไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้มาก่อน เสียงจูบเสียงดูดดึงยอดอกดังขึ้น เขากำลังดื่มด่ำกับทรวงอกขาวสวยนั่นอย่างบ้าคลั่งพรางสร้างร่องรอยแดงๆเอาไว้เต็มตัวเธอ “โอ้ย! เจ็บ!” นาน่าร้องเมื่อพายุเผลอกัดเข้าไปเต็มๆที่หัวนม พายุยกยิ้มที่แกล้งคนตัวเล็กได้สำเร็จ มือหนาพรางก็ลูบไล้ไปทั่วร่างบางอย่างต้องการสำรวจ พายุปล่อยให้เธอเป็นอิสระเมื่อเห็นว่าร่างบางระทวยจนไม่มีแรงแล้ว เขาถอดเสื้อและบราเซียของเธอออกไปให้พ้นทาง ใบหน้าหล่อเลื่อนขึ้นมาจูบซับคลอเคลียที่คอขาว นาน่าจิกมือลงบนผ้าปูเตียงสีขาวแน่นด้วยความเสียวซ่าน อยากจะห้ามเขาแต่ร่างกายมันกลับตอบสนองเขาดีเสียว่าไม่ฟังคำสั่งเธออีกแล้ว มือหนาเลื่อนลงมาผ่านท้องน้อยก่อนจะถอดกางเกงตัวสวยของเธอออกอย่างเบามือแล้วถอยมันโยนทิ้งไปทันที ตอนนี้จึงเหลือแค่ซับในตัวจิ๋วตัวเดียวที่บดบังร่างกายของเธออยู่ พายุเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้แดงซ่านจนเหมือนลูกตำลึง เขายิ้มออกมาอย่างพออกพอใจกับอาการแบบนี้ ก่อนจะมองลงมาเรื่อยๆและหยุดอยู่ที่จุดสงวนของเธอ มือของเขาสอดเข้ามาในกางเกงตัวจิ๋วก่อนจะตรงเข้าหาความเป็นสาวทันที “อ๊าา!” ร่างบางสะดุ้งเมื่อถูกเขาสะกิดที่ปุ่มกระสัน มือเล็กรีบเข้ามาขวางเขาเอาไว้ทันที “อย่ามาห้ามฉันถ้าไม่อยากให้ฉันต้องบังคับเธอ” พายุกระซิบข้างๆหู ร่างบางทำหน้าไม่พอใจ คิดในใจว่าทำขนาดนี้มันยังไม่เรียกว่าบังคับอีกหรอ “อ้าๆๆ~พี่พายุอย่า” นาน่าร้องออกมาด้วยความเสียวเมื่อเขาสะกิดเธอซ้ำและถี่ๆ “ซี้ดด~” พายุร้องออกมา ลุกขึ้นยืนแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกไปจนหมดอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นท่อนเอ็นใหญ่โตของเขา นาน่าถึงกับผงะ เริ่มกลัวสิ่งที่เขาจะใส่เข้ามาในร่างของเธออีกครั้ง พายุโน้มตัวลงมาหา เธอจึงถอยหนีเขาไปจนติดหัวเตียง แต่เขาก็ยังตามเธอมาจนสามารถล็อกเธอไว้ได้เหมือนเดิม “จะหนีทำไม...กลัวรึไง” พายุถามก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก “พี่พายุอย่าทำเลยนะคะ” นาน่าตอบแต่หันหน้าหนี “เสียใจด้วย...อารมณ์มันตื่นแล้ว จะให้มันกลับไปเหมือนเดิมเธอก็ต้องช่วยฉันสิ!” “อื้ออ” พายุตรงเข้ามาจูบคนตัวเล็กอีกครั้ง มือหนารีบถอดซับในของเธอออกทันที เขาจับลูกชายของตัวเองที่ตอนนี้มันทั้งแข็งทั้งปวด เตรียมจะเข้าไปหาร่องสาวแล้วเต็มทีเข้ามาถูกับกลับกุหลาบสีสวย น้ำใสๆที่เอ่อล้นออกมาทำให้เขารู้ว่าเธอพร้อมจะร่วมรักกับเขาแล้ว นาน่าจิกมือแน่น ความรู้สึกวาบหวามนี้มันทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้สึกโหวงที่ท้องน้อยเอาเสียมาก ฉึก!!! “กรี๊ดดดด!~” นาน่ากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาเล่นสอบฝดท่อนเอ็นของเขาเข้ามาอย่างไม่บอกกล่าว น้ำตาหยดใสๆไหลรินลงอีกครั้งเมื่อความเจ็บที่แกนกลางมันมากเหลือล้น “ฮึกๆ!...เจ็บ!” นาน่าร้องพรางใช้มือเล็กที่ไม่มีแม้แต่แรงพยายามผลักเขาอออก “ซี้ดดด~ แน่นชิบ!” เขาครางออกมาก่อนจะมองลงไปที่จุดเชื่อมระหว่างกาย พบว่ามันเพิ่งจะเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวเอง “อย่าเกร็งสิ ไม่งั้นฉันจะเจ็บและเธอก็จะเจ็บด้วย!” พายุดุคนตัวเล็กเบาๆ ก้มหน้าลงมาจูบริมฝีปากบางอีกครั้งให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย ก่อนจะใช้โอกาสนี้ดันท่อนเอ็นของตัวเองให้สุดทาง “อื้ออ!” นาน่าร้อง มือไม้อ่อนแรงไปหมด รู้สึกถึงความคับแน่นในกายของตัวเอง เหมือนมันกำลังจะระเบิด “ตอดดีจังเลยนะ” พายุถอนจูบออกก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก ความคับแน่นของเธอทำให้เขาชอบใจเอาเสียมาก “อะ...โอ้ยเจ็บ!” นาน่าร้องเสียงเบาเมื่อเขาเริ่มขยับ “ซี้ดดด~แน่นดีจริงๆ” พายุยังคงขยับต่อไป เขาเริ่มจากค่อยๆขยับก่อนเพราะรู้ว่าคนตัวเล็กยังไม่ชิน แต่อีกเดี๋ยวเธอคงจะได้ครางใต้ร่างเขาแน่ๆ “อะ...อ้าาา~พี่พายุเบาๆ” ร่างบางจิกมือลงไปบนแขนของเขาอย่างต้องการที่ระบาย ความรู้สึกเสียวเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดเมื่อกี้แล้วทั้งสิ้น พายุไม่ตอบแต่ก็รู้ว่าควรทำยังไง เขาค่อยๆขยับเข้าออกเบาๆแล้วค่อยถี่ขึ้นเรื่อยๆตามความต้องการของตัวเอง “อ่าาา~” ร่างใหญ่ครางออกมาอย่างอดกลั้น เธอเล่นตอดรัดเขาเสียจนเขาอยากจะแตกเสียเดี๋ยวนี้ “อ้าๆๆๆ...เบาๆ” นาน่าครางพรางบอกให้เขาเบามือลง “อ่าาๆๆๆ~” พั่บ พั่บ พั่บ พั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ~ เสียงครางดังสลับกันทั่วห้อง พร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันด้วย “อ้าๆๆ...มะ ไม่ไหวแล้ว” ร่างบางร้อง เมื่อความรู้สึกโหวงที่ท้องน้อยมันทวีคูณขึ้นจากเมื่อกี้ รู้สึกหายใจหายคอไม่ออก “ซี้ดดด~ฉันก็ด้วย” พายุบอกก่อนจะรีบขยับเข้าออกเร็วขึ้น และถี่ขึ้น พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ~ “อ้าๆๆๆๆ~...อ้าาาพี่พายุ” นาน่าร้องครางออกมาอย่างไม่อายเสียงตัวเองอีกแล้ว “อ่าา~ๆๆ ใจเย็นอีกนิดเดียว” พายุร้องตอบ เขาเองก็เสียวไม่ต่างจากเธอเหมือนกัน พั่บๆๆๆๆๆ~ พายยุเร่งจังหวะเข้าออกเร็วขึ้นและเร็วๆขึ้น จนในที่สุด “อ้ายยย~ “อ่าาาา~ซี้ดดดด~” พายุสอดแกนกายของตนเข้าไปจนมิดด้ามก่อนทั้งสองก็ถึงสวรรค์พร้อมกัน ร่างกายทั้งสองเกรงกระตุกหลายครั้งก่อนที่ท่อนเอ็นใหญ่จะฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางรักของเธอจนเต็มไปหมด นาน่านอนหลับตาหายใจหอบ เหงื่อไหลออกมาเต็มตัวไปหมด รู้สึกถึงมือหนาที่เริ่มบีบคลึงหน้าอกที่กระเพื่อมตามแรงหายใจของเธอ “พี่...พายุ” นาน่าร้องห้ามแต่กลับถูกเขาจับให้นอนตะแคง “อ้าๆๆ...พอก่อนอ้าา...พี่พายุ” ร่างบางร้องห้ามไปบวกครางไปด้วย เมื่อเขาเริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง “อย่าพูดมาก...ถ้าคืนนี้ยังอยากนอนอยู่บ้าง” เขากระซิบข้างๆหูร่างบาง ก่อนจะสานต่อทันที คืนนี้ทั้งคืนคงจะไม่ได้จบลงแค่รอบสองรอบแน่ๆ กว่าร่างบางจะได้นอนหลับก็ปาไปเกือบสว่าง พายุถึงจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ พอปล่อยเธอให้ได้หลับร่างบางก็หลับสนิททันทีด้วยความเหนื่อยและล้า สู้เหนื่อยตามหาเขาทั้งวัน พอมาเจอกันแล้วเขายังรังแกเธอแบบนี้อีก ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นวันพรุ่งนี้เขาจะยังโกรธเธออยู่รึเปล่านะ |
นิยาย พระเอก เข้าใจ นางเอก ผิด ธัญ วลัย
กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.paraquee Inc.
