ทั้งสามมาถึงคฤหาสน์พิพัฒน์ดำรง ระหว่างทางทั้งรถมีแต่เสียงลมเท่านั้น ทุกคนในรถต่างอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเอง
ก้องภพโกรธมาก ตอนนี้เขาขบกรามแน่นเพื่อควบคุมอารมณ์ เขาไม่อยากคิดเลยว่าเธอไปทำเกินเลยกับลูกน้องเขามาแล้วกี่ครั้ง ถึงได้กล้าไปนอนกับมันทั้งที่เขายังอยู่ในงาน
"ลงมานี่" ก้องภพกระชากแขนเธอลงจากรถ
"ก้องคะ ได้โปรด นิเจ็บ" นีรชาแทบจะทรงตัวไม่อยู่เมื่อก้องภพกระชากเธออย่างแรง
"เงียบ!" ก้องภพตวาดใส่หน้าเธอ
ตอนนี้ทั้งสามนั่งอยู่ในโซฟาห้อง นีรชานั่งร้องไห้เงียบๆ ส่วนก้องภพกำลังควบคุมอารมณ์ที่คุกกรุ่นอยู่ในใจ
"เคท คุณขึ้นไปก่อน ผมขอคุยกับนิ" ก้องภพบอกโดยไม่ได้หันมาทองหน้าเธอ สายตาจับจ้องอยู่มี่ร่างบางที่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ค่ะ" เคทรับคำอย่างว่าง่าย ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนของเธอ
"ว่ายังไงนิ" เขาถามเสียงเครียด ตอนนี้เคทขึ้นห้องไปแล้ว
"เธอจะแก้ตัวว่ายังไง" ก้องภพถามซ้ำเมื่อไม่มีคำพูดออกมาจากปากร่างบาง
"นิไม่มีอะไรจะแก้ตัว เพราะนิไม่ได้ทำ" นีรชาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
"แล้วที่ฉันเห็นเธอนอนกับกฤตในโรงแรมมันหมายความว่ายังไง ห้ะ" ก้องภพตะโกน แค่นึกถึงภาพนั้น หัวใจเขาแทบระเบิด ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะทำกับเขาแบบนี้
"นิไม่รู้ แต่นิไม่ได้ทำจริงๆ คุณก้องเชื่อใจนิได้มั้ย" นีรชาทรุดลงร้องไห้ ขอให้เชื่อใจเธอสักครั้ง
"เชื่อใจหรอนิ เหอะ แล้วภาพที่ฉันเห็นล่ะ เธอจะใช้ความเชื่อใจของฉันสวมเขาให้ฉันอีกนานแค่ไหน" ก้องภพถามเสียงดัง เขาจะเชื่อเธอมากกว่าภาพที่เห็นตรงหน้าได้อย่างไร
"ก้องคะ นิไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น นิอยู่ในงาน จากนั้นนิก็จำอะไรไม่ได้เลย" นีรชาเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง
"นิ เธอคิดว่าฉันโง่หรอ ห้ะ ถึงได้ปั้นเรื่องโกหกโง่ๆ มาหลอกฉัน" เธอจะไม่รู้ได้ยังไง
"ถ้าคุณก้องไม่เชื่อนิ นิพูดอะไรไปคุณก็คิดว่านิโกหก" นีรชาตัดพ้อ สุดท้ายคงมีแต่เธอที่เชื่อใจเขาฝ่ายเดียว เขาต่างหากที่ไปมีอะไรกับเคทลับหลังเธอ แต่เธอไม่มีสิทธิ์พูดสักคำ
"เธอกล้ามากจริงๆ นิ ที่กล้านอนกับมันข้างบนโรงแรมทั้งๆที่ฉันยังอยู่ข้างล่าง" ก้องภพเดินเข้ามาจับแขนนีรชา
"..." นีรชาเงียบ ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
"เธอคงติดใจลีลามันสินะ ไปนอนกับมันวันนั้นยังไม่พอ ยังต้องพามันมาเอาถึงที่" ก้องภพด่าเธอสาดเสียเทเสีย
นีรชากำมือแน่น เล็บเธอจิกลงบนฝ่ามือจนเลือดไหล แต่มันยังไม่เจ็บเท่าที่ผู้ชายใจร้ายตรงหน้าประนามเธอ
"แล้วทีคุณกับคุณเคท มีอะไรกันในห้องวันนั้นล่ะคะ แล้วนิจะทำบ้าง มันแปลกตรงไหน" นีรชาประชดอย่างเหลืออด
"นิ" ก้องภพบีบแขนเธอแรงมากยิ่งขึ้น
"คุณก้องบอกเองว่านิไม่ได้เป็นอะไรกับคุณก้อง อ่อ ไม่สิ เป็นของเล่น แล้วนิจะไปมีอะไรกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย" นีรชาตะโกนใส่หน้าเขาเสียงเครือ
"นิ!" ก้องภพปล่อยแขนเธอแล้วผลักเธอออกอย่างแรง
ตุบ
นีรชาหัวชนขอบโต๊ะ ล้มลงไปนั่งอย่างหมดสภาพ
"โอ้ย" นีรชาร้องพร้อมจับศีรษะตัวเอง พบว่ามีเลือดไหลออกมา
"เหอะ" ก้องภพมองเธอด้วยสายตาดูถูกก่อนเดินขึ้นห้องไป
นีรชาสำรวจตัวเอง ความจริงแผลที่หัวเธอมันนิดหน่อยเท่านั้น แต่แผลที่ใจ ตอนนี้มันใหญ่และกลัดหนอง มันเกินเยียวยาแล้ว
แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อเหลือบไปเห็นเลือดตามเรียวขาของตนเอง
"ลูก" นีรชาพูดอย่างตกใจ
"คุณก้อง ช่วยนิด้วยค่ะ" เธอพยายามตะโกนขึ้นไป แต่ไม่มีเสียงตอบรับ นี่เขากำลังฆ่าลูกตัวเอง
'ขอร้องเถอะ อย่าพรากลูกไปจากนิ'
"ลูกจ๋า อดทนหน่อยนะ แม่จะพาหนูไปโรงพยาบาล" เธอลูบท้องพร้อมบอกลูกน้อย
"ใครก็ได้ ช่วยนิด้วย ฮืออ ฮึก" นีรชาพยายามพยุงตัวเอง แต่ก็ลุกไม่ขึ้น เธอเริ่มเจ็บหนักที่ท้องน้อย เลือดไหลออกมาเรื่อยๆ
"นมอุ่นคะ เรียกรถพยาบาลให้ที" เธอตะโกนเรียกนมอุ่นทั้งน้ำตา
"คุณนิ เป็นอะไรคะ" นมอุ่นถามอย่างตกใจเมื่อเหลือบไปเห็นเลือดที่ศีรษะและตามระหว่างขาของเธอ
"เรียกรถพยาบาลให้นิที นิปวดท้องมาก ไม่ไหวแล้วค่ะ" นีรชาอ้อนวอนเสียงสั่น
"ค่ะๆ" นมอุ่นตอบรับ ก่อนจะตะโกนเรียกลุงชาติ
"ลุงชาติๆ เอารถออกเดี๋ยวนี้" นมอุ่นสั่ง เธอเดินมาบีบมือนีรชาอย่างให้กำลังใจ
"คุณนิอดทนไว้ก่อนนะคะ ลุงชาติกำลังเอารถออกแล้ว เข้มแข็งไว้นะคะ" นมอุ่นคอยปลอบเธอ
"ลูกจ๋า อยู่กับแม่นะคะ อย่าทิ้งแม่ไป" เธอพูดกับลูกน้อยทั้งน้ำตา
ลุงชาติเข้ามาอุ้มนีรชาขึ้นรถ เขารีบขับรถส่งเธอไปโรงพยาบาล
ร่างของนีรชาถูกนำตัวส่งห้องฉุกเฉิน ทีมแพทย์พยายามช่วยเธออย่างเต็มที่
"คนไข้และเด็กปลอดภัยดีนะครับ" แพทย์หนุ่มเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
"ขอบคุณนะคะ" นมอุ่นยิ้มอย่างโล่งใจ ดีใจเหลือเกินที่นีรชาและลูกไม่เป็นอะไร หากลูกของเธอเป็นอะไรไปแล้วล่ะก็ ก้องภพจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ
"แต่ต่อจากนี้ต้องระวังอย่าให้กระทบกระเทือนอีกนะครับ คนไข้ร่างกายอ่อนแอมากเลย น่าจะมาจากความเครียดสะสมนะครับ" แพทย์หนุ่มบอกก่อนเดินจากไป
"เฮ้อ โชคดีจริงๆ" นมอุ่นพูดขึ้นอย่างโล่งใจ
นมอุ่นเข้าไปเยี่ยมนีรชาที่ยังนอนหลับอยู่ เธอต้องพักดูอาการอีกซักสองอาทิตย์หมอถึงจะยอมให้ออกจากโรงพยาบาลได้
นมอุ่นและลุงชาติกลับมายังคฤหาสน์พิพัฒน์ดำรง นมอุ่นตั้งใจว่าจะไปเฝ้านีรชา เธอตั้งใจจะกลับมาเอาของใช้ส่วนตัวของนีรชาและตัวเองก่อน
นมอุ่นกลับมาเจอก้องภพนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าเครียด
"นมครับ นิไปไหน" ก้องภพถาม
หลังจากที่เขาเดินขึ้นห้องไป เขาไปสงบสติอารมณ์สักพัก ก่อนจะนึกได้ว่า เขาทำรุนแรงกับนีรชามากเกินไป ถึงเธอจะทำผิดยังไงเขาก็ไม่ควรทำร้ายเธอ ภาพที่เธอเลือดออกที่หัวและภาพเธอกำลังร้องไห้ย้อนกลับเข้ามาในหัว เขาตั้งใจจะลงมาดูเธอ แต่ก็ไม่พบใคร รถประจำบ้านก็หายออกไปด้วย
"นมผิดหวังในตัวคุณก้องมากนะคะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กชายที่นมเลี้ยงมาแต่เล็กจะใจร้ายได้ขนาดนี้" นมอุ่นต่อว่าก้องภพเสียงเย็น
"นมครับ นิอยู่ไหนครับ" ก้องภพสีหน้าสลดลง เขาก้มหน้ายอมรับ
"เธออยู่โรงพยาบาลค่ะ" นมอุ่นตอบโดยไม่มองหน้าก้องภพ
"นิเป็นอะไรครับ" เขาเห็นเธอเลือดออกที่หัว แต่ไม่คิดว่าจะหนักถึงขนาดเข้าโรงพยาบาล
"คุณก้องไม่รู้จริงๆ หรอคะ" นมอุ่นถามอย่างสงสัย หรือเขาไม่รู้ว่านีรชาท้อง
"รู้อะไรหรอครับ" ก้องภพถามอย่างร้อนใจ
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณนิไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่หัวแตกนิดหน่อย" นมอุ่นปกปิด เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างคนสองคน เธอไม่อยากยื่นมือเข้าไปยุ่ง
"งั้นก็โอเคครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเข้าไปเยี่ยม" ก้องภพพูดก่อนเดินขึ้นห้องไป ความรู้สึกหลายๆอย่างตีกันไปหมด เขารู้สึกห่วงเธอมากๆตอนนี้ แต่ความรู้สึกโกรธที่มีต่อเธอก็ยังมากอยู่ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของนีรชาผุดขึ้นมาในความคิด
"โถ่เว้ย" ก้องภพชกกำแพงจนมือเลือดไหล เขาเกลียดตัวเองที่ทำร้ายเธอแบบนั้น ตอนนั้นเขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้จริงๆ
วันเวลาผ่านไปกว่าสองอาทิตย์ ก้องภพก็ยังไม่ได้ไปเยี่ยมนีรชาที่โรงพยาบาล วันนี้เขามาทำงานด้วยความรู้สึกเหนื่อย ตั้งแต่ไม่เห็นหน้าเธอเขาก็ไม่อยากจะทำอะไร อาหารที่คนใช้ที่บ้านทำก็แทบจะกินไม่ลง เขารู้สึกเหมือนจะอ้วกอยู่บ่อยๆ บ้านที่เคยสนุกสนานมีแต่เสียงหัวเราะกลับเงียบเหงาลงทันตา ถึงเคทจะเข้ามาแต่มันก็ไม่เหมือนก่อน เคททำให้เขารำคาญใจมากขึ้นทุกๆวัน เธอเอาแต่เกาะติดเขาจนน่านำคาญ
วันนี้กฤตเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา
"ไอ้กฤต มึงยังกล้ามาให้กูเห็นหน้าอีกหรอ" ก้องภพตะโกนใส่ลูกน้อง หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นมันยังกล้ามาที่นี่อีกหรอ
"นายครับ ผมเอาอะไรมาให้ดู" กฤตเดินเข้ามาวางแผ่นซีดีไว้บนโต๊ะของก้องภพ
"ถ้านายดูแล้วไม่เชื่อ ยังอยากต่อยผมอีก ผมก็จะไม่ว่า" พูดจบกฤตก็เดินออกไป
ก้องภพนั่งชั่งใจอยู่นายก่อนตัดสินใจเปิดดู มันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในวันงานเลี้ยง