วิธีการ ให้กำลังใจตัวเองในการทำงาน
คุณรู้หรือไม่ว่า .. ความเคร่งเครียด >> จะนำมาสู่การมีทัศนคติแง่ลบ กับงานที่คุณทำ ไม่ว่าคุณเจออุปสรรค์เล็กหรือใหญ่ คุณก็จะมองว่ามันใหญ่โตเกินกว่าที่คุณจะรับมือได้ สุดท้ายคุณก็จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปในที่สุด
จริงๆ แล้วหากเรามองให้ดีๆ จะพบว่า อะไรกันแน่ที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เราพบความล้มเหลว ตัวเราเอง หรือคนอื่น หรือสภาพแวดล้อมอื่น ในวันนี้ผมอยากบอกท่านผู้อ่านทุกท่านว่า ไม่มีอะไรที่จะมาทำร้ายเราได้ นอกจากเราจะทำร้ายตัวเราเอง
ดังนั้น ก่อนที่เราจะแก้ปัญหาความเคร่งเครียดด้วยสาเหตุอื่น ๆ เรามาปรับทัศนคติให้ดีขึ้นกันดีกว่านะคะ เรามาดูกันว่ามีอะไรบ้าง
1. ไม่เป็นไร ผิดพลาดกันได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่
คุณทำงานผิดพลาดแล้วยังจะมานั่งโทษตัวเองให้เหนื่อยทำไม ให้กำลังใจตัวเองเพื่อทำงานชิ้นต่อไปดีกว่านะครับ ยิ่งมัวจมกับความผิดพลาดเดิม ๆ เราก็จะทำงานอื่นต่อไม่ได้ สู้เอาความผิดพลาดมาทำให้ถูกต้องในงานชิ้นใหม่ดีกว่า
สัจธรรมของชีวิต ที่ต้องจำไว้อย่างหนึ่งคือ ไม่มีใครจำเรื่องของคนอื่นนานหรอก ถึงใครจะว่าเรามากมายแค่ไหน แต่พอเดินพ้นหน้าเราไปเขาก็ต้องคิดเรื่องอื่นแทน แล้วเราจะมาลงโทษตัวเองอยู่ทำไม
2. งานไม่ได้หนักทุกวันสักหน่อย เดี๋ยวก็ได้พักแล้ว
เวลางานล้นมือเราอาจท้อ แต่ท้อไปงานก็ไม่เสร็จ ลุกมาทุ่มเททำให้เสร็จ ๆ ไปดีกว่า เหนื่อยแค่ไหนเดี๋ยวก็ได้พัก และสิ่งที่ต้องทำเมื่องานเยอะคือ จัดระเบียบเส้นตายของงานแต่ละชิ้น เจรจาต่อรองถ้าคิดว่าจะไม่เสร็จตรงเวลา แล้วค่อย ๆ ทำไปทีละงาน เดี๋ยวดีเองครับ
3. ถึงจะไม่เก่งงานนี้ แต่เราก็พยายามเต็มที่แล้ว
บ่อยครั้งที่เราได้รับมอบหมายงานที่ไม่ถนัด ก็คิดเสียว่าไม่เป็นไร ทำให้เต็มที่ แต่ก่อนทำก็บอกคนที่มอบหมายหน่อยว่าไม่ค่อยถนัดนะ แต่จะทำเต็มที่ ผิดพลาดอะไรบอกได้ เขาจะได้ไม่คาดหวังมาก แต่ถ้าทำออกมาแล้วดีก็ถือเป็นกำไร
อย่าเสียใจที่ทำงานบางประเภทไม่เก่ง เพราะเราอาจจะเก่งในงานประเภทอื่นก็ได้ จำไว้ว่าปลาอาจจะว่ายน้ำเก่งกว่าลูกสุนัข แต่ปลาวิ่งไม่ได้เหมือนกัน ถ้าปลาตัวหนึ่งจะโดดขึ้นมาบนบกแล้วคืบคลานจนถลอกปอกเปิกก็คงไม่มีใครว่าอะไร เพราะมันเป็นปลาจริงไหมครับ
4. ใครจะว่าอะไรก็ช่าง ถ้าเราไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็พอแล้ว
เคยได้ยินคนพูดเรื่องการติดฉลากไหม การติดฉลากคือการประทับตราว่าสิ่งนั้นเป็นอะไร เพื่อให้ง่ายต่อการจัดประเภท ทีนี้ปัญหาอยู่ที่ว่าถ้าติดฉลากถูกก็ดีไป แต่ถ้าเมื่อไรติดฉลากผิด สิ่งนั้นจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นตามฉลากก็เท่านั้น
ในหลักการเดียวกัน ถ้าใครมาว่าคุณสารพัดเรื่อง แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นอย่างเขาบอก ก็ไม่เห็นจะต้องคิดมากกับฉลากที่เขาเอามาติดไว้ ถ้าคุณเป็นน้ำตาลแล้วเขาเอาฉลากน้ำปลามาติดให้ก็ไม่ใช่ปัญหาของคุณ เขาเองต่างหากที่คิดผิด
5.ให้เกียรติงานที่ทำด้วยการทุ่มเททำงานอย่างเต็มที่ อย่าบ่นว่าไม่ชอบงาน
นึกถึงกระเป๋ารถเมล์ที่ยิ้มแย้มแจ่มใสสิครับ แล้วเปรียบเทียบกับเราที่นั่งบ่นอยู่นั่นแล้วว่าเหนื่อย ไม่สนุก ถามว่างานหรือเปล่าที่ทำให้เราทุกข์ จริง ๆ แล้วเราต่างหากที่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ เพราะนั่งพร่ำบ่นกับสิ่งที่ไม่ได้ดั่งใจ ถ้าใครได้ทำงานที่ชอบก็ดีไป แต่อย่าลืมว่างานที่ชอบก็มีด้านที่ทำให้เราเหนื่อยได้เหมือนกัน
ใช่ว่าหนทางการทำงานจะปูด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป สิ่งที่เราควรคิดคือ งานคือสิ่งที่ทำให้เราใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า อย่าดูถูกงานของตัวเอง ไม่เช่นนั้นเราก็ดูถูกตัวเองด้วยที่เลือกทำงานนั้น อย่าลืมว่าเราต่างหากที่เป็นคนเลือกที่จะทำหรือไม่ทำ ดังนั้นทำงานที่เราเลือกในเวลานั้น ๆ
หวังว่าทุกท่านจะเริ่มมีทัศนคติดี ๆ ที่มีพลังพอที่จะเผชิญกับปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ นะครับ
ข้อมูลจาก ดร.สมสิทธิ์ มีแสงนิล นิตยสารงานวันนี้
เย็นตาโฟดอทคอม
//webboard.yenta4.com/topic/539552
ขอวิธีปลุกใจตัวเอง ให้อยู่กับงานที่ไม่ชอบหน่อยครับ เบื่อมาก!
กระทู้คำถาม
มนุษย์เงินเดือน
ผมเพิ่งเข้ามาทำงานได้เดือนกว่าๆ รู้สึกตัวว่าไม่ชอบงานแบบนี้ตั้งแต่ อาทิตย์แรกแล้ว แต่ลาออกไม่ได้ เพราะช่วงนี้หางานยาก คนตกงานเยอะ เลยจะเกาะไว้ให้แน่นๆ แต่งานและบรรยากาศโคตรน่าเบื่อ ไม่อยากตื่นไปทำงานเลย ใครมีวิธีเปลี่ยนความคิดดีๆ หรือคำปลอบใจดีๆ ให้มีไฟและมีกำลังใจไปทำงานหน่อยครับ
ปล. อยากไปสอบราชการ แต่ติดตรงที่อายุงานไม่ครบ 6 เดือน ลางานไม่ได้ และช่วงนี้บางหน่วยงานยังไม่เปิดสอบ เพราะติดช่วงโควิด
0
2
สมาชิกหมายเลข 5951584
สมาชิกหมายเลข 1832028 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5967994 ถูกใจ
ขอวิธีสร้างกำลังใจให้ตัวเองหน่อยครับ
ใครมีวิธี แนวคิด หรือคำแนะนำอะไร ที่พอช่วยให้ผมเปลี่ยนความคิดได้บ้างไหมครับ คือว่า
ผมรู้สึกสิ้นหวังกับชีวิต ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะ 25 ผมกลับพบว่าตัวผมเองหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ทั้งหน้าที่การงาน ครอบครัว สุขภาพ ความรัก กระทั่งความฝันในวัยเด็กที่อยากจะเป็นอะไร ผมตอบไม่ได้แล้ว...มีเพียงสิ่งเดียวที่เหนียวรั้งไว้ตอนนี้คือ ผมต้องอดทนส่งเสียน้องชายจนกว่าจะเรียนจบให้ได้ แล้วผมก็จะไป ไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้ว ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมท้อแท้ สิ้นหวัง ระบายหรือปรึกษาใครก็ไม่ได้ ต้องทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่จริงเปราะบางมาก บ่อยครั้งที่แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เพราะปัญหาที่เจอมันเกินกว่าที่ผมจะรับไหวจริงๆ...