ขออนุญาตเจ้าของภาพนะคะ พฤติกรรมของตัวละครในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านนิยายเพียงเท่านั้น การแต่งงานที่เกิดขึ้นมีเพียงแค่ความรักของจอมขวัญคนเดียว เธอเป็นได้แค่เจ้าสาวคั่นเวลาเท่านั้น เมื่อเจ้าสาวตัวจริงกลับมาก็ถึงเวลาที่เงาอย่างเธอต้องจากไปเสียที จอมขวัญ ราชเดช เจ้าสาวตัวจริงหายตัวไป เจ้าสาวสำรองอย่างจอมขวัญจึงต้องเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวเพื่อรักษาเกียรติของวงศ์ตระกูล และเจ้าบ่าวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาเป็นคนรักของพี่สาวที่จอมขวัญได้แต่เก็บความรักเอาไว้เงียบๆ อย่างเจียมตัว ภานุ หิรัญฤกษา หยาดฟ้าเจ้าสาวของเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยก่อนวันแต่งงานเพียงแค่หนึ่งวัน แต่ทางผู้ใหญ่กลับต้องการให้เขาแต่งงานกับน้องสาวของเธอที่เขาไม่ชอบหน้าเธอตั้งแต่แรกเห็นแทนเพื่อจะได้ไม่เสียหน้าตระกูลใหญ่อย่างเขา สัญญาที่ตั้งขึ้นระหว่างเขาและเธอคือ หลังจากแต่งงานครบหนึ่งปีหรือหยาดฟ้ากลับมา จอมขวัญจะต้องจดทะเบียนหย่าตามสัญญา ทั้งคู่จะต้องออกไปจากชีวิตของกันและกันโดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ "แม่จ๋า...หนูนาคิดถึงคุณพ่อ เมื่อไหร่คุณพ่อจะกลับมาหาหนูนาสักทีคะ" นิยายทุกเรื่องที่ขวัญชนิดาแต่ง เป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนขวัญชนิดาเท่านั้น สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนไดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีไดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของ ผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องได้รับโทษตามพระราชบัญญัติที่กำหนดไว้ "แหวะ หล่อตายหล่ะ นี่เลิกหลงตัวเองได้แล้วพิมมาที่นี่แค่จะถามว่าจะกินอะไรเย็นนี้ จะได้ซื้อของไปทำรอที่บ้าน" พิมมี่ถาม "สติไม่ดีเหรอหรือว่าจะมาเล่นละครอะไรอีก คนแบบคุณทำอะไรดีๆได้ด้วยเหรอ คุณเห็นเอยทำอาหารมาให้ผมก็เลยอยากทำบ้างงั้นสิ" "ไม่กินก็อย่ากิน พิมทำกินคนเดียวก็ได้ ชิ เชิญกินอาหารเลขาคุณเถอะ" พิมมี่ ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ รวมภาคต่อ ในเรื่องนี้เลยน๊าๆๆ รุ่นพ่อแม่ 1.นางร้ายตามรัก (พิมมี่+รามสูร) รุ่นลูก 2.เล่ห์นางมาร(ณดา+เปเปอร์ กับ ณดล+ข้าวสวย) 📕📕📕 อ้างอิง: ภาพที่ใช้ประกอบนำมาจากเว็บไซต์ Pinterest ซึ่งบุคคล สถานที่ ในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวกับใดๆ กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในนิยาย ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้  แพรชมพู สวัสดิ์ภัคดี หรือ แพร ชื่อในวงการดีไชน์เนอร์ / วิเวียน เกรย์ อายุ 26 ปี อาชีพ ดีไซน์เนอร์ และ ว่าที่ CEO SD Corporation เธอโตมาโดยถูกสอนให้เป็นคนไม่ยอมแพ้ใครและไม่มีอะไรที่เธอต้องการแล้วไม่ได้ เธอจึงดูร้ายกาจในสายตาของใครต่อใครเสมอ แต่ใครจะรู้บ้างว่านางมารร้ายอย่างเธอก็มีหัวใจและความรักเหมือนอย่างเช่นคนอื่น หากแต่ความรักที่เธอปรารถนากลับเล่นตลก เมื่อคนที่เธอรักกลับไปรักคนอื่น และคนๆนั้นดันเป็นศัตรูของเธอ แล้วมีหรอที่คนอย่างเธอจะยอม ไม่มีทางในเมื่อใครต่อใครก็มองเธอว่าร้ายอยู่แล้ว แล้วมันจะเสียหายอะไรหากเธอจะร้ายให้สมใจคำกล่าวหานั้น เพื่อแย้งความรักที่เธอปรารถนาคืนมา...... ภาคิน ศิลายุทร หรือ คิน อายุ 26 ปี อาชีพ CEO Gemstone ภาคินคือผู้ชายที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงและมุ่งมั่น ตั้งแต่เรียนจบเขาก็เข้ามารับช่วงต่อดูแลบริษัทของครอบครัวที่กำลังอยู่ในช่วงขาลง และหวังว่าจะทำให้มันกลับมารุ่งเรืองได้อีกครั้ง ชีวิตทุกอย่างของเขาดูเหมือนว่าเริ่มจะดีขึ้นเรื่อยทั้งงานและความรัก เขาวางแผนเอาไว้ว่าจะขอแฟนสาวผู้แสนดีแต่งงานหลังจากที่การเจรจาธุรกิจครั้งสำคัญจบลง แต่ทุกอย่างก็มาเปลี่ยนไปเมื่อเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความผิดพลาด ความผิดพลาดที่เกิดมาจากความอิจฉาริษยาของผู้หญิงที่แสนร้ายกาจอย่าง แพรชมพู เธอทำลายชีวิตของเขาและเขาจะไม่มีวันให้เธอทำมันพังลงไปมากกว่านี้อีก ในเมื่อเธออยากได้เขาเป็นสามีจนตัวสั่นเขาก็สนองเธอให้สมใจ และจะทำให้เธอได้รู้ว่าการมีสามีอย่างเขานั้นมันดีแค่ไหน มันจะดีจนเธอแทบจะกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เลยล่ะ...... ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร กรอกชื่อด้วยนะ _________ กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ หรือข้อมูลผิดพลาดครับ : _____________________________ ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย ผู้หญิงที่ชื่อพรีมริสาคนนี้ไม่ค่อยไว้วางใจสักเท่าไหร่ ผู้หญิงด้วยกันแหล่ะดูออกว่าอยากได้ของของเขามากขนาดไหน แต่ฉันเพิกเฉยพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ข้างในแล้วยิ้มรับตอบกลับผู้หญิงเอาไว้ว่า เรา: ค่ะคุณพรีมริสา มาพอดีเลยค่ะพี่แดเนียล ฟ้าจัดโต๊ะเตรียมที่นั่งสามที่ตามที่พี่แดเนียลโทรสั่งฟ้าเอาไว้ก่อนแล้วล่ะค่ะ แดเนียล: ห๊ะ! //เขาทำหน้าเหลอเหลาแปลกใจกับคำพูดของฉัน เขาไปโทรบอกตอนไหน? เรา: แหม ไม่ต้องทำหน้าเหวอขนาดนั้นหรอกค่ะ เดี๋ยวอาหารเย็นชืดหมด เชิญค่ะคุณพรีม //ฉันเดินเข้าไปควงแขนอีกข้างที่ว่างพาเข้าไปข้างในทันที โดยไม่สนใจคนที่มาใหม่! พรีมริสา: แกกล้าดียังไงมาพาเขาตัดหน้าฉันนี่!😤 //เธอทำอะไรไม่ได้มาก ทำได้แต่กระทืบเท้าเร่าๆด้วยความไม่พอใจ คิดจะหยามเธอคนนี้!คงต้องสั่งสอนให้รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร! ฉันควงแขนพี่แดเนียลที่ทำหน้าเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างอย่างไงอย่างนั้นมาที่โต๊ะอาหาร ที่มีอาหารหลากหลายอย่างเต็มโต๊ะ อันที่จริงก็ไม่รู้ว่าเขาพาแขกมากินข้าวด้วยแต่ว่าพูดไปอย่างนั้นแหล่ะ กับข้าวหลายอย่างไม่ใช่ฉันที่ทำ แต่เป็นแม่ครัวในบ้านใหญ่ทำส่งมาตามคำสั่งคุณหญิงแม่ คุณหญิงนี่ช่วยลูกสะใภ้อย่างฟ้าได้จังหวะพอดีจริงๆ เรา: เชิญนั่งเลยค่ะพวกคุณทั้งสอง เดี๋ยวฟ้าไปเอาข้าวมานะคะ //ฉันยิ้มหวานแก่ทั้งสองก็เลี่ยงเข้าไปในห้องครัว น้ำตาซึมออกมาเต็มคลอเบ้าด้วยความน้อยใจ เรา: ยังไงเขาจะทำอะไรมันก็เป็นสิทธิ์ของเขาอยู่แล้ว ทำไมเราจะต้องสนใจด้วย //เป็นแค่เมียแต่งจะมีความสำคัญอะไร พอครบ3เดือนก็หย่าต่อกัน แค่คิดก็น้ำตาไหลพานซะแล้ว "จะไปแคร์เขาทำไม ในเมื่อฉันไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย!" ฉันซับน้ำตาออกลวกๆออกแล้วเผชิญหน้ากับความจริงว่าพี่แดเนียลมีคนรักอยู่แล้ว! .. แดเนียล: คุณพรีมลองถามดูสิ เห็นว่าเป็นของโปรดของคุณ ระหว่างที่ทานอาหารด้วยกันสามคน พี่แดเนียลสนใจเอาอกเอาใจคนรักของเขา ต่างกับฉันที่ไม่เคยเหลียวแลหันแวบมามองสักครั้งเดียว ฉันนั่งกินอาหารอย่างเงียบๆราวกับเป็นส่วนเกินของพวกเขา พรีมริสา: ขอบคุณค่ะ แล้วคุณฟ้าใสชอบทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า เห็นเงียบๆตั้งนานแล้ว แดเนียล: ปกติเธอไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับใครนะครับโดยเฉพาะคนที่ไม่สนิทกับเธอจริงๆ ไม่ต้องสนใจเธอหรอก สนใจเรื่องของเราดีกว่า //เขาพูดออกหน้าแทนฉัน อาจจะเป็นเพราะไม่อยากให้คนรักตัวเองสนใจคนอื่น แต่จะเหตุผลอะไรฉันก็ขอบคุณเขาที่ออกตัวแทน พรีมริสา: งั้นเหรอคะ //เธอทำหน้าไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ เรา: ฟ้าอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ //ฉันกระแทกช้อนส้อมลงอย่างแรงจนเขากับคุณพรีมสะดุ้ง พลางลุกขึ้นข้างบนห้องอย่างรวดเร็ว ตอนนี้กลั้นน้ำตาเอาไว้แทบไม่อยู่ ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาเดี๋ยวจะกล่าวหาว่าสมเพชอีก เรา: อึก! ฮือ //ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา เก็บซ่อนความเจ็บปวดใจเอาไว้ในใจ ร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียว! . . . Talk แดเนียล พรีมริสา: ทำไมไม่ไปส่งพรีมที่บ้านล่ะคะ //เธอหน้าไม่ค่อยพอใจที่ผมบอกว่าจะส่งเธอแค่หน้าบ้าน ผมจึงอธิบายให้เธอเข้าใจ ผม: วันนี้ผมไม่ว่างนะ เดี๋ยวจะให้คนขับรถของผมไปส่งคุณเอง ไม่งอนนะครับคนดี พรีมริสา: พรีมเข้าใจดีค่ะ งั้นก็ราตรีสวัสดิ์💏 //เราสองคนจูบลาต่อกันเป็นปกติ หลังจากที่ส่งพรีมริสากลับแล้วก็ขึ้นไปข้างบนดูว่าฟ้าใสอยู่ในห้องหอหรือเปล่า แต่กำลังจะเข้าไปกลับได้ยินเสียงสะอื้นจากข้างใน แค่พาผู้หญิงอื่นมาทานข้าวด้วยก็ทำเป็นร้องห่มร้องไห้เอาซะแล้ว นี่ถ้าพาพรีมย้ายมาอยู่บ้านหอนี้ด้วยล่ะก็ หึ!😏 ผม: คิดออกแล้ว ถ้าเธอทนอยู่กันแบบนี้ไม่ได้ก็ขอฉันหย่าเอง ไม่ต้องรอถึง3เดือน! //รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นมาอย่างมีแผนร้ายในหัว คราวนี้เธอจะทนอยู่ต่อแบบสามคนผัวเมียก็ทนต่อไปแต่ถ้าเธอทนไม่ได้ ก็หย่าขาดจากฉันไปซะ! ฟ้าใส😎 |
นิยาย นางเอก ร้ายใน สายตา พระเอก
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.paraquee Inc.
