เราเป็นโรคซึมเศร้ามา 1 ปี รู้สึกทรมานมากใช้ชีวิตไม่มีความสุขเลยแต่ก่อนเคยคิดมาตลอดว่าการมีเงินที่เยอะแถมมีทุกอย่างในชีวิตการประสบความสำเร็จจะทำให้เรามีความสุขมากที่สุด แต่ตอนนี้รู้สึกว่าไม่ใช่เลยต่อให้มีมากแต่กลับรู้สึกทรมานจิตใจในทุกวันก็ไม่มีความสุข โรคซึมเศร้าของเราเกิดจากการทำงานของเราเป็นคนบ้าทำงานมาก หน้าเงินมาก ไม่หาความสุขใส่ตัวเองเหมือนคนอื่น จนต้องได้เปลี่ยนซึมเศร้า ทุกวันนี้มีแฟนอยู่ที่เข้าใจกันดี แต่แต่เราก็ยังรู้สึกว่าไม่มีความสุขบางวันก็ร้องไห้อยากฆ่าตัวตาย โดยที่โดยที่ไม่มีสาเหตุ เรากินเรากินยาหมอจิตแพทย์แล้วก็ก็รู้สึกดีบ้างแต่อาการซึมเศร้าจะกำเริบบ่อยมาก ขนาดแฟนแฟนกลับบ้าน 4-5 วัน เราทรมานมากเหมือนจะขาดใจ เรายังคิดอยู่เลยถ้าวันนึงต้องเลิกกันไป เราจะหาคนที่เราจะหาคนที่เข้าใจเราแบบนี้ได้อีกที่ไหน เราเองก็มีเราเองก็มีสังคมมีเพื่อนเหมือนคนปกติทั่วไปแต่อาการก็หนักเหมือนเดิม ใจเราดิ่งลงบ่อย เรากลัวว่าวันนึงที่เลิกกับแฟน รึวันที่เราไม่มีใครเราจะคิดสั้น กลัวทุกอย่างเลย เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้มีความสุขเพราะเราทำมาหมดแล้วเราก็เป็นเหมือนเดิม ไม่ไม่ว่าจะทำสิ่งที่เราชอบ กินอาหารที่ชอบกิน ไปเที่ยวในที่ไปเที่ยวในที่อยากไปก็ไม่มีความสุขอยู่ดี
กลัวเป็นโรคซึมเศร้า แต่ไม่กล้าไปหาหมอ
สวัสดีค่ะ เราเริ่มมีอาการเหล่านี้มา 2-3เดือนแล้วค่ะ ไม่อยากทำอะไร นอนไม่หลับ เบื่อไม่ค่อยมีความสุข ร้องไห้บ่อยครั้ง
ไม่มีสมาธิ เกิดจากพ่อแม่กดดันในการเรียนและหลายๆอย่างพอเราทำไม่ได้พ่อพูดให้ตลอดว่ามัวแต่เล่นไม่ตั้งใจทั้งๆที่เราก็พยายามเต็มที่แต่มันได้เท่านี้จริงๆ เราเคยพูดกับพ่อแม่แล้วหลายครั้งแต่พวกท่านไม่ฟัง เราเคยถามพ่อแม่รักเราไหมแม่ไม่ตอบอะไรแต่พ่อพูดว่าไม่รักเราเลยถามว่าแล้วมีเราไว้ทำไมพ่อเลยบอกว่าเอาไว้ใชเฉยๆเราเก็บเรื่องพวกนี้มาคิดอยู่นานว่าเกิดมาทำไมเป็นภาระคนอื่นจนจะกินยาฆ่าตัวตายอยู่2ครั้งแต่ยายเข้ามาเห็นสะก่อน เราอยากไปปรึกษาจิตแพทย์แต่ไม่มีเงินและก็ไม่อยากให้พ่อแม่รู้
กลัวเป็นโรคซึมเศร้า
รู้สึกว่า ช่วงนี้ หงอยๆ ซึมๆ เบื่อๆอ่ะค่ะ อะไรที่ทำแล้วมีความสุขพอทำแล้วก็เฉยๆอ่ะค่ะ ไม่อยากเข้าสังคม ไม่อยากทำไรอะไรเลยค่ะ แต่ไม่มีเรื่องเครียดอะไรเลยค่ะ กลัวเป็นโรคซึมเศร้าจังเลยค่ะ🥺 ใครพอมีวิธีบ้างมั้ยคะ ทรมานมากเลยค่ะกับการใช้ชีวิตแต่ละวัน
แก้ไขข้อความเมื่อ
0
คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
กลัวเป็นโรคซึมเศร้า แต่ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์?
สวัสดีค่ะ มีเพื่อนๆคนไหนที่คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าบ้างคะ?
เราเองช่วง1-2เดือนมานี้เรารู้สึกไม่สดใสเลยค่ะ ไม่ตื่นเต้นกับอะไรเลย
อะไรที่เคยชอบ ตอนนี้ก็ไม่ชอบแล้ว อะไรที่เคยทำได้ กลับไม่อยากทำแล้ว
ทุกเช้าที่ตื่นมา เราร้องไห้ทุกเช้าเลยค่ะ กว่าจะลุกจากเตียงได้ มันรู้สึกดาวน์มาก เหมือนจมน้ำ
เราอยากอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่อยากออกไปเจอสังคมภายนอก
ทุกครั้งที่ต้องออกจากบ้านเรารู้สึกไม่ปลอดภัย เรากลัว เราระแวง เราวิตกกังวล เราน้ำตาซึมตลอดทั้งวัน
การกินอาหารทุกมื้อ เรากินได้ไม่ถึง10คำ ถึงจะเป็นของที่ชอบมากแค่ไหน เราก็กินมันไม่ได้
ตกดึกเรานอนหลับยากมาก หลับไปอีกสักครึ่งชั่วโมงก็จะตื่น ไม่เคยหลับสนิทเลยสักคืน
พอเช้ามามันก็รู้สึกดาวน์อีก เป็นแบบนี้วนลูปอยู่1-2เดือนแล้ว
เวลามีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจเรามากๆ เราจะยิ่งดาวน์ยิ่งหน่วงหดหู่ไปหมด
อย่างเวลาเราทะเลาะกับที่บ้านทะเลาะกับแฟนหรือเจอแรงกดดันอะไรมากๆ
เราไม่กล้าไปปรึกษาใครเลย
ทุกครั้งเราจะแก้ปัญหาด้วยการทำร้ายตัวเอง กรีดแขนกรีดขา หยิกตัวเองบ้าง เราทำทุกอย่างให้ตัวเองเจ็บ แล้วความเศร้าในใจมันจะหายไป
หลายครั้งที่เราคิดจะฆ่าตัวตาย ก็ไม่เชิงว่าอยากฆ่าตัวตาย แต่เราชอบคิดถึงความตาย ยกตัวอย่างเวลาเราหยิบมีด ก็จะคิดว่าถ้าแทงลงไปมันจะเจ็บมากมั้ย คนที่แทงตัวเองเค้าแทงตรงไหน เวลาขับมอไซค์ฯ ก็จะคิดว่าถ้าพุ่งเข้าไปชนกับรถข้างหน้าเราจะเป็นอะไรมั้ย เวลาข้ามถนนก็คิดอยากจะหยุดให้รถชนตายตรงนั้น
แล้วก็อีกหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเราเองคิดถึงชีวิตหลังความตาย
เราร้องไห้ทุกวัน กินไม่ได้นอนไม่หลับ เวลาใครเห็นเราร้องไห้แล้วมีคนมาพูดกับเราว่า อย่าร้องไห้นะ อย่าคิดมาก ต้องทำได้ เข้มแข็งสิ ฯลฯ เราไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย เรากลับรู้สึกแย่มากด้วยซ้ำ
เราอยากรู้ว่าอาการแบบที่เราเป็น เสี่ยงเป็นซึมเศร้ามั้ยคะ แล้วคนที่เป็น เริ่มไปพบจิตแพทย์ยังไงกันหรอคะ 🥺😭
คือรู้สึกอยากอยู่คนเดียวไม่อยากยุ่งกับใครหรือบางทีก็รู้สึกเศร้าอยากร้องไห้รู้สึกหดหู่ท้อแท้ทั้งๆที่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนะคะมันแค่อยากร้องไห้เฉยๆเมื่อก่อนก็เคยมีอาการแบบนี้นะคะแต่ไม่ถี่และบ่อยเหมือนช่วงนี้ช่วงนี้เป็นเกือบทุกวันเลยค่ะรู้สึกไม่มีความสุขเลยกลัวมากกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะไม่อยากเป็นไม่ชอบที่ตัวเองไม่มีความสุขไม่ชอบที่อยู่ดีๆก็รู้สึกหม่นหมองโดยไม่มีสาเหตุอะค่ะมันเหมือนไม่ว่าเราจะทำอะไรมันก็ไม่ได้รับรู้ถึงความสุขจริงๆสักอย่างเลยค่ะ มีวิธีแก้ความรู้สึกแบบนี้มั้ยคะ
เรากลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ เรามีเรื่องอึดอัดใจมากและเรากลัวว่าวันนึงหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเราอาจจะกลายเป็นโรคเครียด / ซึมเศร้าหรือไบโพล่าร์แน่ๆค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่ที่พ่อแม่เราเสียชีวิต ย่ากับอาเป็นคนเลี้ยงดูเรามาและเราต้องรายงานเขาทุกอย่างโดยเฉพาะกับอา ตอนแรกเราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีเพราะอาคงอยากให้เราสนิทกัน มีอะไรก็กล้าปรึกษา
แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามค่ะ อาเริ่มก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ถามเราทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องเงินค่ะ เขาจะอยากรู้เรื่องนี้เป็นพิเศษ ช่วงที่เราเริ่มทำงานเขาก็จะถามว่าได้เงินเดือนเท่าไหร่ ค่ากิน ค่าห้อง ค่ารถเท่าไหร่ เราก็ต้องบอกเขานะคะเพราะถ้าไม่บอกเขาก็จะเอาไปฟ้องย่าว่าเราเริ่มทำตัวเหลวไหลและย่าก็จะมาตำหนิเราอีก เขาอยากรู้แม้กระทั่งวันๆนึงเราใช้จ่ายอะไรบ้าง มีเงินเก็บมั้ย เราเคยอ้อนให้เขาเลี้ยงชาไข่มุก(แกมหยอก) เขาก็บอกว่ามีเงินเดือนแล้วก็ซื้อเองสิ
ไอ่เราก็ไม่ได้คิดอะไรเลยไปซื้อมากินเอง พอเขาเห็นเขาก็ตำหนิเราว่ารวยนักหรอ เงินอ่ะเก็บไว้บ้างนะไม่ใช่เอาแต่ใช้ๆ เราก็แบบ.. ก็ตอนแรกบอกให้เลี้ยงแล้วทำไมถึงไม่เลี้ยงอ่ะ พอซื้อเองทำไมต้องบ่นอ่ะ แล้วทุกครั้งที่เขานึกได้เขาจะบ่นแบบนี้ตลอด พูดได้ทั้งวันกับเรื่องเดิมๆจนเราเริ่มที่จะรำคาญ อีกเรื่องนึงคือเราชอบกดดันให้เราเป็นไปตามที่เขาขีดเส้นไว้ และมันทำให้เรากดดันตัวเองไปด้วยว่าต้องทำให้ได้จนบ้างครั้งเราก็ไปกดดันคนอื่นให้เป็นไปตามที่เราคิดเหมือนกัน
(เรารู้สึกแย่มากที่เราไปทำแบบนั้นกับคนอื่นทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว) เขาชอบเอาลูกหลานของคนที่ประสบความเร็จมาบอกกับเราว่าเขาเก่งเนอะ อยากให้หลานเป็นแบบนี้บ้าง แต่เอาจริงๆเขาก็ไม่เคยที่จะสนับสนุนเราแบบเต็มที่เลยนะ เช่น ลูกของคนที่ทำงานได้ไปทำงานที่ตปท.แล้วเขาพูดอังกฤษแบบพ่นไฟมาก อาเราก็บอกว่าถ้าหลานพูดได้แบบนี้ก็ดีสิ แต่เขาก็ไม่เคยส่งเราไปเรียนเสริมหรือพูดอังกฤษกับเรา มีแต่เราที่ขวยขวายเอง หัดอ่านเอง ไปคุยกับฝรั่งเอง ผิดๆถูกๆแต่ก็คุยไป
เรารู้นะคะว่าเขาหวังดีแต่การที่เขากดดันและก้าวก่ายมากเกินไปมันก็ไม่ดี เขาบ่นจนเราเริ่มที่จะเป็นคนความอดทนต่ำ ทุกครั้งที่เขาบ่นตัวเรานี่แทบจะระเบิด บางครั้งเราแอบร้องไห้ เราอยากหายไปจากโลกนี้ เรารู้สึกว่าเราเป็นเด็กที่แย่มาก ถ้าเขาไม่มีเราชีวิตเขาคงมีความสุขกกว่านี้ เราควรทำยังไงดี เรากลัวตัวเองจะเป็นโรคเครียด ซึมเศร้า หรือไบโพล่าร์มากค่ะ