����ѵ���ʵ�� ������ʵ�� �ؤ���Ӥѭ �������з�ջ >>
�ҳҨѡ���ظ�ҡѺ��������������¹
��������ѹ�������ҧ��ظ�ҡѺ����
��������ѹ�������ҧ���ҡѺ�� ��ǹ�˭��繡�����Է�Ծ���С�â����ӹҨ�֧������Դʧ�����ѹ��ʹ�� ���˵��Ӥѭ�Ҩҡ��÷����������˭��˹�ʹԹᴹ�ͭ������˭����� ������������ӹҨ������ѧ�ҳҨѡ���ظ�� ���Թ�Ѿ��ҹ�Թᴹ�ͭ�ҧ��ҹ���ѹ�����ͼ�ҹŧ�ҷҧ��ҹ�ҷҧ��ҹ�˹�� ��÷�����¡�Ѿ��ú�Ѻ��ظ�����¤����ʴ������繶֧������ͧ������˭�㹴Թᴹᶺ��� ��о��ҵ�ͧ������ҧ�������͡�Ҿ㹴Թᴹ�����¡���Ǻ�������������������˹���ѹ���ǡѹ ���ػ��ä�Ӥѭ�ͧ���Ҥ���ҳҨѡ���ظ�ҫ���ѡʹѺʹع���������������͵�ҹ�ӹҨ�ͧ�������� ����ִ��ͧ��ظ�Ҩ֧����ǹ�Ӥѭ㹡�����ҧ�������͡�Ҿ�ͧ���Ҵ���
��ҾԨ�óҴ�ҹ���Ի���Ȩ������Ҿ��ҡѺ��������ࢵᴹ�Դ��͡ѹ�µç �����ͭ�������ҧ��ҹ���ѹ�� ��ǹ�ҧ�˹�͡��մԹᴹ�ͧ���˭������ҹ�ҡ������ ���Ҩ֧��ͧ�����˭������ҹ�� ���͵��ͭ�������¡�ͧ�Ѿ�ҵ���
�������ҨТ����ҳ�ࢵ������ѧ�Թᴹ�ͧ�� �������ʧ�����Ѻ�ͭ��������ӹҨ�ѹ���¤��� ����Ǥ�� ���ҵ�駵�����˭����������ͧ�ͧ�� ��ǹ�ͭ��������á��駵����˭����������ͧ˧��Ǵ� ����Ҿ��ҡѺ�ͭ���ʧ�����ѹ���¤��� �繼����������ͺ��ͧ�Թᴹ�ͭ����ǹ�˭� ����·������ҿ�����Ǣ���繡�ѵ�����ͭ���С�������Ҿ�ҡ��������� �.�. 1830
����Ҿ������������ͧ��ҧ�ͧ�ͭ ��������ͭ˹���������������ͧ��§��ҹ��觢������Ѻ�� ����¡�Ѿ���仵վ���ᵡ���¨ҡ���ͧ��§��ҹ �Ѻ���֡�����á�����ҧ�¡Ѻ���� ��������稾�����ҪҸ��Ҫ �����ҧ�á������;������ͭ�����ͧ���� �.�. 2082 ���� �������ᴹ�¡Ѻ�������ҳ�ࢵ�Դ��͡ѹ �繼ŷ�����¡Ѻ�����Դ�Ծҷ�ѹ��з�ʧ�����ѹ����ҵ����
���ҵ�ͧ������˭��˹����ظ�����ж�Ҿ������ӹҨ�˹�������� ������Ҫ�ͧ���� �� �ͭ������˭��������������ͧ��;��� ����;��ҵա�ا�����ظ����� �.�. 2112 ��е��������;�й���������Ҫ���ҵ��������� �.�.2127 ���ҡ��Դ�˵ء�ó����������� �ա������觤������˭��������� ��л�����Ҫ�ͧ���� �� �ͭ ���˭� ��ҧ���駵��������
�������ظ�� �¡Ѻ�������ʧ�����ѹ�֧ 24 ���� ��ǹ�˭���Ҩ�¡�Ѿ�ҵ��� ��¡�Ѿ仵վ����繡�õͺ�� ��� ��������稾�й���������Ҫ 2 ���� �����������稾�й���³�����Ҫ�ա 1 ���� �͡��鹾����繽��������·�����
��������ѹ�������ҧ�¡Ѻ���Ҩ֧���ѡɳФ�������ѹ��ҧ������ͧ��С�÷�ʧ������ͺ��ʹ����
�͡�ҡ��÷�ʧ���������¡Ѻ�����ѧ�ա�õԴ��ͤ�Ң�¡ѹ �������ͧ���Դ�����ͧ����Ӥѭ����Ѻ�Դ��ͤ�Ң�·ҧ��觷����ѹ���ѹ 㹺ҧ���駡�÷�ʧ���������ҧ���ҡѺ�������˵بҡ��÷���¨Ѻ��������Ңͧ���ҷ��令�Ң�·�����ͧ���Դ ��觢�й�������ͧ����Ӥѭ�ͧ�� ������������� ��Сͺ�Ѻ���ҵ�ͧ��â����ӹҨŧ�Ҩ�����觷����ѹ���ѹ���ͻ���ª��ҧ��ä�Ңͧ�� �������Ѻ��ظ�ҡ��ͧ��ä�ͺ��ͧ�Թᴹ�ͭ���ͻ���ª��ҧ��ä�Ң�ª�½�觷����ѹ���ѹ�蹡ѹ
ไทย-พม่ารบกันมากว่า ๓๐๐ ปี สั่งเสียครั้งสุดท้ายสมัย ร.๔! ตีเชียงตุงหวังได้สิบสองปันนา!!
เผยแพร่: 26 ก.ค. 2562 11:14 โดย: โรม บุนนาค
ในสมัยรัชกาลที่ ๔ เป็นยุคที่เราเปิดประเทศต้อนรับตะวันตกทุกชาติ แต่กระนั้นก็ยังมีสงครามระหว่างไทย-พม่าอีกจนได้ ซึ่งเป็นสงครามเดียวในรัชกาลนี้ เป็นสงครามครั้งที่ ๔๔ ระหว่างไทยกับพม่า
และเป็นครั้งสุดท้ายที่รบราฆ่าฟันกันตลอดมากว่า ๓๐๐ ปี
สงครามครั้งนี้ไม่ใช่พม่าเป็นฝ่ายบุกเข้ามาเหมือนส่วนใหญ่ที่รบกัน แต่ไทยบุกขึ้นไปเหนือสุดจนถึงเมืองเชียงตุง ตามคำขอของราชวงศ์เชียงรุ้งที่อพยพหนีพม่ามาขอความช่วยเหลือจากไทยในสมัยรัชกาลที่ ๓ ครั้งนั้นประเทศราชในมณฑลพายัพพากันอาสาไปตีเชียงตุง จึงโปรดให้กองทัพเชียงใหม่ ลำปาง และลำพูนยกขึ้นไปในปี ๒๓๙๒ แต่ยกไปไม่พร้อมกันทั้งยังขาดเสบียงจึงต้องเลิกทัพกลับมา จนพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯเสด็จสวรรคต
เรื่องตีเมืองเชียงตุงจึงค้างอยู่
เมื่อขึ้นรัชกาลที่ ๔ เจ้าฟ้าแสนหวีได้มีสาส์นมากราบทูลว่า การจลาจลวุ่นวายในเมืองเชียงรุ้งนั้นสงบลงแล้ว ขอพระราชทานอนุญาตให้เจ้านายเชียงรุ้งที่มารอฟังข่าวอยู่ที่กรุงเทพฯถึง ๓ ปี และมีครอบครัวมาคอยอยู่ที่เมืองน่านและเมืองหลวงพระบางซึ่งอยู่ในความปกครองของไทยก็มีมาก ให้กลับคืนบ้านเมือง และเจ้าเมืองเชียงรุ้งจะถวายเครื่องราชบรรณาการ ๓ ปีครั้งอย่างประเทศราชอื่นต่อไป
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯมีพระราชดำรัสว่า ราชวงศ์เชียงรุ้งกับบริวารหนีภัยมาพึ่ง เมื่อบ้านเมืองเรียบร้อยแล้วใครประสงค์จะกลับไปก็ตามใจสมัคร ส่วนการจะตีเมืองเชียงตุงและเรื่องที่จะผูกพันกับเชียงรุ้งต่อไปอย่างไรนั้น ก็โปรดฯให้เสนาบดีปรึกษาหารือกันนำความขึ้นกราบบังคมทูล ซึ่งเหตุที่พระองค์ไม่ทรงบัญชาเรื่องนี้ กรมพระยาดำรงราชานุภาพเห็นว่า การทำศึกสงครามเป็นวิชาที่พระองค์ไม่มีโอกาสได้ทรงศึกษามาเลย
ส่วนเรื่องเมืองเชียงรุ้งนั้น คงทรงเห็นเหมือนพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโหล ซึ่งเคยมีพระราชดำริมาก่อนว่า เมืองลื้อสิบสองปันนาเคยขึ้นกับพม่าและจีน และอาศัยไทยเป็นที่พึ่งเมื่อถูกพม่าหรือจีนเบียดเบียน แต่ก็ยากที่ไทยจะไปช่วยได้ เพราะหนทางไกลกันและกันดารมาก แต่จะทรงปฏิเสธก็ยาก
เผอิญในตอนนั้นอังกฤษตีเมืองพม่าเป็นครั้งที่ ๒ เห็นว่าพม่าคงจะมาช่วยเชียงตุงไม่ได้ เสนาบดีทั้งหลายจึงกราบทูลให้ถือโอกาสไปตีเชียงตุง เมื่อได้เชียงตุงแล้วก็จะได้สิบสองปันนาด้วยไม่ยาก แต่การตีครั้งนี้ควรให้มีกองทัพกรุงเทพฯขึ้นไปควบคุมกองทัพมณฑลพายัพด้วย
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯจึงทรงบัญชาตามมติคณะเสนาบดี ให้เกณฑ์คนหัวเมืองพายัพ ๑๐,๐๐๐ จัดเป็น ๒ ทัพ ให้เจ้าพระยายมราช (นุช บุณยรัตพันธ์) คุมทัพหน้าไปทางเชียงใหม่ ๑ กองทัพ กับกรมหลวงวงศาธิราชสนิท เป็นจอมพล คุมทัพหลวงไปทางเมืองน่านอีกทาง สมทบกันเข้าตีเชียงตุง กองทัพที่ยกไปครั้งนี้ตีหัวเมืองรายทางได้ตลอด จนเข้าล้อมเมืองเชียงตุง แต่ก็ฝ่ากำแพงเมืองเข้าไปไม่ได้ จนขาดแคลนเสียงอาหาร ต้องถอยทัพกลับมาตั้งหลักที่เชียงแสน
ในขณะนั้นได้มีการจัดทัพแบบยุโรปขึ้นในกรุงเทพฯแล้ว คณะเสนาบดีเห็นว่าเชียงตุงอ่อนกำลังลงแล้ว ควรจะเพิ่มกำลังทัพพร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์เข้าตีเชียงตุงให้ได้ในฤดูแล้งปี ๒๓๙๖ แต่ตอนนั้นพม่าสงบศึกกับอังกฤษแล้วจึงส่งกำลังมาเสริมทางเชียงตุง แต่ฝ่ายไทยไม่รู้ อีกทั้งกองทัพเจ้าพระยายมราชยังยกไปไม่ทันกำหนด กองทัพของกรมหลวงวงศาธิราชสนิทเลยต้องเผชิญกับกองทัพพม่าที่มีกำลังมากกว่า ต้องถอยทัพกลับมา สงครามไทย-พม่าที่ยืดเยื้อมากว่า ๓๐๐ ปีจึงสิ้นสุดลงในครั้งนี้
กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงให้ความเห็นที่ไทยตีเมืองเชียงตุงไม่สำเร็จ ก็เพราะไปทำสงครามในดินแดนของข้าศึก ซึ่งไทยไม่รู้จักภูมิประเทศ ทั้งยังประมาทไม่ขวนขวายในการสืบสวนหาข้อมูลให้สมกับกระบวนพิชัยสงคราม
แต่ถึงแม้จะตีเมืองเชียงตุงได้ก็คงรักษาไว้ไม่อยู่ ด้วยเป็นดินแดนที่ห่างไทยแต่ใกล้พม่ามากกว่านั่นเอง