สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อ SweetWater ยินดีต้อนรับทุกคนค่ะ
แจ้งนิยายที่จบแล้วและกำลังแต่งอยู่
สามีเถื่อน (18+) สถานะ จบแล้ว
ยอดหญิงยอดเสน่หา สถานะ จบแล้ว
วายร้ายพ่ายรัก (20+) สถานะ จบแล้ว
คุณสามีกระทันหัน (18+) สถานะ จบแล้ว
หัวใจข้างปลายปืน (18+) สถานะ ยังไม่จบ
ดวงใจในพายุ (18+) สถานะ จบแล้ว
นางร้ายร่ายมนต์รัก (18+) ยังไม่จบ
นางฟ้ากับเจ้าชายอสูร (SM/NC) ยังไม่จบ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมและให้กำลังใจมากๆนะคะ
แสดงเพิ่มเติม
บรื้นนนนน!!
เสียงล้อรถเก๋งมือสองเบียดกับถนนที่เกือบจะลูกรังเต็มอัตราในอีกไม่กี่เมตรข้างนา
อัตราเข็มบอกความเร็วบนหน้าปัดรถไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไป
สาวสวยผมยาวหน้าเรียวได้รูป ปากบางรูปกระจับ กับจมูกที่ไม่โด่งหรือแบนจนเกินไป
ดวงตากลมโตเสริมแต่งด้วยอายไลน์เนอร์ราคาแพงลิบ แต่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาที่แห้งกรังผสมกับเศษมาสคาร่าเป็นหย่อมๆบนใบหน้าสวย
ถึงแม้เหตุการณ์จะผ่านไปหลายวันแต่เธอก็ยังเจ็บใจไม่หาย ยัยลูซี่!ยัยเพื่อนทรยศ!
"ฉันอุสาไว้ใจเธอ ทำไมกัน! ฮึก! ยัยฝรั่งโรคจิต!"
สาวสวยสบถแช่งใส่อดีตเพื่อนที่เธอเคยจริงใจด้วยอย่างแค้นเคืองพร้อมปาดน้ำตาที่กำลังจะหยดแหมะบนแก้มมอมแมม
จากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ครั้งที่เธอรู้ความจริงเกี่ยวกับความในใจที่ลูซี่บอกออกมาตอนเมา
ว่าที่ยัยบ้านั่นให้เงินที่ใช้และพูดกรอกหูเธอว่าเป็นการช่วยเหลือจากเพื่อนคนนึงที่แท้ก็ตอแหลดีๆนี่เอง
"ฉันไม่น่าหลงไปกับอำนาจเงินบ้าบอพวกนั้นเลย บ้าที่สุด"
บรื้นนนน! ครึกๆๆๆ
เธอสบถอีกครั้งพร้อมกับเหยียบคันเร่งให้แรงอีกหน สักพักถนนที่เรียบก็ค่อยๆสะดุดเพราะเข้าสู่เขตชนบทแล้ว
บ้านที่มีคุณยายกับคุณตาอาศัยอยู่ บ้านที่ผู้เป็นพ่อแม่ช่วยกันปลูกมันขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรง
ทำไมเธอถึงกลับมาที่ๆเธอไม่อยากมาก็เพราะเธอเบื่อเมืองกรุงแล้ว เธอเหงา เธอท้อ และหลายๆเหตุผลที่เธอไม่อยากพูดถึงมัน
อาชีพนางแบบระดับกลางแบบเธอมีเงินเก็บมากพอที่จะซื้อบ้านหรือที่ดินสักพื้นไว้เป็นสมบัติส่วนตัว
แต่เธอไม่ทำ....แค่รถมือสองก็เหมาะกับสภาพชนบท เธอขายรถหรูของตัวเองทิ้งไป แล้วเก็บเงินทำอย่างอื่นที่เธอคิดว่าสมเหตุสมผล
อยู่ในหมู่บ้านที่คลื่นโทรศัพท์มือถือหายากยิ่งกว่าไส้เดือนแบบนี้จะมีรถหรูเพื่อ!???
ทำตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมหน่อยก็ดีเหมือนกัน เธอเหนื่อยกับการเสแสร้งแล้ว
ชีวิตนางแบบโนเนมแบบเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ บางทีการอยากได้งานดีๆก็ต้องแลกมาด้วยร่างกายซึ่งเธอชินไปแล้ว
หึ!.....เวอร์จิ้นคืออัลไล ไวน์ไม่เห็นรู้จัก!
ครึกๆๆๆ
ยางรถยนต์มือสองหมุนเบียดกับก้อนหินก้อนกรวดขนาดต่างๆตามทางดินสีแดง
ต้นไม่เล็กใหญ่ข้างทางเต็มไปด้วยฝุ่นจากดินเกาะเขรอะหนาเกือบจะสังเคราะห์แสงไม่ได้แล้ว
มวลอากาศประกอบไปด้วยฝุ่นสีแดงลอยอ้อยอิ่งหยอกล้อกับแสงแดดยามเย็นได้กลิ่นอายชนบทของแท้
ชนบทที่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ายังมีในยุคที่สี่จีกำลังรุ่งเรือง
ชนบทที่แม้แต่รัฐบาลเกือบจะไม่เหลียวมอง
ชนบทที่ Wifi ไม่มี สัญญาโทรศัพท์อยู่บนยอดต้นตาล คลื่นวิทยุและทีวีต้องต่อสายล่อฟ้าถึงจะเห็น
มีแค่ไฟฟ้าเท่านั้นที่ใช้ได้ดีที่สุดในที่นี้
แต่พวกเขาก็อยู่กันตามปกติความเคยชิน ไม่ต้องดิ้นทุรนทุราย ขวนขวายให้ลำบาก
ทำไมเธอไม่คิดให้เร็วกว่านี้กันนะ ไวน์จอดรถแล้วรีบล้างเครื่องสำอางเมื่อรถผ่านถนนลูกรังฝุ่นหนาออกมาแล้ว
สองข้างทางตอนนี่เป็นถนนดินแข็งประดับไปด้วยหญ้าสีเขียวชอุ่ม สองข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งนาที่กำลังแตกใบอ่อน
สะท้อนแสงอาทิตย์สีทองรำไรยามเย็นกำลังลดลงโดยมีเงาภูเขาเขียวขจีเป็นฉากหน้า
ชะนีน้อยเมืองกรุงหน้าสดเปิดกระจกรถมือสองเชิดหน้าท้าแสงทองยามอัศดงอย่างชื่นบานหัวใจ
"ตาจ๋า ยายจ๋า ไวน์กำลังจะกลับไปหาแล้วน้าา รออีกแปบ"
หญิงสาวพูดยิ้มๆ เธอส่งจดหมายมาที่นี่เมื่ออาทิตย์ก่อนว่าจะกลับบ้านสักพัก ที่นี่ไม่มีโซเชียลเน็ตเวิร์ค
การส่งจดหมายจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว....
รถแปลกหน้าที่ขับผ่านหน้าทำให้ชาวบ้านชะเง้อมองด้วยความสงสัยใคร่รู้
นานๆทีจะมีคนขับรถเข้ามาในหมู่บ้านทุรกันดารเล็กๆแห่งนี้สักครั้ง จึงอดไม่ได้ที่จะสงสัย
เอี้ยดด!!
รถเก๋งมือสองสีน้ำเงินเข้มจอดตรงรั้วไม้เก่าๆของบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านไม้เรือนไทยยกสูงขนาดกลาง
ชาวบ้านละแวกไกล้เคียงต่างชะเง้อมองคอเป็นเอ็นว่าใครกันน้อ มาหาตาสนกับยายบัวเย็นๆแบบนี้
ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมกับส้นสูงสีขาวสะอาดกับขาเรียวยาวจนน่าอิจฉาปรากฏแด่สายตาประชาชี
พร้อมด้วยร่างระหงในชุดกระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยสีชมพูหวานแหวว
มากับโครงหน้าที่ไม่มีแม้แต่เครื่องประทินโฉมสักหยด! อยู่บ้านนอกไม่ต้องมั่นหน้าคะ
หน้าสดก็สวยได้ ดูเหมือนจะสวยกว่าลูกสาวข้างบ้านตายายเธอสะอีก อิอิ
วันนี้เธอตั้งใจจะแต่งมาแบบเบาๆไม่ดูให้เป็นที่หมั่นไส้ของคนมอง
ส้นสูงสีขาวกับเสื้อกระโปรงหวานโชว์เรียวขาสวยจึงเป็นสิ่งที่เธอเลือก
"นังวายโว้ยยย โอ้ยยย ยายคิดถึงเอ็งจริงๆ มาให้ยายกอดหน่อยสิ"
หญิงวัยกลางคนอายุประมาณ 60 ปีเศษกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงจากบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถจอด
หลานสาวคนเดียวที่ตนกับสามีเฝ้าคิดถึงเพราะไม่ได้เจอหน้ามานาน เมื่อจดหมายส่งมาตอนนั้นเธอแทบจะกระโดดลืมสังขารตัวเองไปสิ้น
"ยายจ๋าาา ไวน์คิดถึงยายจัง"
ไวน์ขอบตาร้อนผ่าววิ่งไปกอดยายอย่างคิดถึง เธอเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่าที่พึ่งทางใจมีแค่ตากับยายสองคนเท่านั้น
"ยายดีใจที่เอ็งกลับมา ฮึก ขวัญเอ้ยขวัญมานะลูกเอ้ยยย"
สายบัวกอดหลานสาวที่โน้มตัวลงมาพลางใช้มือหยาบกร้านจากการตรากตรำทำงานลูบผมนิ่มอย่างรักใคร่
เคร้งงง!
จอบขูดดินร่วงลงจากบ่าแกร่งเมื่อกลับมาถึงบ้าน ใจตาสนกระตุกวูบอย่างคนดีใจเมื่อเห็นหลานสาวตัวน้อยกลับมา
"ไอ้วายยย หลานตา!"
ชายชราตะโกนลั่นวิ่งมาหาไวน์ด้วยกางเกงวอร์มเก่าเปลือยอกเพราะเพิ่งไปพรวนดินที่ไร่มา
ตาสนหยุดชะงักเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองสกปรก ชายชรากำลังจะถอยเพื่อไปล้างหน้าล้างตา แต่ทว่า
หมับ!
"ไวน์คิดถึงตาจังคะ"
หลานสาวแสนสวยกลับไม่รังเกียจโผเข้ากอดผู้เป็นตาที่เปื้อนไปด้วยเศษฝุ่นเศษหญ้าอย่างคนหาที่พึ่งทางใจ
ชายชราน้ำตารื้นกอดหลานตัวเองแน่นลูบหลังพลาง
"กลับมาแล้วสินะ หลานตา เอ็งหาไปอยู่ใหนมา รู้ไหมตากับยายเป็นห่วง"
ตาสนเอ่ยเสียงสั่นในขณะที่หลานสาวปล่อยโฮน้อยๆอย่างอัดอั้นมานาน ยายสายบัวยกมือเช็ดน้ำตาปรอยๆ
ตาสนผละจากหลานสาวจับไหล่นวลแน่นแล้วหรี่ตามอง สักครู่ชายชราก็ตะโกนลั่น
"ฮาๆๆๆ โว้ยยย พวกมึงดูหลานกูเด่ หลานกูสวยเว้ยยยย!!"
ตะโกนให้มันรู้ไปเลยว่าใครแน่!ไวน์กับสายบัวหัวเราะทั้งน้ำตากับความเถรตรงของชายชราประมุขของบ้าน
"ตาอ่ะ ไวน์ชื่อไวน์ ไม่ได้ชื่อวายสะหน่อย"
หญิงสาวเอ็ดผู้เป็นตาไม่จริงจังนักให้ชายชราสวนกลับ
"วงวายอะไรข้าเรียกไม่เป็นหรอก แม่เอ็งนี่ขยันหาชื่อฝรั่งให้ ตาเรียกไม่เป็นวะ"
ตาสนสายหน้าขำๆกับชื่อที่ลูกสาวตัวเองตั้งให้หลานสาว สายบัวยิ้มแล้วเอ่ยออกมาอย่างมีความสูข
"วันนี้ตาเอ็งได้ปลาช่อนกับปลาดุกมา ยายทำแกงส้มกับผัดเผ็ดให้ทานดีไหมละ"
ไวน์พยักหน้าให้กับสองตายายผู้น่ารัก อาทิตย์ลับขอบฟ้าเผยแค่เส้นแสงสีทองริ้วจางๆให้ได้เห็น
บ้านแต่ละหลังเปิดไฟสีขาวสว่างจ้าตอนรับรัติกาลครั้งใหม่ที่กำลังมาเยือน
"เข้าบ้านกันเถอะ"
ยายสายบัวเอ่ยชวน พวกเขาสามคนกำลังจะเดินขึ้นบ้านแต่ตาสวยเจ้ากรรมดันสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
โอ้ พระเจ้าจอร์จ!!!!
ชายหนุ่มร่างสูงเปลือยอกใส่แค่ผ้าขาวผ้าหอบเบ็ดตกปลาและตาข่ายดักกับถุงพลาสติกใส่ปลาถุงใหญ่
"เอ้า ไอ้กวี วันนี้ได้ปลาเยอะนี่หว่า"
ลุงสนหันสายตามองตามหลานแล้วเอ่ยทักกวี หนุ่มบ้านนอกผู้ใสซื่อขยันทำมาหากินที่แบกปลาถุงใหญ่กลับบ้าน
กวีหันมายิ้มให้ชายชราแล้วเอ่ยออกมาอย่างเป็นมิตร
"จ๊ะ ตาสน เอาสักตัวสองตัวไหมตา ผมมีเยอะอยู่"
ไวน์ถึงกับสำลักลมเมื่อกายแกร่งผ้าขาวมาหันมายิ้มแฉ่งโชว์ฟันขาวใส่พวกเธอ สายบัวขอเข้าครัวก่อนเพราะต้องไปเตรียมวัตถุดิบ
เธอยืนพิจารณาหน้าคมกร้านแดด ผู้ชายคนนี้น่าจะสูง 180 ละมั้ง หายากในหมู่เด็กบ้านนอกเลย
เครื่องหน้าคมไทยแท้ไม่ผสม อกหนามากๆ ซิกแพ็คสวยได้รูป แต่ผิวไหม้ไปหน่อย!
ไวน์เลื่อนตาต่ำลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ
กรีดว้ายยย ตาเถน!!
ผ้าขาวม้าเปียกๆจากการลุยน้ำเพื่อเก็บตาข่ายดักปลาแนบกับอะไรแท่งยาวๆนูนๆใหญ่ๆ
โอ้ยแม่เจ้าพระคุณ ยั่วแบบใสซื่อมากคะ!
ตาสนปฏิเสธน้ำใจชายหนุ่มโดยให้เหตุผลว่ามีเยอะแล้ว ก่อนที่สายตาชายหนุ่มจะปะทะเข้ากับร่างบางแสนสวยที่จ้องเขาอยู่
ความอายและอาการขนลุกซู่อย่างไม่ทราบสาเหตุทำให้ชายหนุ่มก้มหน้าหงุด ตาสนที่ลืมอะไรไปจึงตะโกนบอกก่อนที่ชายหนุ่มจะผละออกไป
"เอ้อๆ กวีโว้ยย นี่วายหลานข้านะ"
ตาสนแนะนำหลานเผื่อในอนาคตอาจจะให้ชายหนุ่มช่วยเหลืออะไรจะได้สะดวก
กวีหันมายิ้มเขินๆในขณะที่ไวน์ยิ้มหวานโบกมือให้
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะกวี"
เสียงหวานหยดย้อยเรียกให้กวีนิ่งงั้นเหมือนถูกมนต์สะกด แต่ก็ตอบเพียงแค่'จ๊ะ คุนวาย'แล้วโบกมือลากลับ
หัวใจชายหนุ่มคนซื่อที่ไม่เคยถูกแม่หญิงคนใหนโบกมือหย่อยๆถึงกับเต้นแรง
แถมคนที่โบกยังสวยสะพรั่งขนาดนี้ ทำไร่ทำนามา 27 ปี เพิ่งมีสาวสวยมาสบตาโบกมือแบบนี้หนุ่มบ้านนอกก็เขินเป็นนะ
พอกวีเดินหายลับไปกับความมืดที่กลืนกินขอบฟ้า ส่วนตาสนขอตัวไปอาบน้ำก่อน
ไวน์ยืนพิงขอบประตูเรือนทรงไทยพลางเลียริมฝีปากอย่างกระหาย ฮืมมมม
หนุ่มเมืองกรุงซิกแพ็คเนียนผิวขาวก็กินมาแล้ว หนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวยันตาช็อคโกแลตก็แดกมาแล้ว
คราวนี้ขอบริโภคหนุ่มบ้านนอกซิกแพ็คสะท้านแดดหน่อยเป็นไง
ร่างระหงเลียริมฝีปากบางไร้ลิปสติกหมายมาดปั้นมือในใจ
หุ้ยยย คิดแล้วแฉะคะพ่อทูนหัวว!!!
TO BE CONTINUE...........
• • • • •
มาแล้วครับกับตอนที่หนึ่ง ถ้านักอ่านขาจรคนใหนหลงมาก็ช่วยกันเม้นลงความเห็นกันหน่อยนะครับ ไรท์จะได้เอาไปปรับปรุง
ไรท์จะติดเหรียญในบทที่ 6 ขึ้นไปนะครับ นักอ่านเสียเหรียญให้นักเขียน
นักเขียนจะเขียนให้เต็มที่สุดความสามารถครับ
แล้วเราจะมาดูกันว่าพระเอกผู้'เอ็นใหญ่แต่เส้นสองสลึงยังไม่ขาด'จะถูกนางร้ายที่ช่ำชองเรื่องยั่วเปิดบริสุทธิด้วยวิธีใหน
เจอกันตอนหน้าครับ ฝากติดตามด้วยนะ😁
ปล.เนื้อเรื่องจะยาวขึ้นเมื่อติดเหรียญครับ รีดไม่ต้องกังวลว่าจะเสียเหรียญโดยไร้ประโยชน์ ตอนที่1-5เป็นการปูเรื่องก่อน ประจานความหื่นของนางร้าย55555