ฟาโรห์ แห่งอียิปต์ มีใครบ้าง

ปลายยุคก่อนราชวงศ์ราว 3100 ปีก่อน ค.ศ.
ในช่วงปลายยุคก่อนราชวงศ์ มีการแยกการปกครองออกเป็น 2 อาณาจักร คือ อียิปต์เหนือ และอียิปต์ใต้
อียิปต์เหนือ หรือเป็นที่รู้จักกันในนาม “Red Land”
ประกอบด้วยอาณาเขตทางตอนล่างของแม่น้ำไนล์ รวมไปถึงทะเลทรายรอบข้าง
โดยมีผู้ปกครองดังนี้ สกอร์เปียนที่ 1 , โร , กา , คิง สกอร์เปียน
คิง สกอร์เปียน (King Scorpion) หรือ สกอร์เปียน ที่ 2 (Scorpion II) ฟาโรห์ผู้รวบรวมอาณาจักรอียิปต์ทั้งบนและใต้เข้าไว้ด้วยกัน ในราว 3,200 ปีก่อนคริสตกาล ในปลายยุคก่อนราชวงศ์ เป็นผู้ครองนครธีส (This) ซึ่งตั้งอยู่บริเวณตอนกลางลุ่มน้ำไนล์ได้กรีฑาทัพ เข้ายึดครองนครรัฐต่าง ๆ ในอียิปต์บนและตั้งตนเป็นฟาโรห์แห่งอาณาจักรบน พระองค์ปรารถนาจะรวมอียิปต์เข้าด้วยกัน แต่กลับสิ้นพระชนม์เสียก่อน โอรสของพระองค์ (ข้อนี้นักประวัติศาสตร์ยังไม่แน่ใจนักแต่จากหลักฐานที่มีแสดงว่าทั้งสองพระองค์ น่าจะเกี่ยวดองกัน) ที่มีนามว่า นาเมอร์ (Namer) ได้สานต่อนโยบายและกรีฑาทัพเข้าโจมตีอียิปต์ล่าง จนกระทั่งมาถึงสมัยของ ฟาโรห์เมเนส (Menese) พระองค์สามารถผนวกทั้งสองอาณาจักรเข้าด้วยกันได้สำเร็จและ สถาปนาพระองค์ขึ้นเป็นฟาโรห์พระองค์แรกของอียิปต์โดยตั้งเมืองหลวงที่ เมมฟิส (Memphis) ซึ่งอยู่ตอนกลางของลุ่มน้ำไนล์ ซึ่งนักประวัติศาสตร์ได้นับฟาโรห์เมเนสเป็นฟาโรห์องค์แรกแห่งราชวงศ์ที่ 1 ของอาณาจักรอียิปต์โบราณ
อียิปต์ใต้
อิยิปต์ใต้ หรือเป็นที่รู้จักกันในนาม “Black Land” ประกอบด้วย
อาณาเขตทางตอนเหนือของแม่น้ำไนล์ รวมไปถึงพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์
มีผู้ปกครองดังนี้ ตีอู , เทช , เซคีอู , วาสเนอร์
ราชวงศ์ต้นๆราว 2950-2575 ปีก่อน ค.ศ.
ราชวงศ์ที่หนึ่ง
ฟาโรห์เมเนส เป็นฟาโรห์ที่เชื่อกันกว่าเป็นผู้เริ่มต้นของราชวงศ์ที่หนึ่ง
แห่งอียิปต์โบราณ เมื่อประมาณ 3,100 ปีก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งมีความคล้ายคลึง
กับรอมิวลุส และรีมุส ผู้ก่อตั้งกรุงโรมและเป็นกษัตริย์พระองค์แรกแห่งกรุงโรม
นักโบราณคดีพบรูปภาพของฟาโรห์เมเนสเป็นจำนวนมากในประวัติของอียิปต์
โบราณ เจอร์ , เจต , เดน , อเนดจิบ , เซเมอร์เคต , กาอา
ราชวงศ์ที่สอง
โฮเตปเซเคมวี , เรเนบ , นินเอทเจอร์ , เพริบเซน , เซเคมอิบ ,
คาเซเคมวี
ราชอาณาจักรเก่าราว 2575-2510 ปีก่อน ค.ศ.
ราชวงศ์ที่สาม
โจเซอร์ , เนบกาที่หนึ่ง , คาบา , ฮูนิ
ช่วงต่อที่หนึ่งราว 2125-1975 ปีก่อน ค.ศ.
ราชวงศ์ที่สี่
สเนฟรู , คูฟู , เจดีเฟร , คาเฟร , เนบกาที่สอง , เมนเคอเร , เชปซีสกาฟ
ราชวงศ์ที่ห้า
ยูเซอร์คาฟ , ซาฮูเร , เนเฟออิร์คาเร , เชปเซสคาเร , เนเฟเรเฟร , นูเซอร์เร , เมนเคาฮอร์ , เจดคาเร , อูนาส
ราชวงศ์ที่หก
เตติ , เปปิที่หนึ่ง , เมเรนเรที่หนึ่ง , เปปิที่สอง , เมเรนเรที่สอง
ราชวงศ์ที่เจ็ดและแปด
กาคาเร , เนเฟอร์เคาเร , เนเฟอร์เคาฮอร์ , เนเฟออิร์คาเรที่สอง
ราชวงศ์ที่เก้าและสิบ
เมืองหลวงอยู่ที่ เฮเรคลีโอโพลิส
เมริอิบเร , เคติ , เมริคาเร , ไอติ
ราชวงศ์ที่สิบเอ็ด
เมืองหลวงอยู่ที่ ธีบส์
เมนทูโฮเตปที่หนึ่ง , อินโยเตฟที่หนึ่ง , อินโยเตฟที่สอง , อินโยเตฟ
ราชอาณาจักรกลางราว 1975-1640 ปีก่อน ค.ศ.
เมนทูโฮเตปที่สอง (เนปเฮเพเตร) , เมนทูโฮเตปที่สาม , เมนทูโฮเตปที่สี่
ราชวงศ์ที่สิบสอง
อเมเนมเฮตที่หนึ่ง , เซนุสเรตที่หนึ่ง , อเมเนมเฮตที่สอง , เซนุสเรตที่สอง
, เซนุสเรตที่สาม , อเมเนมเฮตที่สาม , อเมเนมเฮตที่สี่ , ราชินีโซเบคเนฟรู
ราชินีโซเบคเนฟรู เป็นฟาโรห์องค์สุดท้ายของราชวงศ์ที่ 12 เป็นสตรีเพศ
นามราชินีโซเบคเนฟรู พระนางอาจเคยได้ปกครองเป็นผู้สำเร็จราชการร่วมกับ
อเมเนมเฮตที่ 4 มาก่อนที่จะได้ครองบัลลังก์โดยสมบูรณ์ ทรงมีพระสมัญญาว่า
“นางเหยี่ยวผู้เป็นที่รักของเร” รูปสลักบางชิ้นเป็นภาพนางสวมเครื่องแบบ
บุรุษบ้างก็เป็นเครื่องทรงแบบสตรี แต่ใช่ว่านางจะเป็นฟาโรห์หญิงเพียงคนเดียว
ในประวัติศาสตร์อียิปต์เพราะมีฟาโรห์หญิงอีกคนที่ทรงอำนาจที่ลือชื่อมากกว่า
ราชินีโซเบคเนฟรู นั่นคือ ราชินีฮัตเชปซุต
ราชวงศ์ที่สิบสาม
เวกาฟ , อเมเนมเฮตที่ห้า , ฮาร์เนดจ์เฮริโอเทฟ , อเมนีกีเมา , เซเบค
โฮเตปที่หนึ่ง , ฮอร์ , อเมเนมเฮตที่เจ็ด , เซเบคโฮเตปที่สอง , เคนด์เจอร์ ,
เซเบคโฮเตปที่สาม , เนเฟอร์โฮเตปที่หนึ่ง , เซเบคโฮเตปที่สี่ , เซเบคโฮเตปที่ห้า ,
อัยย์ (ราชวงส์ที่สิบสาม) ,
เมนทูเอมซาฟ , เดดูโมสที่สอง , เนเฟอร์โฮเตปที่สาม
ช่วงต่อที่สองราว 1630-1520 ปีก่อน ค.ศ.
ราชวงศ์ที่สิบสี่
เนเฮซี
ราชวงศ์ที่สิบห้าและสิบหก
ฟาโรห์เป็นชาวฮิกซอส เชชิ , คยาน , อเปปิ , คามูดิ
ราชวงศ์ที่สิบเจ็ด
เมืองหลวงอยู่ที่ ธีบส์
อินโยเตฟที่ห้า , เซเบคเอมซาฟที่หนึ่ง , เนบิเรเยรอว์ , เซเบคเอมซาฟที่สอง ,
ตาโอที่หนึ่ง , ตาโอที่สอง , คาโมส อาโมส อเมนโฮเตปที่หนึ่ง
ทุตโมสที่หนึ่ง
ฟาโรห์ทุตโมสที่ 1ในตลอดรัชสมัยของฟาโรห์ทุตโมสที่ 1 ได้ทรงนำกองทัพ
รุกเข้าพิชิตเมืองใหญ่น้อยในเขตปาเลสไตน์และซีเรีย จากนั้นจึงได้บุกเข้าทำลาย
ศูนย์อำนาจของชาวนูเบียที่ยู่ทางใต้จนราบคาบ แล้วจัดการกวาดต้อนแรงงานก่อน
จะผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอียิปต์
ทุตโมสที่ 1ได้ทรงยกทัพลึกลงไปกว่าฟาโรห์องค์ใดๆในสมัยก่อนหน้า
และทรงกลับสู่อียิปต์โดยมีร่างไร้ชีวิตของผู้นำชาวนูเบียห้อยมากับหัวเรือเป็นการ
ประกาศพระราชอำนาจและเตือนสติผู้ที่หวังมาท้าทายพระองค์ไปในตัว ฟาโรห์ทุต
โมสที่ 1 สั่งให้สร้างอาคารและสลักพระนามแผ่นจารึกทั่วแผ่นดิน โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งในดินแดนแถบนูเบียที่พระองค์ที่พึ่งจะพิชิตได้ ขณะเดียวกันก็ทรงประกาศ
ความศรัทธาแด่เทพ อมุน-เร ด้วยการเสริมซุ้มประตูศิลามหึมาและลานกว้างของ
พระองค์เข้าไปยังมหาวิหารคาร์นัก
ทุตโมสที่สอง
ราชินีฮัตเชปซุต
ฟาโรห์หญิงฮัตเชปซุต (Hatshepsut) ราชินีมีเครา ทรงเป็น
ฟาโรห์พระองค์ที่ห้า ราชวงศ์ที่สิบแปดแห่งอียิปต์โบราณ ทรงเป็นผู้ปกครองโดด
เด่นในสมัยราชอาณาจักรใหม่ และพระนางทรงเป็นผู้ที่สร้างให้ราชอาณาจักรมั่น
คง แต่ทว่า ผู้ปกครองสมัยหลังกลับพยายามทำลายรูปสลักและพระนามจนเกือบ
หมดสิ้น เป็นฟาโรห์หญิงองค์แรกและองค์เดียวของอียิปต์ ครองบัลลังก์กว่า 21 ปี
ราชอาณาจักรใหม่ราว 1539-1075 ปี ก่อน ค.ศ.
ราชวงศ์ที่สิบแปด
ฟาโรห์ฮัตเชปชุตในชุดของเทพโอสิริส ณ วิหารฮัตเชปซุต เมืองลักซอร์
ทุตโมเสสที่สาม , อเมนโฮเตปที่สอง , ทุตโมสที่สี่ , อเมนโฮเตปที่สาม ,
อเคนาเตน (อเมนโฮเตปที่สี่)
ฟาโรห์อเคนาเตน (Akhenaten) หรือ อิคนาตอน
(Ikhnaton) หรือ อเมนโฮเตปที่สี่ (Amenhotep IV) หรือ
อเมโนฟิส (Amenophis) ฟาโรห์ลำดับที่ 10 แห่งราชวงศ์ที่สิบแปด
(Eighteenth dynasty)
ฟาโรห์อเคนาเตน มีมหเสีที่เป็นราชินีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง คือ พระนางเน
เฟอร์ติติ (Nefertiti) และโอรสที่มีชื่อเสียงอีกเช่นกัน คือ ตุตันคาเมน
(Tutankhamun)
ฟาโรห์สเมงห์คาเร (Smenkhkare หมายถึง พลังอำนาจของวิญ
ญาณแห่งรา) ผู้ได้ครองบัลลังก์ต่อจากฟาโรห์อเคนาเตนเพียงช่วงระยะสั้น ๆ เป็น
ฟาโรห์ที่ลึกลับที่สุดในบรรดาฟาโรห์แห่งราชวงศ์ที่ 18 นักประวัติศาสตร์บางคน
สันนิษฐานว่า พระองค์อาจเป็นพระอนุชาของฟาโรห์อเคนาเตน บ้างก็อาจจะเป็น
พระนางเนเฟอร์ตีติที่ขึ้นครองราชย์เป็นฟาโรห์หญิงโดย เปลี่ยนพระนามใหม่เสีย
ด้วยซ้ำ แต่ไม่ว่าสเมงห์คาเรจะเป็นใคร เขาหรือเธอก็ปกครองอยู่เพียงไม่กี่ปี
(ประมาณ 1 ปี, ก่อนคริสต์ศักราช 1356 ปี – ก่อนคริสต์ศักราช 1355 ปี)
ราชินีอันเคตเคปรูเร
ตุตันคามุน
ฟาโรห์ ตุตันคามุน (Tutankhamun) หรือ ตุตันคาเมน เป็นฟาโรห์
องค์ที่ 12 ในราชวงค์ที่ 18 ของอียิปต์โบราณ ครองราชย์ระหว่าง 1325 – 1334 ปี
ก่อนคริสตกาล ก่อนหน้าขึ้นครองราชย์ใช้พระนามว่า “ตุตันคาเตน” อันหมาย
ถึงเทพอาเตน หรือสุริยเทพอวตารลงมา การบริหารบ้านเมืองจึงตกอยู่กับวิซิเออร์
อัยย์ (Vizier Ay) ฟาโรห์ ตุตันคาเมนได้ครองราชย์ในรัชสมัยของพระ
องค์ช่วงสั้นๆ ราว 9 ปี ก็สิ้นพระชนม์เสียก่อน เป็นเพราะฟาโรห์ตุตันคาเมน สิ้น
พระชนม์อย่างกะทันหัน วิซิเออร์ อัยย์จึงได้สร้างสุสานถวายแบบง่าย ๆ
ราวสองร้อยปีต่อมา มีการสร้างสุสานของฟาโรห์รามเสสที่ 6 ทับสุสานของ ฟา
โรห์ตุตันคาเมน ทั้ง ๆ ที่คนงานก็รู้แต่นึกว่าเป็นบุคคลธรรมดาจึงไม่ได้เสนอเบื้อง
บน จึงทำให้สุสานของฟาโรห์ตุตันคาเมนนี้ ปลอดภัยและนับเป็นสุสานที่สมบูรณ์
ที่สุด
ฟาโรห์ตุตันคามุนทรงได้เษกสมรสกับพระนางอันเคเซนามุน พระธิดาพระ
องค์ที่ 3 จากทั้งหมด 6 พระองค์ในพระนางเนเฟอร์ติติ ซึ่งเป็นมเหสีองค์แรกของ
ฟาโรห์อาเมนโฮเทปที่ 4 เจ้าหญิงจากมิตันนี (Mitanni) ซึ่งเป็นอาณาจักร
โบราณแห่งหนึ่งตั้งอยู่บริเวณทางเหนือของดินแดนเมโสโปเตเมีย
ฟาโรห์ตุตันคาเมน สวรรคตอย่างฉับพลันโดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งๆ ที่ยังมีพระ
ชนมายุยังไม่ครบ 19 ชันษา อีกทั้งไม่มีองค์รัชทายาท วิซิเออร์ อัยย์ จึงรีบฉวยโอ
กาสแต่งกับราชินีม่ายเพื่อจะได้ครอบครองดินแดนอียิปต์ต่อไป
ฟาโรห์อเคนาเตน ขึ้นครองราชย์ระหว่าง 1350 ปีก่อนคริสต์ศักราช และครอง
ราชย์อยู่นาน 17 ปี ปัจจุบัน นักประวัติศาสตร์เชื่อว่า พระองค์เป็นฟาโรห์องค์แรก
ที่ปฏิวัติความเชื่อในอาณาจักรอียิปต์ พระองค์ทรงนับถือพระเจ้าเพียงองค์เดียว คือ
อาเตน (Aten) (สุริยเทพ สันนิษฐานว่าเป็นไปได้ว่าอาจเป็นองค์เดียวกับ
รา) ถึงขนาดสร้างเมืองใหม่ที่ชื่อ อมาน่า (Amarna) ที่มีศาสนสถานขนาด
ใหญ่เพื่อบูชาเทพอาเตน พร้อมกับเปลี่ยนพระนามใหม่เป็น อเคนาเตน ด้วย เพื่อ
ให้เชื่อมโยงกับคำว่า อาเตน ซึ่งนักประวัติศาสตร์เชื่อว่า การที่นับถือเทพเจ้าเพียง
องค์เดียวของพระองค์นั้น เป็นแรงบันดาลใจให้โมเสสเป็นกบฏต่อฟาโรห์รามเสส
ที่สอง (Ramesses II) ในอีกราว 50 ปี ต่อมา
ที่วิหารและราชวังในเมือง อมาน่า พระองค์ได้สร้างศิลปกรรมฝาผนังไว้อย่าง
ดีงาม ที่มีบทสรรเสริญเทพอาเตน แต่เมื่อพระองค์สวรรค์ลง เมืองอมาน่าแห่งนี้ก็
ได้ถูกทิ้งร้างทันที ทายาทรุ่นหลังได้ทำลายวิหารและบทสรรเสริญเหล่านี้เสีย รวม
ทั้งได้ประนาณพระองค์และทำลายรูปสลักพระพักตร์ของพระองค์ด้วย ซึ่งเชื่อว่า
ทั้งนี้เป็นเพราะต้องการทำลายหลักความเชื่อของการนับถือเทพเจ้าองค์เดียว
(Monotheism)
คำสาปของฟาโรห์ตุตันคาเมน
ลอร์ด คาเนวอน ได้ว่าจ้างคณะสำรวจของนายโฮเวิร์ด คาร์เตอร์ เพราะต้องการ
ให้มีการสำรวจสุสานฟาโรห์ เป็นคณะแรกที่ได้เข้าสู่สุสานของตุตันคาเมนในหุบ
ผากษัตริย์ เมืองลักซอร์ ในวันที่ 4 พ.ย. 1922 โดยคาร์เตอร์ใช้เวลาถึง 10 ปี ใน
การขุดค้นสุสานและค้นพบห้องเก็บพระศพ โลงพระศพที่ทำด้วยทองคำบริสุทธิ์
ช่วงต่อที่สามราว 1075-715 ปีก่อน ค.ศ.
ราชวงศ์ที่ยี่สิบเอ็ด
ทานิส , สเมนเดสที่หนึ่ง , อเมเนมนิซู , ซูเซนเนสที่หนึ่ง , อเมเนมโอเป ,
โอซอร์คอนที่หนึ่ง , ซิอามุน ซูเซนเนสที่สอง ปกครองโดยหัวหน้าพระ เมือง
หลวงอยู่ที่ ธีบส์ เฮริฮอร์ , พิอังคห์ , พิเนดเจมที่หนึ่ง , มาซาเฮอร์ตา ,
เมนเคเปอร์เร , สเมนเดสที่สอง , พิเนดเจมที่สอง , ซูเซนเนสที่สาม
ราชวงศ์ที่ยี่สิบสอง
ฟาโรห์เป็นชาวลิเบีย โชเชงค์ที่หนึ่ง , โอซอร์คอนที่สอง , ทาเคลอตที่หนึ่ง ,
โชเชงค์ที่สอง , โอซอร์คอนที่สาม , ทาเคลอตที่สอง , โชเชงค์ที่สาม , ปามิ ,
โชเชงค์ที่ห้า โอซอร์คอนที่ห้า ย้ายเมืองหลวงไปธีบส์ ฮาร์เซียเซ
ราชวงศ์ที่ยี่สิบสาม
ฟาโรห์เป็นชาวลิเบีย เมืองหลวงอยู่ที่ ลีออนโทโพลิส เปดิบาสเทต ,
โชเชงค์ที่สี่ , โอซอร์คอนที่สี่ , ทาเคลอตที่สาม , รูดามอน , อิยูพุด เมืองหลวงอยู่
ที่ เฮอร์โมโพลิส ,นิมลอต เมืองหลวงอยู่ที่ เฮเรคลีโอโพลิส เพฟต์เจาอวิบาสต์
ราชวงศ์ที่ยี่สิบสี่
เมืองหลวงอยู่ที่ ซาอิส
เทฟนัคห์เต บาเคนเรเนฟ
ราชวงศ์ที่ยี่สิบห้า
ฟาโรห์เป็นชาวนูเบีย เมืองหลวงอยู่ที่ ธีบส์ คาชทา , ปิเย
ช่วงยุคปลายราว 715-332 ปีก่อน ค.ศ.
ฟาโรห์เป็นชาวนูเบีย ชาบากา , เชบอิทกู , ทาฮาร์กา , ทันทามานิ
ราชวงศ์ที่ยี่สิบหก
เมืองหลวงอยู่ที่ ซาอิส
พซัมเตกที่หนึ่ง , เนโคที่สอง , พซัมเตกที่สอง , อพริส , อมาซิส , พซัมเตกที่สาม
ราชวงศ์ที่ยี่สิบเจ็ด
ฟาโรห์เป็นชาวเปอร์เซีย แคมไบซีส , ดาริอุสที่หนึ่ง , เซอร์ซีส ,
อาตาเซอร์ซีสที่หนึ่ง , ดาริอุสที่สอง
ราชวงศ์ที่ยี่สิบแปด
ชาวเปอร์เซียถูกขับออกไป อไมร์เตอุส
ราชวงศ์ที่ยี่สิบเก้า
เนเฟอริเตสที่หนึ่ง , ซัมมูธิส , ฮาคอร์ , เนเฟอริเตสที่สอง
ราชวงศ์ที่สามสิบ
เนคทาเนโบที่หนึ่ง , เจดฮอร์ , เนคทาเนโบที่สอง
ราชวงศ์ที่สามสิบเอ็ด
ฟาโรห์เป็นชาวเปอร์เซีย
อาตาเซอร์ซีสที่สาม , อาซีส , ดาริอุสที่สาม
ยุคกรีก-โรมัน ราว 332 ปีก่อน ค.ศ.395
ราชวงศ์มาซิโดเนีย ราว 332-305 ปีก่อนคริสตกาล
อเล็กซานเดอร์มหาราช อเล็กซานเดอร์มหาราช (อังกฤษ:
Alexander the Great กรีก: Megas Alexandros)
หรือ อเล็กซานเดอร์ที่ 3 ประสูติเมื่อ เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 187 ที่เมืองเพลล่า
(Pella) ตอนเหนือของมาซีโดเนีย สวรรคต ในวันที่ 10 มิถุนายน
พ.ศ. 220 ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ของอาณาจักรมาเซโดเนีย และเป็น
จักรพรรดิ ที่ขยายจักรวรรดิได้ถึงครึ่งโลกในสมัยโบราณ
ทรงพระเยาว์
อเล็กซานเดอร์มหาราชเป็นพระโอรสของพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งมาร์ซีโดเนีย
กับพระนางโอลิมเปียส พระองค์เป็นศิษย์ของอริสโตเติล ผู้เป็นมหานักปราชญ์
แห่งโลกตะวันตก เมื่อยังทรงพระเยาว์ พระองค์สามารถปราบพยศม้าสีดำตัวหนึ่ง
ที่ไม่มีใครปราบได้ ทำให้พระเจ้าฟิลิปที่ 2 อุทานว่า ” มาซิโดเนีย เล็กเกินไป
แล้วสำหรับเจ้า ” และทรงซื้อม้าตัวนี้ให้แก่พระองค์ พระองค์ตั้งชื่อม้าตัวนี้ว่า
บูซาเฟลัส แปลว่า หัววัว ซึ่งต่อมาบูซาเฟลัสเป็นม้าคู่พระทัยพระองค์ และทรงใช้
ทำศึกเสมอมา
เมื่อพระเจ้าฟิลิปส์ที่ 2 ถูกลอบปลงพระชนม์ เหล่านายทหารในกองทัพจึงสนับ
สนุนให้อเล็กซานเดอร์ ซึ่งในขณะนั้นอายุเพียง 20 ปี ขึ้นครองบัลลังก์เป็นกษัตริย์
องค์ใหม่ของมาเซโดเนีย
หลังขึ้นครองราชย์ อเล็กซานเดอร์ได้แผ่ขยายอาณาเขตของอาณาจักรมาซีโด
เนียไปอย่างมาก โดยอเล็กซานเดอร์ใช้เวลาประมาณ 10 ปีในการตีได้ทั้ง
จักรวรรดิเปอร์เซีย, อาณาจักรบาบิโลน และดินแดนบางส่วนที่เป็นประเทศอิน
เดียในปัจจุบัน เชื่อว่าพระองค์ทรงเชื่อว่าพระองค์เป็นบุตรของซุส เทพบดีทั้งมวล
ตามความเชื่อของชาวกรีกโบราณ พระองค์สืบเชื้อสายมาจากอคิลลิส วีรบุรุษในตำ
นานสงครามเมืองทรอย และในการรบทุกครั้งพระองค์จะพกคัมภีร์มหากาพย์อีเลีย
ดอันเป็นคำภีร์ที่ทรงอิทธิพลต่อความเชื่อของชาวกรีกโบราณไว้ในเสื้อเกราะตลอด
เวลา แม้กระทั่งตอนบรรทมก็จะเอาหนุนศีรษะ
รูปร่างลักษณะ
ไม่มีใครรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วอเล็กซานเดอร์มหาราชมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่าง
ไร แต่โดยทั่วไปแล้ว เชื่อว่าพระองค์เป็นชายหนุ่มรูปร่างเล็ก ไม่มีหนวดมีเครา
แทบไม่มีเค้าว่าเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่เลย ผมของพระองค์เป็นสีบลอนด์หยิกเป็น
ลอน บ้างก็บอกว่าดวงตาของพระองค์ข้างหนึ่งเป็นสีฟ้า อีกข้างเป็นสีดำ เป็น
สัญลักษณ์บอกว่าในภายภาคหน้าพระองค์จะเป็นผู้ครองทั้งยุโรปและเอเชีย บ้างก็
บอกว่า โดยปกติแล้วเมื่อทรงประทับอยู่กับที่ คอของพระองค์จะเอียงเล็กน้อยพองาม
คำทำนาย
เมื่อพระองค์กรีฑาทัพสู่อียิปต์ และกลายเป็นฟาโรห์องค์แรกของอียิปต์ที่ไม่ใช่
ชาวอียิปต์ มีคำทำนายของร่างทรงที่เมืองสิวะว่าพระองค์เป็นบุตรของเทพอาน่อน
ซึ่งเชื่อว่าคือเทพองค์เดียวกับซุสของกรีซ จึงทำให้รูปปั้นหรือรูปลักษณ์ของ
พระองค์ในบางครั้งจะมีเขาคล้ายกับเขาแกะซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเทพอาน่อนด้วย
การรบที่กัวกาเมล่า
เมื่อต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 212 พระองค์ยาตราทัพสู่อาณาจักรเปอร์เซียเพื่อท้า
รบกับกษัตริย์ดาไรอุสที่ 3 แห่งเปอร์เซีย ที่เชื่อว่าเป็นผู้จ้างคนลอบสังหารพระเจ้า
ฟิลิปที่ 2 พระบิดาของพระองค์ ทัพของทั้งคู่เผชิญหน้ากันที่กัวกาเมล่า (อยู่ใกล้กับ
ประเทศอิรักในปัจจุบัน) โดยที่กองทัพของอเล็กซานเดอร์มหาราชมีเพียง 20,000
เท่านั้น ขณะที่กองทัพเปอร์เซียมีนับแสน แต่ด้วยความกล้าหาญของทหารมาซิโด
เนียทุกคน กับการวางแผนการรบที่ชาญฉลาดอเล็กซานเดอร์มหาราช ทำให้
พระองค์ได้รับชัยชนะแม้จะสูญเสียเป็นจำนวนมากก็ตาม ในการรบครั้งนี้นับเป็น
การรบที่มีชื่อของอเล็กซานเดอร์มหาราชที่สุด เนื่องจากพระองค์ทรงควบบูซา
เฟลัสบุกเดี่ยวฝ่ากองป้องกันของทหารเปอร์เซียขว้างหอกใส่กษัตริย์ดาไรอุส ทำ
ให้กษัตริย์ดาไรอุสตกพระทัย และหลบหนีขึ้นเขาไปในที่สุด ผลจากการรบครั้งนี้
ทำให้อเล็กซานเดอร์มหาราชได้เข้าสู่นครบาบิโลน ศูนย์กลางอาณาจักรเปอร์เซีย และได้เป็นพระราชาแห่งเอเชีย คลีโอพัตราที่ 7
ราชวงศ์ปโตเลมี ราว 305-30 ปี ก่อนคริสตกาล
ปโตเลมีที่ 1
ปโตเลมีที่ 2
ปโตเลมีที่ 3
ปโตเลมีที่ 4
ปโตเลมีที่ 5
ปโตเลมีที่ 6
ปโตเลมีที่ 7
ปโตเลมีที่ 8
ปโตเลมีที่ 9
ปโตเลมีที่ 10
ปโตเลมีที่ 11
ปโตเลมีที่ 12

Share this:

• Twitter
• Facebook

Like this:

ถูกใจ กำลังโหลด...