สถานการณ์ เกี่ยวกับการนับถือ พระพุทธ ศาสนา ในประเทศมาเลเซีย ข้อใดไม่ ถูก ต้อง

����������� ��ù��� ����֡�� ����������

��ЪҤ�����¹

��оط���ʹ�㹻�����������

ʹյ�����������������Ѻ�Է�ԾŢͧ��ʹ��Թ��-�ط��ҵ�������� �ҳҨѡ�����Ԫ�� �������������ʹ������������������������ҧ���ҧ��ҧ �Ѻ�����ط�ȵ���ɷ�� �� ��Ѫ���¢ͧ�����һ�������繵��ҷ����ط� ��ʹ���������Ӥѭ� ���������˹��

����ѵԾ�оط���ʹ��������� �ҡ��ѡ�ҹ�ҧ����ѵ���ʵ�� ���͡ѹ��Ҿ�оط���ʹ��������������� �����ط�ȵ���ɷ�� � �¹ԡ�����ҷ����������������㴹ѡ �����㹾ط� ȵ���ɷ�� �� �Է�ԾŢͧ�ҳҨѡ�����Ԫ�� �֧���վط���ʹ�Ẻ����ҹ ������Ҷ֧�������

�.�. ���� ������û���ͧ�ͧ�ҳҨѡ���⢷�����¾�͢ع ������˧����Ҫ ������ӹҨŧ�ҧ�Һ��ط������ ����鹤���ո����Ҫ ���ٹ���ҧ�ӹҨ������ͧ����ٷ������ �����ͧ�ҡ��ЪҪ��ᶺ��� �Ѻ ��;ط���ʹ�Ẻ����ҹ���������»����� �ط���ʹ�Ẻ���ҷ�֧��� �������Է�Ծŵ���Զժ��Ե�������ͧ͢������dz����ҡ�ѡ ��觨л�ҡ����ٻ��� ⾸��ѵ�� �����ٻ��þ���Ẻ����ҹ���ҡ ����������ͧ�ͧ�ط���ʹ� ���������������������ҹ �����һ������ ����ҳҨѡ����С� �ç ����ɡ�Ѻ ���˭ԧ��觻�� ����������� ���ͧ��֧�з����ʹ��Թ��-�ط� �������յ��ʹ������� 㹢�з���ЪҪ�����������ѷ��㹾�оط���ʹ� ���� �������Ѫ��Ţͧ��ŵ�ҹ��������� ��觷ç�դ��������������ʹ� ������ �������ɮ�����յ��ʹ�������������ͧ�� (㹻�����������)

 || ˹�ҶѴ� >>

�˾ѹ��Ѱ�������
����ѵԤ���������С�á�͵�駻����
������ͧ��û���ͧ
���ѡ�������
��оط���ʹ�㹻�����������
�����š�ä����-�������
�������������ɰ�Ԩ �Թⴹ���� ������� ��
�������������������Ҥ��ͧ����Ъ��������������������Ѱ��ѹ�ѹ
����觡���������
��û��������������

���Ф������ ����������¹

การนับถือพระพุทธศาสนาในประเทศเวียดนาม

         ตั้งแต่ พ.ศ.2430 เป็นต้นมา เมื่อสงครามในคาบสมุทรอินโดจีนสงบลง และมีสันติภาพมากขึ้น ชาวพุทธบางกลุ่มจึงมีความพยายามฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในเวียดนามขึ้นมาใหม่ แต่ก็ไม่สู้จะได้รับผลสำเร็จมากนัก ทั้งนี้เพราะมีพระสงฆ์นิกายมหายานเหลือเพียงไม่กี่รูปและชาวเวียดนามรุ่นใหม่ก็นิยมไปเข้ารีตเพื่อนับถือศาสนาคริสต์เสียเป็นส่วนใหญ่

การเผยแผ่พระพุทธศาสนาเข้าสู่ประเทศมาเลเซีย

         ดินแดนประเทศมาเลเซีย แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งอยู่บนแหลมมลายูและอีกส่วนหนึ่งอยู่บนเกาะบอร์เนียว นักประวัติศาสตร์สันนิษฐานว่าพระพุทธศาสนาเผยแผ่เข้าสู่ประเทศมาเลเซียเมื่อประมาณพุทธศตวรรษที่ 3 โดยระยะแรกเป็นแบบเถรวาท แต่มีผู้นับถือไม่มากนักจนกระทั่งพุทธศตวรรษที่ 12 เมื่อแหลมมลายูตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรศรีวิชัย พระพุทธศาสนานิกายมหายานจึงได้เผยแผ่เข้ามาสู่บริเวณนี้แต่พระพุทธศาสนาบนแหลมมลายู ก็ต้องได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนักในรัชสมัยของพระเจ้าปรเมศวรแห่งอาณาจักรมะละกา  เมื่อพระองค์เปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม แม้ประชาชนส่วนใหญ่ยังคงนับถือพระพุทธศาสนานิกายมหายานอยู่เช่นเดิม จนถึงสมัยของสุลต่านมัลโมซาห์ พระองค์ทรงเสื่อมใสในศาสนาอิสลามมากจนศาสนาอิสลามได้กลายเป็นศาสนาประจำชาติของประเทศมาเลเซียไปในที่สุด

        ในช่วงที่มาเลเซียตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษนั้นได้มีชาวจีนนำพระพุทธศาสนานิกายมหายานจากประเทศจีนเข้ามาเผยแผ่ในประเทศมาเลเซียด้วยแต่ไม่ประสบผลสำเร็จมากนักจนกระทั่งเมื่อมาเลเซียได้รับเอกราชจากอังกฤษเมื่อ พ.ศ.2500 แล้วมีคณะฑูตจากประเทศไทย ศรีลังกา เมียนมาร์ เดินทางเข้ามาเผยแผ่พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทในประเทศมาเลเซียหลายคณะ จึงพอช่วยให้พระพุทธศาสนาในประเทศมาเลเซียได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาบ้าง

การนับถือพระพุทธศาสนาในประเทศมาเลเซีย

ต่อไป

่        ประเทศมาเลเซียมีประชาชนส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม แต่มีประชาชนส่วนหนึ่งซึ่งส่วนมากเป็นชาวจีนยังนับถือพระพุทธศาสนาทั้งนิกายมหายานและนิกายเถรวาทอย่างเหนียวแน่น ปัจจุบันมีองค์กรทางพระพุทธศาสนามากมาย เช่น สมาคมผู้สอนพระพุทธศาสนา ที่วัดพระพุทธศาสนาในกัวลัมเปอร์ ยุวพุทธิกสมาคมแห่งมาเลเซีย และพุทธสมาคมในมหาวิทยาลัยต่างๆในประเทศมาเลเซีย

ย้อนกลับ