นิยาย พระเอกเป็นทหาร ธัญ วลัย จบแล้ว ไม่ติดเหรียญ

คู่แท้ : คือคนที่จะยืนอยู่เคียงข้างเราทั้งยามทุกข์ ยามสุขจนถึงแก่เฒ่า และที่ใครหลายๆคนเฝ้ารอ.....

คำถามเกิดขึ้น : แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าคนไหนเป็นคู่แท้? เหตุเพราะบางคนเกิดมาอาจมีคู่มากมาย มีคนรักหลายคน แต่งงานหลายรอบจนนับไม่ได้ว่าคนไหนกันแน่คือคู่แท้  ในขณะเดียวกัน บางคนก็ยังไม่เคยมี หรือไม่เคยได้รับความรักเลย

             แต่จงเชื่อเถอะว่า ทุกคนเกิดมา ล้วนมีคู่แท้ด้วยกันทั้งนั้น ไม่วันใดก็วันหนึ่งต้องหากันจนเจอ หรือไม่ ก็ต้องมีเหตุการณ์บางอย่างผลักดันให้ได้มาพบ และมาอยู่ด้วยกันจนได้

เหมืองเพชร อัคระ อายุ 33 ปี 

ชายหนุ่มผู้มีหัวใจแตกสลาย ตั้งแต่เมื่อครั้งสูญเสียสาวคนรักไปพร้อมกับลูกน้อยในท้อง หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ชีวิตของเขาที่มีอยู่ ก็ไม่ต่างจากร่างกายที่ไร้หัวใจ จนไม่คิดว่ามันจะรักใครได้อีก

แต่ถึงยังไง เหมืองเพชรก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง ตราบใดที่เขาไม่สามารถรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตของเขาบ้าง เขาก็ยังต้องอยู่ภายใต้คำว่า ‘พรหมลิขิต’ และสิ่งนี้เอง ที่ทำให้เขาได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีหน้าตาเหมือนคนรักที่จากไป

เห็นครั้งแรกแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เพราะไม่เคยคิดมาก่อน ว่าจะมีคนหน้าเหมือนกันได้ขนาดนี้ ทั้งที่ไม่ใช่ฝาแฝดหรือมีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดใดๆเลย นอกจากหน้าตาจะเหมือนกันแล้ว ชื่อก็ยังคล้ายกันอีก และที่ร้ายไปกว่านั้น ยังมีเหตุจำเป็นบีบบังคับให้เขาต้องแต่งงานกับหล่อน เหมืองเพชรเลยต้องคอยเตือนใจตัวเองตลอดเวลาว่า หล่อนก็แค่เหมือน แต่ไม่มีทางจะเป็นคนรักของเขาไปได้

ชมพูนุช โรจน์สุวรรณ อายุ 23 ปี

หญิงสาวที่เกิดมาในตระกูลผู้ดีเก่า สืบเชื้อสายมาจากท่านเจ้าพระยา พ่อของหล่อนเป็น    นายทหารชั้นผู้ใหญ่ระดับสูงแห่งกองทัพบก ทางบ้านทำธุรกิจโรงแรมและอสังหาริมทรัพย์อีกมากมาย ร่ำรวยในอันดับต้นๆของประเทศ แต่เหตุไฉนหล่อนจึงมาตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาไร้หัวใจ ที่ไม่มีอะไรคู่ควรกันเลย ไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือชาติตระกูล

ตัวอย่าง ของเรื่อง

“เพชรขา!!”

เจ้าของนามที่ถูกเอ่ยเรียก อยู่ในท่าก้มปักต้นกล้าในนา โดยมีแขนข้างหนึ่งอุ้มมัดกล้าเอาไว้ เมื่อได้ยินเสียงแหลมใสที่ตะโกนมาแต่ไกล ถึงกับต้องหลับตาแน่น สูดลมหายใจลึก คล้ายพยายามสะกดอารมณ์บางอย่าง ทำเป็นหูทวนลม มือก็ทำงานต่อเหมือนไม่ได้ยิน  มีแต่เพื่อนๆ และลูกน้องที่ทำงานอยู่ในแปลงนาเดียวกันเท่านั้น ที่ต่างเงยหน้าขึ้น แล้วมองไปทางเจ้าของเสียง จากนั้นก็หลุดอุทานออกมาพร้อมกัน ทั้งภาษาถิ่นและภาษากลาง

“ปาด!!”

“เฮ้ย!!”

สาเหตุของเสียงอุทาน คือ ร่างเพรียวงามในชุดเสื้อสายเดี่ยวชีฟองมีระบายชั้นๆสีขาว คู่กับกางเกงขาสั้นสีแดงแป๊ด แข่งแสงแดดในเวลาเกือบเที่ยงวัน เน้นผิวขาวกระจ่างให้เปล่งประกายมาแต่ไกล เพื่อนๆและลูกน้อง เห็นแล้วต้องพากันแอบขำ กับสภาพของหญิงสาว ที่กำลังเดินบิดซ้าย บิดขวา ลุยต้นหญ้าบนคันนาเข้ามา ปากก็เอ่ยเรียก ‘เพชรขา!! เพชรขา!!’ ไม่หยุด 

 พฤทธิ์มองหญิงสาวสลับกับหันไปมองเพื่อน ที่ยังก้มหน้าก้มตาทำงานไม่ใส่ใจ เลยแกล้งพูดเย้าๆไปว่า

“ให้ตายเถอะไอ้เพชร! เมียมึงนี้สุดยอดไปเลยวะ แดดร้อนขนาดนี้ แม่เจ้าประคุณยังแต่งสายเดี่ยว กางเกงขาสั้น เดินลุยหญ้าตามคันนามาหามึงอีก เป็นกูรักตายเลย จะจูบรับขวัญทั้งเช้าทั้งเย็นไม่ให้ขาด”

เงียบ!!! ไม่มีแม้แต่ปฏิกิริยาตอบรับ จากไอ้คนที่ถอดต้นกล้าในอ้อมแขน ลงปักดำไม่หยุด สุบินขยับตัวก่อนใครเพื่อน ก้าวสวบๆจนน้ำที่ขังอยู่ในนาแตกกระจายเข้าไปหา เจ้าของนาม ‘เพชรขา!!’ อย่างรวดเร็ว ขณะเดินก็เอ่ยเรียกคนที่ทำงานเฉยอยู่เสียงถี่ๆ

“เพชรๆๆ ถ้ามึงไม่ไปรับ กูไปเองนะ!”

ได้ผลแฮะ!! ไอ้คนที่พยายามจะทำตัวเป็นก้อนน้ำแข็ง ยืดตัวขึ้นมายืนเต็มความสูง ถอนหายใจดังพรืด!! ก่อนจะโยนกล้าที่ยังเหลืออยู่ในมัด ให้ไปแช่น้ำรวมกับมัดกล้าอื่นๆที่กองอยู่ แล้วพูดห้วนๆ

“เสือก!!”

จากนั้นก็ก้าวสวบๆลุยน้ำไปขึ้นคันนา ด้วยอารมณ์หงุดหงิด โดยปล่อยเสียงหัวเราะพร้อมกับคำพูดยียวน จากเพื่อนๆทิ้งเอาไว้ข้างหลัง

“ทำเป็นไม่สนใจ ที่แท้ก็หวง เว้ยเฮ้ย!!”

.................................................................................................................

           เย้ๆๆๆ พี่เพชร + หนูนุช ใครรออยู่ กำลังจะได้มาแล้วนาาา