คํากล่าวแสดงความรู้สึก วันปัจฉิม

Published: 18 April 2021

เนื่องจากวันที่13ที่ผ่านมา เขาให้เวลาพูดเเค่5-7นาที เลยพยายามทำให้มันเร็วที่สุด เเต่ด้วยอาการวิงเวียน คลื่นไส้ ไหนจะเป็นลมบ้าง สาเหตุมาจากความตื้นตันสุดขีด สมองมันเลยตื้อไปหมด เลยจะขอใช้พื้นที่เฟสบุคส่วนตัวในการสาถยายให้จบ (น่าจะยาวอยู่เอาเรื่องอยู่)

ตลอดระยะเวลา6ปีที่ผ่านมา 2559-2564 ในรั้วรัศมีอนุสรณ์ มีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่ดีเเละตรงกันข้าม เเต่ทั้งหมดล้วนเเล้วเเต่เป็นประสบที่ดีทั้งสิ้น มันเป็นบันไดสู่การเรียนรู้ การเข้าใจ คำว่า ชีวิต สังคม เเละศาสนามากขึ้น

ในนามของ พวกเราทุกคน รู้สึกซาบซึ้งเเละปลื้มปริ่มอย่างบอกไม่ถูกจริงๆกับกิจกรรมปัจฉิมนิเทศที่น้องๆ คุณครู อุสตาซ อุสตาซะ เเละบาบออุมมีตั้งใจทำให้พวกเราทั้ง19คน ขอบคุณที่เสียสละเวลาเพื่อพวกเรา น้ำตาในหัวใจมันเอ่อล้นออกมาอย่างหยุดยั้งไม่ได้จริงๆ

มันคือกิจกรรมเล็กๆในโรงเรียนเล็กๆที่ทำให้หัวใจหลายต่อหลายคนพองโต ด้วยความผูกพัน ความห่วงใย ความรัก ผ่านเเววตา รอยยิ้ม เสียงหัวเราะเเละเสียงเต้นของหัวใจ

สายน้ำตาในวันนี้คือสายน้ำเเห่งความภาคภูมิใจของพวกเราทุกคนจริงๆเพราะกว่าจะผ่านบททดสอบต่างๆมาได้ มันต้องเเลกมาด้วยกับน้ำตาหลายต่อหลายลิตรเหลือเกิน

ที่ผ่านมาพวกเราถูกอบรมณ์สั่งสอน บ่มเพาะ ผ่านการเรียนการสอน การทำกิจกรรมในห้องเรียนเเละนอกห้องเรียน (ในความคิดตอนที่เรียนอยู่)บางครั้งมันอาจจะหนักเหลือเกินสำหรับเด็กมัธยมที่ต้องเเบกรับหน้าที่ต่างๆเอาไว้

เเต่...วันนี้วันที่เราจบการศึกษาเราพูดเต็มปากเลยว่า "มันคือผงชูรสชั้นยอด ที่ปรุงเเต่งให้พวกเราจบได้อย่างมีคุณภาพจริงๆ" ที่เเห่งนี้งัดความสามารถของทุกคนออกมาได้จริงๆ บางคนอาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองได้อะไรมากมายจากที่นี้ จนถึงวันที่เขาต้องก้าวเท้าออกไป

ทิ้งท้าย

"หากท่านอยากรู้จักศาสนาคริสต์ ท่านต้องอ่าน ไบเบิล

หากท่านอยากรู้จักศาสนาอิสลาม ท่านต้องอ่าน มหาคัมภีร์อัล-กุรอ่าน

แต่ถ้าท่านอยากรู้จักโรงเรียนรัศมีอนุสรณ์ ท่านต้องถามคนที่เขาจบจากที่นี้"

..ยินดีให้คำปรึกษาน้องๆทุกคนทั้งที่เป็นครอบครัวเดียวกันเเล้ว หรือที่กำลังจะมาเป็นครอบครัวเดียวกัน..

บัซลาอ์ ฤทธิ์โต

รหัสประจำตัวนักเรียน 0030 (2559-2564)

Tell.0633043229

ปัจฉิมนิเทศมัธยม - อำลา คารวะ รำลึก

ช่วงบ่ายของวันที่ ๓๐ ม.ค.๕๕ ที่ห้องประชุมใหญ่ ดร. บงกช เศวตามร์ ครูใหญ่ช่วงชั้นมัธยม เป็นประธานในพิธีปัจฉิมนิเทศนักเรียนชั้น ๑๒ ที่กำลังจะจบการศึกษาในปีการศึกษา ๒๕๕๔ นี้

โดยกิจกรรมนี้เป็นการแสดงความยินดีกับนักเรียนที่กำลังจะจบการศึกษาในระดับชั้นสูงสุด และแสดงความรักความผูกพันระหว่างครู นักเรียนและโรงเรียน โดยมีพิธีบายศรี ผูกข้อมือ มอบเข็มกลัดโรงเรียน และกราบลาขอพรจากคุณครู มีตัวแทนน้อง ๆ มาบอกเล่าความรู้สึกถึงพี่ ๆนักเรียนชั้น ๑๒ ซึ่งพี่ๆก็กล่าวแสดงความรู้สึกและมอบของที่ระลึกให้กับคุณครูและโรงเรียน ซึ่งคุณครูก็ได้ให้โอวาทและข้อคิดดี ๆ แก่นักเรียน จากนั้นก็เป็นช่วงเวลาแห่งความซาบซึ้งใจ เป็นการแสดงความคารวะต่อคุณครูที่รักและเคารพและสุดท้ายคือการแสดงความรู้สึกระหว่างเพื่อนๆ ชั้น ๑๒ ด้วยกัน

“ ขอให้พี่ประสบความสำเร็จ ด่านแรกของชีวิตทุกคนเหมือนไฟที่กำลังลุกโชน ในอนาคตจะมีอุปสรรคอีกมากมายก็ขอให้ทุกคนเป็นไฟที่ลุกโชนแบบนี้และรักษาความเป็นเด็กไว้ตลอดไป เป็นคนดีของสังคม ”นายภาคภูมิ ลิ่มทอง นร..ชั้น ๑๑

“ ขอบคุณที่สร้างหมิวให้เป็นหมิวทุกวันนี้ ให้มีความกล้า มีความสามารถ ขอให้น้อง ๆ ทุกคนดูแลตัวเอง ตั้งใจเรียนมาก ๆ ฝากชั้น ๑๑ ที่จะขึ้นชั้น ๑๒ ดูแลน้อง ๆ ต่อด้วยค่ะ ” นางสาว ลลิลธร เอกภูธร นร.ชั้น ๑๒

การจบการศึกษาระดับมัธยม ก็เปรียบเสมือนการวิ่งเข้าเส้นชัยด่านแรกในการวิ่งแข่งมาราธอนอย่างน้อย ก็เป็นเครื่องหมายแห่งความสำเร็จ ที่ทั้งตัวเรา และครอบครัว ต่างก็พึงพอใจ และเสริมกำลังใจ ให้เราพร้อมที่จะวิ่งเข้าหาจุดหมายข้างหน้า

การเรียนรู้สิ่งรอบๆ ตัว การเรียนรู้ที่จะทำงานและอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข อย่างมีมิตรภาพ และการค้นหา ทำความรู้จักกับตัวตนของเรา เป็นความสำเร็จที่พวกเราทุกคนบรรลุมาได้ และควรค่าที่จะภูมิใจ

อย่างไรก็ตาม การจบการศึกษาระดับมัธยมนั้น ยังเป็นเพียงด่านแรกๆ เมื่อเทียบกับระยะทางที่เราจะต้องวิ่งทั้งหมดในชีวิตของพวกเรา ดังนั้น ครูจึงขอให้กำลังใจ และขอให้นักเรียนเพลินพัฒนาทุกคนที่จบการศึกษาไปนี้ มีความสุข และสนุกกับการเรียนรู้ต่อไปไม่สิ้นสุด มีแรงบันดาลใจที่จะทำสิ่งดีๆ ให้เกิดมากขึ้น และประสบความสำเร็จในสิ่งที่พึงประสงค์ทุกประการ

โอวาทจาก คุณทนง โชติสรยุทธ์
ผู้อำนวยการโรงเรียนเพลินพัฒนา

“โรงเรียนเพลินพัฒนาเป็นที่สำหรับพวกเราที่เต็มไปด้วยความรัก เมื่อพวกเราก้าวออกจากเพลินพัฒนา โลกภายนอกไม่ได้นุ่มนวลและสวยงาม ออกไปอยู่ตรงนั้นอาจไม่มีใครรักและให้อภัยเหมือนที่เพลินฯ ไม่ว่าจะเจออะไรข้างนอก อาจรู้สึกเหนื่อย และบาดเจ็บ ที่เพลินฯยังมีครู มีน้อง ๆ มีผู้ปกครองพร้อมเป็นเบาะให้ล้มลงบนฟูก เพื่อกลับมาเอากำลังใจกลับไปต่อสู้ ขอให้เข้มแข็งกับการเผชิญชีวิตที่มีทั้งเรื่องสนุกและทุกข์ อยากให้ปรับมุมมอง ให้สนุกกับการเรียนรู้ ”

โอวาทจาก ดร. บงกช เศวตามร์ ครูใหญ่ช่วงชั้นมัธยม

โดย : ส่วนสื่อสารองค์กร