เรื่องย่อรามเกียรติ์ ตัวละคร คุณค่าที่ได้รับจากเรื่องรามเกียรติ์ บทละครเรื่อง รามเกียรติ์ เป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เนื้อเรื่องมาจากวรรณคดีของอินเดียเรื่อง รามายณะ อันเป็นวรรณคดีที่สำคัญและมีมานานกว่า ๒๐๐๐ ปีมาแล้ว ไทยเรานำมาเล่นเป็นหนังและโขนตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีก็ได้ทรงพระราชนิพนธ์เรื่อง รามเกียรติ์ เป็นกลอนบทละคร แต่ไม่แพร่หลายพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงเกรงว่า เรื่อง รามเกียรติ์ จะสูญไปเสียจึงได้ทรงพระราชนิพนธ์ขึ้นและได้โปรดเกล้าฯ
ในกวีในสมัยของพระองค์ร่วมนิพนธ์ด้วยหลายตอน รามเกียรติ์ฉบับพระราชนิพนธ์ฉบับนี้ ถ้าเปรียบเทียบกับวรรณคดีเรื่อง รามายณะ ของอินเดีย
แต่ก็มีที่แตกต่างกันหลายอย่าง เช่น เนื้อเรื่องบางตอน ชื่อตัวละครบางตัว เป็นต้น
เป็นบทละครที่มีเนื้อหาสมบูรณ์ครบถ้วนประกอบด้วยเรื่องน่ารู้ และเรื่องแทรกที่สนุกสนานทั้งยังนำมาปรับปรุงเป็นบทสำหรับการเล่นละครได้อย่างดี ละครไทยแท้ๆ แต่เดิมมักจะเป็นละครรำที่มีท่ารำบอกถึงเรื่องราวตามบทร้อง ดังนั้น ท่า รำและบทร้องจึงมีความหมายสอดคล้องต้องกันทั้งยังเข้ากับทำนองเพลงต่างๆที่ให้ไว้ด้วย เช่น เพลงช้า กราวนอก เสมอ โอด เป็นต้น
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ ๑ (ครองราชย์ พ.ศ. ๒๓๒๕ – ๒๓๕๒) ทรงพระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ขึ้นเพื่อใช้ในพิธีสมโภชพระนครใหม่ คือ กรุงรัตนโกสินทร์ ระหว่าง พ.ศ. ๒๓๒๘ – ๒๓๒๙ เนื้อเรื่องประกอบด้วยเรื่องราวน่ารู้ต่างๆ เริ่มด้วยหิรัญยักษ์ม้วนแผ่นดิน และกำเนิดตัวละครสำคัญๆทั้งฝ่ายยักษ์ ลิง และมนุษย์ แล้วจึงดำเนินเรื่องการสู้รบระหว่างพระรามกับทศกัณฐ์ซึ่งต้องสู้รบกันหลายครั้งกว่าจะได้ชัยชนะเด็ดขาด ประกอบด้วยเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นและเรื่องแทรกที่สนุกสนานบันเทิง เสริมด้วยอารมณ์ขัน ทำให้เรื่องราวมีสีสันเหมาะสมกับการแสดงละคร ทั้งยังให้คติธรรมที่ว่า ธรรมย่อมชนะอธรรม และยกย่องความซื่อสัตย์ ความกตัญญู บทละครเรื่องนี้ได้รับความนิยมจากคนไทยทุกยุคทุกสมัย
ตัวอย่าง จากบทละครเรื่องรามเกียรติ์ ตอนกุมภกรรณลับหอกโมกขศักดิ์ บอกชื่อเพลงโอด ดังนี้
ฯ๒คำฯ
โอด
เมื่อนั้น ทศเศียรสุริยวงศ์รังสรรค์
เห็นน้องท้าวเจ็บปวดจาบัลย์ กุมภัณฑ์ตระหนกตกใจ
จึ่งมีพระราชบัญชา เจ้าผู้ฤทธาแผ่นดินไหว
ออกไปรณรงค์ด้วยพวกภัย
เหตุใดจึ่งเป็นดั่งนี้ฯ
เรื่องรามเกียรติ์ในการแสดงโขน และในจิตรกรรมฝาผนัง
ในสมัยรัชกาลที่ ๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ทรงมีพระราชประสงค์จะรวบรวมเรื่องรามเกียรติ์ที่กระจัดกระจายให้รวมเป็นเรื่องเดียวกัน จึงมีพระบรมราชโองการให้ประชุมบทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์เรื่องรามเกียรติ์ในรัชกาลที่๑ มีเรื่องราวยืดยาวติดต่อกันไป นับเป็นวรรณคดีไทยเรื่องเดียวที่ยาวที่สุดในวรรณกรรมไทย เพราะต้องเขียนในสมุดไทยถึง ๑๑๗ เล่มสมุดไทย
คลิปตัวอย่างเรื่องรามเกียรติ์
�����������㹡�����Ҩ������������㹡�÷ç����Ҫ�Ծ���������õ����ѧ���
1. �ç��Ҫ���ླ�㹡�����������ó���� �¾������蹴Թ�ç����Ҫ�Ծ���Ӵ��¾��ͧ���ͧ
2. �վ���Ҫ���ʧ������������ͧ�ѹ�ԧ���ɮ�
3. ��鹿�����ѡ������ͧ��ó����������õ���ѹ����ó�����Ӥѭ�����������駡�ا�����ظ��
4. �ç���͡�����繤�Ը�������з������ǤԴ�����觻�ء��ͺ���ɮ�㹢�й�� �ա��С��˹�觷ç�á����ͧ�Ի��ʹҫ�觾��ͧ��çʹ��з�����ҧ������������ ��ҡѺ�繡���й������ɮû�Ժѵ����ͤ���ʧ��آ�ҧ�
5. �ç���������繺��Фâͧ��ǧ
��觵������������ͧ�������ͧ������õ�� �������Ǵ�é�Ѻ�ѹ�ѹ������ (���) ��� ���稾����ҡ�ا������¡�ͧ�Ѿ仵����ͧ������ �����Ҫ �.�.2312 ������ҹ�þ���������Фü��˭ԧ����ҡ�͵���Ф���ǧ��� �֧��ͧ�ç����Ҫ�Ծ��캷�Фâ�����ʴ� (����Һ ����ԡ���� , ��ó������ : ����Է�����������˧ , �.�.�. : 24-25)
�ҹἹ�㹵鹩�Ѻ��ش�¢ͧ��ó��������ͧ���������� ���稾����ҡ�ا��������ç����Ҫ�Ծ�������� �.�.1132 (�.�. 2313) �繡����Ф� �͡�����ŧ��ͧ ��С�кǹ��������ú��ѹ��� 4 � (4 ������ش��) �ѧ���
� 1 � ������خ ����ͧ���������ͧ����¢ͧ������õ�� �ç���繾���Ҫ�Ծ��������á ��������ͧ����Ƕ֧������خ��о��ź���ʢͧ�������Ѻ�ҧ�մ� ����㹻�ҡѺ��������ա� ���йҧ�մҶ١����� �����ͺ�����������ͧ����� �ͧ������ͧ�����§�����ҷ�֧��ا��¸�� ���������������ػ����ʴ��ӹҨ ������خ ���ź�Ѻ���仢����� ����õ�Ѻ������خ件��¾����� ���ź����������оҡѹ˹�� ��ŧ�������¡�ͧ�Ѿ仵���Ѻ�ͧ�����