ในโปรแกรม windows mail ถ้าต้องการสร้างจดหมายใหม่เพื่อส่งอีเมล

อีเมล ( อีเมลหรืออีเมล ) เป็นวิธีการแลกเปลี่ยนข้อความ ("เมล") ระหว่างผู้ที่ใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อีเมล์เข้ามาใช้งานที่ จำกัด ในปี 1960 แต่ผู้ใช้สามารถส่งเฉพาะกับผู้ใช้ของคอมพิวเตอร์เครื่องเดียวกันและบางระบบอีเมลต้นที่ต้องการเขียนและผู้รับทั้งสองจะออนไลน์พร้อมกันคล้ายกับการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีRay Tomlinsonได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ประดิษฐ์อีเมล ในปี 1971 เขาได้พัฒนาระบบแรกที่สามารถส่งเมลระหว่างผู้ใช้บนโฮสต์ต่างๆ ทั่วทั้ง ARPANET โดยใช้เครื่องหมาย @ เพื่อเชื่อมโยงชื่อผู้ใช้กับเซิร์ฟเวอร์ปลายทาง ในช่วงกลางทศวรรษ 1970 แบบฟอร์มนี้ถือเป็นอีเมล

ภาพหน้าจอนี้แสดงหน้า "กล่องจดหมาย" ของโปรแกรมรับส่งเมล ผู้ใช้สามารถดูอีเมลใหม่และดำเนินการต่างๆ เช่น การอ่าน การลบ บันทึก หรือตอบกลับข้อความเหล่านี้

อีเมล์ดำเนินการข้ามเครือข่ายคอมพิวเตอร์ , หลักอินเทอร์เน็ตระบบอีเมลของวันนี้จะขึ้นอยู่กับการจัดเก็บและส่งต่อรุ่น เซิร์ฟเวอร์อีเมลยอมรับ ส่งต่อ ส่ง และจัดเก็บข้อความ ผู้ใช้และคอมพิวเตอร์ไม่จำเป็นต้องออนไลน์พร้อมกัน พวกเขาจำเป็นต้องเชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์อีเมลหรืออินเทอร์เฟซเว็บเมลเพื่อส่งหรือรับข้อความหรือดาวน์โหลด

เดิมทีเป็นสื่อการสื่อสารแบบข้อความเท่านั้นASCIIอีเมลทางอินเทอร์เน็ตได้รับการขยายโดยMultipurpose Internet Mail Extensions (MIME) เพื่อใส่ข้อความในชุดอักขระอื่นๆ และไฟล์แนบเนื้อหามัลติมีเดีย อีเมลระหว่างประเทศซึ่งมีที่อยู่อีเมลที่เป็นสากลโดยใช้UTF-8นั้นได้รับมาตรฐานแต่ไม่ได้นำมาใช้กันอย่างแพร่หลาย [2]

ประวัติของบริการอีเมลทางอินเทอร์เน็ตสมัยใหม่ย้อนกลับไปถึงARPANETยุคแรกๆโดยมีมาตรฐานสำหรับการเข้ารหัสข้อความอีเมลที่เผยแพร่ก่อนปี 1973 (RFC 561) ข้อความอีเมลที่ส่งในช่วงต้นปี 1970 นั้นคล้ายกับอีเมลพื้นฐานที่ส่งไปในปัจจุบัน

ในอดีต คำว่าอีเมลคือการส่งเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ใดๆ ตัวอย่างเช่น นักเขียนหลายคนในช่วงต้นทศวรรษ 1970 ใช้คำนี้เพื่ออ้างถึงการส่งเอกสารแฟกซ์ [3] [4]ผลที่ได้คือ การค้นหาการใช้งานครั้งแรกนั้นยากกับความหมายเฉพาะที่มีอยู่ในปัจจุบัน

คำว่าจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ถูกใช้โดยมีความหมายในปัจจุบันตั้งแต่อย่างน้อยปี 1975 และมีการใช้รูปแบบต่างๆ ของอีเมลที่สั้นกว่าตั้งแต่อย่างน้อยปี 1979: [5] [6]

• อีเมลในขณะนี้คือรูปแบบที่พบและแนะนำโดยคำแนะนำสไตล์ [7] [8]เป็นแบบฟอร์มที่IETF ขอความคิดเห็น (RFC) และคณะทำงานกำหนด [9]การสะกดคำนี้ยังปรากฏในพจนานุกรมส่วนใหญ่ [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16]
• อีเมลเป็นรูปแบบที่ชื่นชอบในการแก้ไขการตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษชาวอเมริกันและอังกฤษเขียนที่สะท้อนให้เห็นในคอร์ปัสร่วมสมัยอังกฤษอเมริกันข้อมูล[17]แต่จะลดลงออกจากความโปรดปรานในคู่มือสไตล์ [8] [18]
• EMailเป็นรูปแบบดั้งเดิมที่ใช้ใน RFC สำหรับ "ที่อยู่ของผู้เขียน" และจำเป็น "ด้วยเหตุผลทางประวัติศาสตร์" (19)
• E-mailบางครั้งใช้พะวงเริ่มต้นEในขณะที่ตัวย่อที่คล้ายกันเช่นE-เปียโน , E-กีต้าร์ , A-ระเบิดและH-ระเบิด(20)

ในโปรโตคอลดั้งเดิมRFC 524ไม่มีการใช้แบบฟอร์มเหล่านี้ เป็นบริการที่เรียกง่ายๆว่าอีเมลและชิ้นส่วนของจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ที่เรียกว่าข้อความ

อีเมลทางอินเทอร์เน็ตประกอบด้วยซองจดหมายและเนื้อหา [21]เนื้อหาประกอบด้วยส่วนหัวและเนื้อหา [22]

อีเมลและการส่งข้อความแบบใช้คอมพิวเตอร์เกิดขึ้นได้เมื่อมีการใช้คอมพิวเตอร์แบบแบ่งเวลาในช่วงต้นทศวรรษ 1960 และวิธีการใช้ไฟล์ที่แชร์อย่างไม่เป็นทางการเพื่อส่งข้อความได้ขยายไปสู่ระบบอีเมลระบบแรกในไม่ช้า นักพัฒนาส่วนใหญ่ของเมนเฟรมและมินิคอมพิวเตอร์รุ่นแรกๆ ได้พัฒนาแอปพลิเคชันเมลที่คล้ายกัน แต่โดยทั่วไปแล้วเข้ากันไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไป เว็บที่ซับซ้อนของเกตเวย์และระบบการกำหนดเส้นทางเชื่อมโยงหลายเว็บเข้าด้วยกัน มหาวิทยาลัยหลายแห่งในสหรัฐฯ เป็นส่วนหนึ่งของ ARPANET (สร้างขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ 1960) ซึ่งมุ่งเป้าไปที่การพกพาซอฟต์แวร์ระหว่างระบบต่างๆ ในปีพ.ศ. 2514 อีเมลเครือข่าย ARPANET ฉบับแรกถูกส่งออกไป โดยแนะนำไวยากรณ์ที่อยู่ที่คุ้นเคยในขณะนี้ด้วยสัญลักษณ์ '@' ซึ่งกำหนดที่อยู่ระบบของผู้ใช้ [23]ธรรมดา Mail Transfer Protocol (SMTP) โปรโตคอลถูกนำมาใช้ในปี 1981

ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นทศวรรษ 1990 ดูเหมือนว่าระบบการค้าที่เป็นกรรมสิทธิ์หรือระบบอีเมลX.400ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของGovernment Open Systems Interconnection Profile (GOSIP) จะมีอำนาจเหนือกว่า [nb 1]อย่างไรก็ตาม เมื่อข้อ จำกัด ขั้นสุดท้ายในการพกพาทราฟฟิกเชิงพาณิชย์ผ่านอินเทอร์เน็ตสิ้นสุดลงในปี 2538 [24] [25]ปัจจัยหลายอย่างรวมกันทำให้ชุดอินเทอร์เน็ตปัจจุบันของโปรโตคอลอีเมล SMTP, POP3และIMAPเป็นมาตรฐาน

ต่อไปนี้เป็นลำดับเหตุการณ์ทั่วไปที่เกิดขึ้นเมื่ออลิซส่งข้อความโดยใช้ตัวแทนผู้ใช้อีเมล (MUA) ที่ส่งไปยังที่อยู่อีเมลของผู้รับ (26)

1. ทบวงมหาวิทยาลัยรูปแบบข้อความในรูปแบบอีเมลและใช้โปรโตคอลการส่งรายละเอียดของที่ธรรมดา Mail Transfer Protocol (SMTP) เพื่อส่งเนื้อหาข้อความไปยังท้องถิ่นตัวแทนส่งอีเมล (MSA) ในกรณีนี้smtp.a.org
2. MSA กำหนดที่อยู่ปลายทางที่ระบุไว้ในโปรโตคอล SMTP (ไม่ได้มาจากส่วนหัวของข้อความ) - ในกรณีนี้[email protected] - ซึ่งเป็นที่อยู่โดเมนที่มีคุณสมบัติครบถ้วน (FQDA) ส่วนที่ก่อนเครื่องหมาย @ เป็นส่วนหนึ่งในท้องถิ่นของที่อยู่มักจะเป็นชื่อผู้ใช้ของผู้รับและเป็นส่วนหนึ่งหลังจากที่เครื่องหมาย @ เป็นชื่อโดเมน MSA จะแก้ไขชื่อโดเมนเพื่อกำหนดชื่อโดเมนแบบเต็มของเซิร์ฟเวอร์อีเมลในระบบชื่อโดเมน (DNS)
3. เซิร์ฟเวอร์ DNSสำหรับโดเมนb.org ( ns.b.org ) ตอบสนองใด ๆระเบียน MXรายการเซิร์ฟเวอร์แลกเปลี่ยนอีเมลสำหรับโดเมนว่าในกรณีนี้mx.b.orgเป็นเอ็มทีเอ (MTA) เซิร์ฟเวอร์ที่ดำเนินการโดย ISP ของผู้รับ [27]
4. smtp.a.org ส่งข้อความไปที่ mx.b.org โดยใช้ SMTP เซิร์ฟเวอร์นี้อาจต้องส่งต่อข้อความไปยัง MTA อื่นก่อนที่ข้อความจะไปถึงตัวแทนการส่งข้อความสุดท้าย(MDA)
5. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือส่งไปยังกล่องจดหมายของผู้ใช้บ๊อบ
6. MUA ของ Bob รับข้อความโดยใช้Post Office Protocol (POP3) หรือInternet Message Access Protocol (IMAP)

นอกเหนือจากตัวอย่างนี้ ยังมีทางเลือกอื่นและความยุ่งยากอยู่ในระบบอีเมล:

• อลิซหรือบ๊อบอาจจะใช้ไคลเอนต์ที่เชื่อมต่อกับระบบอีเมลองค์กรเช่นIBM Lotus NotesหรือMicrosoft แลกเปลี่ยน ระบบเหล่านี้มักมีรูปแบบอีเมลภายในเป็นของตัวเอง และลูกค้ามักจะสื่อสารกับเซิร์ฟเวอร์อีเมลโดยใช้โปรโตคอลเฉพาะของผู้ขายและเป็นกรรมสิทธิ์ เซิร์ฟเวอร์ส่งหรือรับอีเมลทางอินเทอร์เน็ตผ่านเกตเวย์อีเมลทางอินเทอร์เน็ตของผลิตภัณฑ์ ซึ่งทำการฟอร์แมตใหม่ที่จำเป็นด้วย หาก Alice และ Bob ทำงานให้กับบริษัทเดียวกัน ธุรกรรมทั้งหมดอาจเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์ภายในระบบอีเมลขององค์กรระบบเดียว
• อลิซอาจไม่มี MUA บนคอมพิวเตอร์ของเธอ แต่อาจเชื่อมต่อกับบริการเว็บเมลแทน
• คอมพิวเตอร์ของ Alice อาจเรียกใช้ MTA ของตัวเอง ดังนั้นให้หลีกเลี่ยงการถ่ายโอนในขั้นตอนที่ 1
• บ็อบอาจรับอีเมลของเขาได้หลายวิธี เช่น ลงชื่อเข้าใช้ mx.b.org และอ่านอีเมลโดยตรง หรือใช้บริการเว็บเมล
• โดเมนมักจะมีเซิร์ฟเวอร์แลกเปลี่ยนเมลหลายเซิร์ฟเวอร์เพื่อให้สามารถรับเมลต่อไปได้ แม้ว่าเซิร์ฟเวอร์หลักจะไม่พร้อมใช้งาน

MTA จำนวนมากเคยยอมรับข้อความสำหรับผู้รับบนอินเทอร์เน็ตและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อส่งข้อความเหล่านั้น MTAs ดังกล่าวเรียกว่ารีเลย์เปิดจดหมายนี่เป็นสิ่งสำคัญมากในช่วงแรก ๆ ของอินเทอร์เน็ตเมื่อการเชื่อมต่อเครือข่ายไม่น่าเชื่อถือ [28] [29]อย่างไรก็ตาม กลไกนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าสามารถใช้ประโยชน์ได้โดยผู้สร้างอีเมลจำนวนมากที่ไม่พึงประสงค์และด้วยเหตุนี้ การส่งต่อเมลแบบเปิดจึงกลายเป็นสิ่งที่หายาก[30]และ MTA จำนวนมากไม่ยอมรับข้อความจากการส่งเมลแบบเปิด

รูปแบบข้อความอินเทอร์เน็ตพื้นฐานที่ใช้สำหรับอีเมล[31]ถูกกำหนดโดย RFC 5322 ด้วยการเข้ารหัสข้อมูลที่ไม่ใช่ ASCII และสิ่งที่แนบเนื้อหามัลติมีเดียที่กำหนดใน RFC 2045 ผ่าน RFC 2049, เรียกว่าอเนกประสงค์ Mail Extensions อินเทอร์เน็ตหรือไมม์ ส่วนขยายในอีเมลระหว่างประเทศมีผลกับอีเมลเท่านั้น RFC 5322 แทนที่ RFC 2822 รุ่นก่อนหน้าในปี 2008 จากนั้น RFC 2822 ในปี 2544 แทนที่ RFC 822 ซึ่งเป็นมาตรฐานสำหรับอีเมลทางอินเทอร์เน็ตมานานหลายทศวรรษ RFC 822 เผยแพร่ในปี 1982 อ้างอิงจาก RFC 733 รุ่นก่อนหน้าสำหรับ ARPANET (32)

ข้อความอีเมลทางอินเทอร์เน็ตประกอบด้วยสองส่วนคือ 'ส่วนหัว' และ 'เนื้อหา' สิ่งเหล่านี้เรียกว่า 'เนื้อหา' [33] [34]ส่วนหัวมีโครงสร้างเป็นช่องต่างๆ เช่น จาก ถึง สำเนาถึง หัวเรื่อง วันที่ และข้อมูลอื่นๆ เกี่ยวกับอีเมล ในกระบวนการขนส่งข้อความอีเมลระหว่างระบบ SMTP จะสื่อสารพารามิเตอร์และข้อมูลการส่งโดยใช้ฟิลด์ส่วนหัวของข้อความ เนื้อหามีข้อความเป็นข้อความที่ไม่มีโครงสร้าง ซึ่งบางครั้งมีบล็อกลายเซ็นในตอนท้าย ส่วนหัวแยกออกจากเนื้อหาด้วยบรรทัดว่าง

RFC 5322 ระบุไวยากรณ์ของส่วนหัวของอีเมล แต่ละข้อความอีเมลมีส่วนหัว ("ส่วนหัว" ของข้อความตามข้อกำหนด) ซึ่งประกอบด้วยฟิลด์จำนวนหนึ่ง("ฟิลด์ส่วนหัว") แต่ละฟิลด์มีชื่อ ("ชื่อฟิลด์" หรือ "ชื่อฟิลด์ส่วนหัว") ตามด้วยอักขระตัวคั่น ":" และค่า ("เนื้อหาของฟิลด์" หรือ "เนื้อหาของฟิลด์ส่วนหัว")

ชื่อแต่ละเขตจะเริ่มขึ้นในตัวอักษรตัวแรกของบรรทัดใหม่ในส่วนหัวและเริ่มต้นด้วยการที่ไม่ใช่ช่องว่าง ตัวอักษรที่พิมพ์ได้ ลงท้ายด้วยตัวคั่น ":" ตัวคั่นตามด้วยค่าของฟิลด์ ("เนื้อหาฟิลด์") ค่าสามารถดำเนินต่อไปในบรรทัดถัดไป หากบรรทัดเหล่านั้นมีช่องว่างหรือแท็บเป็นอักขระตัวแรก ชื่อฟิลด์ และ หากไม่มีSMTPUTF8 เนื้อความของฟิลด์จะถูกจำกัดที่อักขระ ASCII 7 บิต บางค่าที่ไม่ใช่ ASCII อาจจะแสดงโดยใช้ MIME เข้ารหัสคำ

ฟิลด์ส่วนหัวของอีเมลสามารถเป็นแบบหลายบรรทัด โดยแต่ละบรรทัดแนะนำให้มีความยาวไม่เกิน 78 อักขระ แม้ว่าขีดจำกัดจะอยู่ที่ 998 อักขระ [35]ทุ่งหัวที่กำหนดโดย RFC 5322 มีเพียงUS-ASCIIตัวอักษร; สำหรับการเข้ารหัสอักขระในชุดอื่น อาจใช้ไวยากรณ์ที่ระบุใน RFC 2047 [36]ในตัวอย่างบางส่วน คณะทำงาน IETF EAI กำหนดส่วนขยายแทร็กมาตรฐานบางรายการ[37] [38]แทนที่ส่วนขยายทดลองก่อนหน้า ดังนั้นอาจใช้อักขระUnicode ที่เข้ารหัสUTF-8ภายในส่วนหัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การทำเช่นนี้ทำให้ที่อยู่อีเมลใช้อักขระที่ไม่ใช่ ASCII ได้ ที่อยู่ดังกล่าวได้รับการสนับสนุนโดยผลิตภัณฑ์ของ Google และ Microsoft และได้รับการส่งเสริมโดยตัวแทนของรัฐบาลบางราย [39]

ส่วนหัวของข้อความต้องมีฟิลด์ต่อไปนี้เป็นอย่างน้อย[40] [41]

• จาก : ที่อยู่อีเมล และชื่อผู้เขียน (ไม่บังคับ) ไคลเอนต์อีเมลบางตัวสามารถเปลี่ยนแปลงได้ผ่านการตั้งค่าบัญชี
• วันที่ : เวลาท้องถิ่นและวันที่ที่ข้อความถูกเขียน เช่นเดียวกับช่องจาก:โปรแกรมรับส่งเมลจำนวนมากจะกรอกข้อมูลนี้โดยอัตโนมัติก่อนส่ง ไคลเอนต์ของผู้รับอาจแสดงเวลาในรูปแบบและโซนเวลาท้องถิ่นสำหรับพวกเขา

RFC 3864 อธิบายถึงขั้นตอนการลงทะเบียนสำหรับเขตข้อมูลส่วนหัวของข้อความที่IANA ; มันให้ชื่อฟิลด์ถาวรและชั่วคราวรวมถึงฟิลด์ที่กำหนดไว้สำหรับ MIME, netnews และ HTTP และการอ้างอิง RFC ที่เกี่ยวข้อง ฟิลด์ส่วนหัวทั่วไปสำหรับอีเมลรวมถึง: [42]

• ถึง : ที่อยู่อีเมล และตัวเลือกชื่อผู้รับข้อความ ระบุผู้รับหลัก (อนุญาตหลายรายการ) สำหรับผู้รับรอง โปรดดู Cc: และ Bcc: ด้านล่าง
• เรื่อง : สรุปสั้น ๆ ของหัวข้อของข้อความ ตัวย่อบางอย่างมักใช้ในเรื่องรวมถึง"เรื่อง" และ "FW:"
• Cc : สำเนาคาร์บอน ; โปรแกรมรับส่งเมลจำนวนมากทำเครื่องหมายอีเมลในกล่องจดหมายของตนแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับว่าอยู่ในรายการ ถึง: หรือ สำเนาถึง:
• Bcc : สำเนาคาร์บอนตาบอด ; โดยปกติแล้วจะระบุที่อยู่ในระหว่างการส่ง SMTP เท่านั้น และมักจะไม่อยู่ในส่วนหัวของข้อความ
• Content-Type : ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีแสดงข้อความ โดยปกติแล้วจะเป็นประเภทMIME
• ลำดับความสำคัญ : โดยทั่วไปมีค่า "bulk", "junk" หรือ "list"; ใช้เพื่อระบุการตอบกลับอัตโนมัติ "วันหยุด" หรือ "ลางาน" ไม่ควรส่งคืนสำหรับอีเมลนี้ เช่น เพื่อป้องกันไม่ให้ส่งการแจ้งเตือนวันหยุดไปยังสมาชิกรายอื่นทั้งหมดของรายชื่อส่งเมล Sendmailใช้ฟิลด์นี้เพื่อส่งผลต่อการจัดลำดับความสำคัญของอีเมลที่อยู่ในคิว โดยจะส่งข้อความ "Precedence: special-delivery" ให้เร็วขึ้น ด้วยเครือข่ายแบนด์วิดธ์สูงที่ทันสมัย ​​ลำดับความสำคัญในการจัดส่งจึงน้อยกว่าที่เคยเป็นมา Microsoft Exchangeเคารพกลไกการปราบปรามการตอบสนองอัตโนมัติที่มีความละเอียดละเอียดนั่นคือฟิลด์X-Auto-Response-Suppress [43]
• Message-ID : นอกจากนี้ยังมีฟิลด์ที่สร้างขึ้นโดยอัตโนมัติเพื่อป้องกันการส่งหลายรายการและสำหรับการอ้างอิงใน In-Reply-To: (ดูด้านล่าง)
• In-Reply-To : Message-IDของข้อความนี้เป็นการตอบกลับ ใช้เพื่อเชื่อมโยงข้อความที่เกี่ยวข้องเข้าด้วยกัน ฟิลด์นี้ใช้กับข้อความตอบกลับเท่านั้น
• การอ้างอิง : Message-IDของข้อความนี้เป็นการตอบกลับ และ message-id ของข้อความที่ตอบกลับก่อนหน้านี้เป็นการตอบกลับ เป็นต้น
• Reply-To : ที่อยู่ควรใช้เพื่อตอบกลับข้อความ
• ผู้ส่ง : ที่อยู่ของผู้ส่งที่ดำเนินการในนามของผู้เขียนที่อยู่ในช่องจาก: (เลขานุการ ผู้จัดการรายการ ฯลฯ)
• Archived-At : ลิงก์โดยตรงไปยังแบบฟอร์มที่เก็บถาวรของข้อความอีเมลแต่ละรายการ

เรียนข้อมูลอาจจะไม่เกี่ยวข้องกับที่อยู่ที่ข้อความจะถูกส่ง รายการจัดส่งมีให้แยกต่างหากสำหรับโปรโตคอลการขนส่งSMTPซึ่งอาจดึงมาจากเนื้อหาส่วนหัว ฟิลด์ "ถึง:" จะคล้ายกับที่อยู่ด้านบนของจดหมายทั่วไปที่ส่งตามที่อยู่ในซองจดหมายด้านนอก ในทำนองเดียวกัน ช่อง "จาก:" อาจไม่ใช่ผู้ส่ง เซิร์ฟเวอร์อีเมลบางแห่งใช้ระบบตรวจสอบสิทธิ์อีเมลกับข้อความที่ส่งต่อ ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมของเซิร์ฟเวอร์ยังเป็นส่วนหนึ่งของส่วนหัวตามที่กำหนดไว้ด้านล่าง

SMTP กำหนดข้อมูลการติดตามของข้อความที่บันทึกไว้ในส่วนหัวโดยใช้สองฟิลด์ต่อไปนี้: [44]

• ได้รับแล้ว : หลังจากที่เซิร์ฟเวอร์ SMTP ยอมรับข้อความ เซิร์ฟเวอร์จะแทรกเร็กคอร์ดการติดตามนี้ที่ด้านบนของส่วนหัว (สุดท้ายถึงก่อน)
• Return-Path : หลังจากที่เซิร์ฟเวอร์ SMTP การส่งทำการส่งข้อความครั้งสุดท้ายเซิร์ฟเวอร์จะแทรกฟิลด์นี้ที่ด้านบนของส่วนหัว

สาขาอื่น ๆ เพิ่มที่ด้านบนของส่วนหัวโดยเซิร์ฟเวอร์ที่ได้รับอาจจะเรียกว่าเขตร่องรอย[45]

• Authentication-Results : หลังจากที่เซิร์ฟเวอร์ตรวจสอบการพิสูจน์ตัวตน จะสามารถบันทึกผลลัพธ์ในฟิลด์นี้สำหรับการใช้โดยตัวแทนดาวน์สตรีม [46]
• รับ-SPF : เก็บผลลัพธ์ของการตรวจสอบSPFโดยละเอียดมากกว่า Authentication-Results [47]
• DKIM-Signature : เก็บผลลัพธ์ของการถอดรหัสDomainKeys Identified Mail (DKIM) เพื่อยืนยันว่าข้อความไม่เปลี่ยนแปลงหลังจากส่ง [48]
• ส่งอัตโนมัติ : ใช้เพื่อทำเครื่องหมายข้อความที่สร้างขึ้นโดยอัตโนมัติ [49]
• VBR-Info : อ้างสิทธิ์VBR whitelist [50]

เนื้อหาข้อความ

การเข้ารหัสเนื้อหา

อีเมลทางอินเทอร์เน็ตออกแบบมาสำหรับ ASCII 7 บิต [51]ซอฟต์แวร์อีเมลส่วนใหญ่เป็นแบบ8 บิตสะอาดแต่ต้องถือว่าซอฟต์แวร์จะสื่อสารกับเซิร์ฟเวอร์ 7 บิตและโปรแกรมอ่านอีเมล MIMEมาตรฐานการแนะนำตัวละคร specifiers ชุดและสองการเข้ารหัสการถ่ายโอนเนื้อหาที่จะช่วยให้การส่งข้อมูลที่ไม่ใช่ ASCII: อ้างพิมพ์สำหรับเนื้อหาที่ 7 บิตส่วนใหญ่มีไม่กี่ตัวอักษรที่อยู่นอกช่วงที่และbase64สำหรับข้อมูลไบนารีโดยพลการ 8BITMIMEและไบนารีนามสกุลถูกนำไปช่วยให้การส่งจดหมายโดยไม่จำเป็นต้องเข้ารหัสเหล่านี้ แต่หลายตัวแทนขนส่งจดหมายอาจจะไม่สนับสนุนพวกเขา ในบางประเทศ ซอฟต์แวร์อีเมลละเมิดRFC  5322โดยการส่งข้อความดิบ[nb 2] ที่ไม่ใช่ ASCII และมีรูปแบบการเข้ารหัสหลายแบบอยู่ร่วมกัน ด้วยเหตุนี้ โดยค่าเริ่มต้น ข้อความในภาษาที่ไม่ใช่ตัวอักษรละตินจึงปรากฏในรูปแบบที่ไม่สามารถอ่านได้ (ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือเรื่องบังเอิญหากผู้ส่งและผู้รับใช้รูปแบบการเข้ารหัสเดียวกัน) ดังนั้นสำหรับต่างประเทศชุดตัวอักษร , Unicodeที่มีการเติบโตในความนิยม [ ต้องการการอ้างอิง ]

ข้อความธรรมดาและ HTML

ไคลเอนต์อีเมลกราฟิกที่ทันสมัยส่วนใหญ่อนุญาตให้ใช้ข้อความธรรมดาหรือHTMLสำหรับเนื้อหาข้อความตามตัวเลือกของผู้ใช้ ข้อความอีเมล HTMLมักจะมีสำเนาข้อความธรรมดาที่สร้างขึ้นโดยอัตโนมัติเพื่อความเข้ากันได้ ข้อดีของ HTML ได้แก่ ความสามารถในการรวมลิงก์และรูปภาพในบรรทัด แยกข้อความก่อนหน้าในเครื่องหมายคำพูดแบบบล็อก ล้อมรอบหน้าจออย่างเป็นธรรมชาติ ใช้การเน้น เช่นขีดเส้นใต้และตัวเอียงและเปลี่ยนรูปแบบแบบอักษร ข้อเสียรวมถึงการเพิ่มขนาดของอีเมล, ความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อบกพร่องเว็บ , การละเมิดของอีเมล HTML เป็นพาหะสำหรับฟิชชิ่งโจมตีและการแพร่กระจายของซอฟต์แวร์ที่เป็นอันตราย [52]

รายชื่อส่งเมลทางเว็บบางรายการแนะนำให้โพสต์ทั้งหมดเป็นข้อความธรรมดา โดยมีอักขระ 72 หรือ 80 ตัวต่อบรรทัดด้วยเหตุผลทั้งหมดข้างต้น[53] [54]และเนื่องจากมีผู้อ่านจำนวนมากที่ใช้โปรแกรมรับส่งเมลแบบข้อความเช่นมัท . ไคลเอ็นต์อีเมลของ Microsoftบางตัวอาจอนุญาตให้มีการจัดรูปแบบที่หลากหลายโดยใช้Rich Text Format (RTF) ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของตนแต่ควรหลีกเลี่ยงสิ่งนี้ เว้นแต่ผู้รับจะรับประกันว่าจะมีไคลเอ็นต์อีเมลที่เข้ากันได้ [55]

อินเทอร์เฟซของไคลเอนต์อีเมล ธันเดอร์เบิร์ด .

ข้อความจะถูกแลกเปลี่ยนระหว่างโฮสต์โดยใช้Simple Mail Transfer Protocolกับโปรแกรมซอฟต์แวร์ที่เรียกว่าMail Transfer Agent (MTA) และส่งไปยังร้านจดหมายโดยใช้โปรแกรมที่เรียกว่าตัวแทนจัดส่งจดหมาย (MDA หรือบางครั้งเรียกว่าตัวแทนจัดส่งในพื้นที่ LDA) การยอมรับข้อความบังคับให้ MTA ส่งข้อมูล[56]และเมื่อไม่สามารถส่งข้อความได้ MTA จะต้องส่งข้อความตีกลับกลับไปยังผู้ส่ง ซึ่งบ่งชี้ถึงปัญหา

ผู้ใช้สามารถเรียกดูข้อความของพวกเขาจากเซิร์ฟเวอร์ที่ใช้โปรโตคอลมาตรฐานเช่นPOPหรือIMAP , หรือเป็นอยู่มีโอกาสมากขึ้นในขนาดใหญ่ขององค์กรสภาพแวดล้อมที่มีกรรมสิทธิ์โปรโตคอลที่เฉพาะเจาะจงเพื่อNovell Groupwise , Lotus Notesหรือเซิร์ฟเวอร์ Microsoft Exchange โปรแกรมที่ผู้ใช้ใช้ในการดึงข้อมูล อ่าน และจัดการอีเมลเรียกว่าMail User Agent (MUA)

เมลสามารถเก็บไว้ในไคลเอนต์ทางฝั่งเซิร์ฟเวอร์หรือทั้งสองที่ รูปแบบมาตรฐานสำหรับกล่องจดหมาย ได้แก่Maildirและmbox ไคลเอนต์อีเมลที่โดดเด่นหลายรายใช้รูปแบบที่เป็นกรรมสิทธิ์ของตนเอง และต้องใช้ซอฟต์แวร์แปลงเพื่อถ่ายโอนอีเมลระหว่างกัน ที่เก็บข้อมูลฝั่งเซิร์ฟเวอร์มักจะอยู่ในรูปแบบที่เป็นกรรมสิทธิ์ แต่เนื่องจากการเข้าถึงนั้นผ่านโปรโตคอลมาตรฐาน เช่นIMAP การย้ายอีเมลจากเซิร์ฟเวอร์หนึ่งไปยังอีกเซิร์ฟเวอร์หนึ่งสามารถทำได้ด้วยMUAใดๆ ที่รองรับโปรโตคอล

ผู้ใช้อีเมลปัจจุบันจำนวนมากไม่ได้ใช้โปรแกรม MTA, MDA หรือ MUA แต่ใช้แพลตฟอร์มอีเมลบนเว็บ เช่นGmailหรือYahoo! Mailที่ทำงานเหมือนกัน [57]อินเทอร์เฟซเว็บเมลดังกล่าวอนุญาตให้ผู้ใช้เข้าถึงอีเมลของตนด้วยเว็บเบราว์เซอร์มาตรฐานใดๆ จากคอมพิวเตอร์เครื่องใดก็ได้ แทนที่จะใช้ไคลเอ็นต์อีเมลในเครื่อง

นามสกุลไฟล์

เมื่อรับข้อความอีเมล แอปพลิเคชันไคลเอนต์อีเมลจะบันทึกข้อความในไฟล์ระบบปฏิบัติการในระบบไฟล์ ไคลเอ็นต์บางตัวบันทึกข้อความแต่ละข้อความเป็นไฟล์แยกกัน ในขณะที่บางไคลเอ็นต์ใช้รูปแบบฐานข้อมูลที่หลากหลาย ซึ่งมักจะเป็นกรรมสิทธิ์เฉพาะ สำหรับการจัดเก็บแบบรวม มาตรฐานในอดีตของการจัดเก็บคือรูปแบบmbox รูปแบบเฉพาะที่ใช้มักระบุด้วยนามสกุลไฟล์พิเศษ:

แอปพลิเคชันบางตัว (เช่นApple Mail ) จะเก็บไฟล์แนบที่เข้ารหัสไว้ในข้อความเพื่อการค้นหา ขณะเดียวกันก็บันทึกสำเนาของไฟล์แนบแยกจากกัน คนอื่นแยกไฟล์แนบออกจากข้อความและบันทึกไว้ในไดเร็กทอรีเฉพาะ

รูปแบบ URI mailto

โครงการ URIเป็นลงทะเบียนกับIANA , กำหนดmailto:โครงการที่อยู่อีเมล SMTP แม้ว่าการใช้งานไม่ได้กำหนดไว้อย่างเคร่งครัด URL ที่แบบฟอร์มนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะใช้ในการเปิดหน้าต่างข้อความใหม่ของลูกค้า mail ของผู้ใช้เมื่อ URL ถูกเปิดใช้งานด้วยที่อยู่ตามที่กำหนดไว้ตาม URL ในการเรียนฟิลด์ [58] [59]ลูกค้าจำนวนมากยังสนับสนุนพารามิเตอร์สตริงการสืบค้นสำหรับฟิลด์อีเมลอื่น ๆ เช่นหัวเรื่องหรือผู้รับสำเนา [60]

อีเมลทางเว็บ

ผู้ให้บริการอีเมลหลายรายมีโปรแกรมรับส่งเมลบนเว็บ (เช่นAOL Mail , Gmail , Outlook.comและYahoo! Mail ) สิ่งนี้ทำให้ผู้ใช้สามารถลงชื่อเข้าใช้บัญชีอีเมลโดยใช้เว็บเบราว์เซอร์ที่เข้ากันได้เพื่อส่งและรับอีเมล โดยปกติแล้ว เมลจะไม่ถูกดาวน์โหลดไปยังเว็บไคลเอ็นต์ ดังนั้นจึงไม่สามารถอ่านได้หากไม่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตในปัจจุบัน

เซิร์ฟเวอร์อีเมล POP3

Post Office Protocol 3 (POP3) เป็นโปรโตคอลการเข้าถึงอีเมลโดยใช้โปรแกรมไคลเอนต์เพื่ออ่านข้อความจากเซิร์ฟเวอร์อีเมล ข้อความที่ได้รับมักจะถูกลบออกจากเซิร์ฟเวอร์ POP รองรับข้อกำหนดในการดาวน์โหลดและลบอย่างง่ายสำหรับการเข้าถึงกล่องจดหมายระยะไกล (เรียกว่า Maildrop ใน POP RFC) [61] POP3อนุญาตให้คุณดาวน์โหลดข้อความอีเมลบนเครื่องคอมพิวเตอร์ของคุณและอ่านได้แม้ในขณะออฟไลน์ [62] [63]

เซิร์ฟเวอร์อีเมล IMAP

Internet Message Access Protocol (IMAP) มีคุณสมบัติในการจัดการกล่องจดหมายจากอุปกรณ์หลาย อุปกรณ์พกพาขนาดเล็ก เช่นสมาร์ทโฟนมีการใช้มากขึ้นในการเช็คอีเมลขณะเดินทาง และเพื่อตอบกลับสั้นๆ อุปกรณ์ขนาดใหญ่ที่มีการเข้าถึงแป้นพิมพ์ที่ดีกว่าถูกใช้เพื่อตอบกลับในระยะเวลาที่นานขึ้น IMAP จะแสดงส่วนหัวของข้อความ ผู้ส่งและหัวเรื่อง และอุปกรณ์จำเป็นต้องขอดาวน์โหลดข้อความเฉพาะ โดยปกติ เมลจะเหลืออยู่ในโฟลเดอร์ในเซิร์ฟเวอร์เมล

เซิร์ฟเวอร์อีเมล MAPI

Microsoft Outlookใช้Messaging Application Programming Interface (MAPI) เพื่อสื่อสารกับMicrosoft Exchange Serverและไปยังผลิตภัณฑ์เซิร์ฟเวอร์อีเมลอื่นๆ เช่นAxigen Mail Server , Kerio Connect , Scalix , Zimbra , HP OpenMail , IBM Lotus Notes , Zarafa , และBynariที่ผู้ขายได้เพิ่มการสนับสนุน MAPI เพื่อให้สามารถเข้าถึงผลิตภัณฑ์ของตนได้โดยตรงผ่าน Outlook

การใช้งานทางธุรกิจและองค์กร

อีเมลได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจากภาคธุรกิจ รัฐบาล และองค์กรพัฒนาเอกชนในประเทศที่พัฒนาแล้ว และเป็นหนึ่งในส่วนสำคัญของ 'การปฏิวัติอิเล็กทรอนิกส์' ในการสื่อสารในที่ทำงาน (โดยที่คีย์แพลงค์อื่นๆ มีการใช้อินเทอร์เน็ตความเร็วสูงอย่างแพร่หลาย) . การศึกษาที่ได้รับการสนับสนุนในปี 2010 เกี่ยวกับการสื่อสารในที่ทำงานพบว่า 83% ของผู้ปฏิบัติงานที่มีความรู้ในสหรัฐอเมริการู้สึกว่าอีเมลมีความสำคัญต่อความสำเร็จและประสิทธิภาพในการทำงาน [64]

มีประโยชน์ที่สำคัญบางประการต่อธุรกิจและองค์กรอื่นๆ ได้แก่:

การตลาดผ่านอีเมล

การตลาดผ่านอีเมลผ่าน " opt-in " มักใช้เพื่อส่งข้อเสนอพิเศษและข้อมูลผลิตภัณฑ์ใหม่ [65]ขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมของผู้รับ[66]อีเมลที่ส่งโดยไม่ได้รับอนุญาต—เช่น "การเลือก"—มักจะถูกมองว่าเป็น " อีเมลขยะ " ที่ไม่พึงประสงค์

ของใช้ส่วนตัว

คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล

ผู้ใช้หลายคนเข้าถึงอีเมลส่วนตัวจากเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวโดยใช้คอมพิวเตอร์ส่วนตัวในบ้านหรืออพาร์ตเมนต์

มือถือ

มีการใช้อีเมลในสมาร์ทโฟนและคอมพิวเตอร์ทุกประเภท แอพมือถือสำหรับอีเมลช่วยเพิ่มการเข้าถึงสื่อสำหรับผู้ใช้ที่อยู่นอกบ้าน ในช่วงปีแรกๆ ของอีเมล ผู้ใช้สามารถเข้าถึงอีเมลได้เฉพาะบนคอมพิวเตอร์เดสก์ท็อปเท่านั้น ในปี 2010 ผู้ใช้จะตรวจสอบอีเมลของตนได้เมื่ออยู่ไกลบ้าน ไม่ว่าจะอยู่คนละเมืองหรือทั่วโลก การแจ้งเตือนยังสามารถส่งไปยังสมาร์ทโฟนหรืออุปกรณ์อื่นๆ เพื่อแจ้งเตือนเมื่อมีข้อความใหม่ทันที สิ่งนี้ทำให้อีเมลสามารถใช้สำหรับการสื่อสารระหว่างผู้ใช้บ่อยขึ้น และอนุญาตให้ตรวจสอบอีเมลและเขียนข้อความได้ตลอดทั้งวัน ณ ปี 2554มีผู้ใช้อีเมลประมาณ 1.4 พันล้านรายทั่วโลกและอีเมลที่ไม่ใช่สแปมจำนวน 50 พันล้านฉบับที่ส่งทุกวัน [59]

บุคคลมักจะตรวจสอบอีเมลบนสมาร์ทโฟนสำหรับข้อความส่วนตัวและข้อความที่เกี่ยวข้องกับงาน พบว่าผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาตรวจสอบอีเมลมากกว่าการท่องเว็บหรือตรวจสอบบัญชีFacebookของพวกเขาทำให้อีเมลเป็นกิจกรรมยอดนิยมสำหรับผู้ใช้สมาร์ทโฟน 78% ของผู้ตอบแบบสอบถามในการศึกษาเปิดเผยว่าพวกเขาตรวจสอบอีเมลบนโทรศัพท์ [67]นอกจากนี้ยังพบว่า 30% ของผู้บริโภคใช้สมาร์ทโฟนเพื่อเช็คอีเมลเท่านั้น และ 91% มีแนวโน้มที่จะตรวจสอบอีเมลอย่างน้อยวันละครั้งบนสมาร์ทโฟน อย่างไรก็ตาม เปอร์เซ็นต์ของผู้บริโภคที่ใช้อีเมลบนสมาร์ทโฟนเป็นช่วงๆ และแตกต่างกันอย่างมากในแต่ละประเทศ ตัวอย่างเช่น เมื่อเทียบกับ 75% ของผู้บริโภคในสหรัฐอเมริกาที่ใช้มัน มีเพียง 17% ในอินเดียเท่านั้นที่ใช้ [68]

การใช้งานที่ลดลงในหมู่คนหนุ่มสาว

ณ ปี2010จำนวนชาวอเมริกันที่เข้าชมเว็บไซต์อีเมลลดลง 6% หลังจากพุ่งสูงสุดในเดือนพฤศจิกายน 2552 สำหรับผู้ที่อายุ 12 ถึง 17 ปี จำนวนดังกล่าวลดลง 18 เปอร์เซ็นต์ คนหนุ่มสาวที่ต้องการส่งข้อความแบบทันที , การส่งข้อความและสื่อสังคม นักเขียนเทคโนโลยีแมตต์ริคเทลกล่าวในนิวยอร์กไทม์สว่าอีเมลเป็นเช่นVCR , แผ่นเสียงและกล้องฟิล์มไม่มีอีกต่อไปเย็นและสิ่งที่คนเก่าทำ [69] [70]

จากการสำรวจผู้ใช้Android ในปี 2015 พบว่าผู้ที่อายุ 13 ถึง 24 ปีใช้แอพส่งข้อความ3.5 เท่าเมื่อเทียบกับผู้ที่มีอายุมากกว่า 45 ปี และมีโอกาสน้อยกว่ามากที่จะใช้อีเมล [71]

การจำกัดขนาดไฟล์แนบ

ข้อความอีเมลอาจมีไฟล์แนบอย่างน้อยหนึ่งรายการ ซึ่งเป็นไฟล์เพิ่มเติมที่ต่อท้ายอีเมล เอกสารแนบทั่วไป ได้แก่ เอกสารMicrosoft Word , เอกสารPDFและรูปภาพที่สแกนของเอกสารกระดาษ โดยหลักการแล้ว ไม่มีข้อจำกัดทางเทคนิคเกี่ยวกับขนาดหรือจำนวนไฟล์แนบ อย่างไรก็ตาม ในทางปฏิบัติ ไคลเอนต์อีเมลเซิร์ฟเวอร์และผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตใช้ข้อจำกัดต่างๆ เกี่ยวกับขนาดของไฟล์ หรืออีเมลที่สมบูรณ์ - โดยทั่วไปแล้วจะต้องมีขนาดไม่เกิน 25MB [72] [73] [74]นอกจากนี้ เนื่องจากเหตุผลทางเทคนิค ขนาดไฟล์แนบที่เห็นโดยระบบขนส่งเหล่านี้อาจแตกต่างจากที่ผู้ใช้เห็น[75]ซึ่งอาจทำให้ผู้ส่งสับสนเมื่อพยายามประเมินว่าสามารถส่งได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ ไฟล์ทางอีเมล ในกรณีที่ต้องการแชร์ไฟล์ขนาดใหญ่มีบริการโฮสต์ไฟล์ต่างๆที่พร้อมใช้และมักใช้กันทั่วไป [76] [77]

ข้อมูลล้นเกิน

การแพร่หลายของอีเมลสำหรับผู้ปฏิบัติงานที่มีความรู้และพนักงาน "ปกขาว" ทำให้เกิดความกังวลว่าผู้รับต้องเผชิญกับ " ข้อมูลล้นเกิน " ในการจัดการกับปริมาณอีเมลที่เพิ่มขึ้น [78] [79]ด้วยการเติบโตของอุปกรณ์พกพา โดยค่าเริ่มต้น พนักงานอาจได้รับอีเมลที่เกี่ยวข้องกับงานนอกวันทำการ สิ่งนี้สามารถนำไปสู่ความเครียดที่เพิ่มขึ้นและความพึงพอใจในการทำงานลดลง ผู้สังเกตการณ์บางคนเถียงว่ามันอาจจะมีผลกระทบเชิงลบทางเศรษฐกิจที่สำคัญ, [80]เป็นความพยายามที่จะอ่านอีเมลจำนวนมากสามารถลดการผลิต

สแปม

อีเมล "สแปม" เป็นอีเมลขยะที่ไม่พึงประสงค์ ต้นทุนที่ต่ำในการส่งอีเมลดังกล่าวหมายความว่า ภายในปี 2546 การเข้าชมอีเมลทั้งหมดสูงถึง 30% เป็นสแปม[81] [82] [83]และกำลังคุกคามประโยชน์ของอีเมลในฐานะเครื่องมือที่ใช้งานได้จริง สหรัฐCAN-SPAM Act 2003และกฎหมายที่คล้ายคลึงกันอื่น ๆ[84]มีผลกระทบบางส่วนและจำนวนของที่มีประสิทธิภาพเทคนิคการป้องกันสแปมในขณะนี้ส่วนใหญ่บรรเทาผลกระทบของขยะโดยการกรองหรือปฏิเสธมันสำหรับผู้ใช้ส่วนใหญ่[85]แต่ไดรฟ์ การส่งยังคงสูงมาก—และเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้ประกอบด้วยโฆษณาสำหรับผลิตภัณฑ์ แต่มีเนื้อหาหรือลิงก์ที่เป็นอันตราย [86]ตัวอย่างเช่น ในเดือนกันยายน 2017 สัดส่วนของสแปมต่ออีเมลที่ถูกต้องเพิ่มขึ้นเป็น 59.56% [87]

มัลแวร์

มีอีเมลอันตรายหลายประเภท ช่วงนี้จากประเภทต่างๆของการหลอกลวงอีเมลรวมทั้ง"วิศวกรรมทางสังคม"การหลอกลวงเช่นหลอกลวงล่วงหน้าค่าธรรมเนียม "จดหมายไนจีเรีย" การฟิชชิ่ง , การโจมตีอีเมลและหนอนอีเมล

การปลอมแปลงอีเมล

การปลอมแปลงอีเมลเกิดขึ้นเมื่อส่วนหัวของข้อความอีเมลได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ข้อความปรากฏว่ามาจากแหล่งที่รู้จักหรือเชื่อถือได้ วิธีการสแปมอีเมลและฟิชชิ่งมักใช้การปลอมแปลงเพื่อทำให้ผู้รับเข้าใจผิดเกี่ยวกับที่มาของข้อความที่แท้จริง การปลอมแปลงอีเมลอาจเป็นการเล่นตลกหรือเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามทางอาญาในการฉ้อโกงบุคคลหรือองค์กร ตัวอย่างของการปลอมแปลงอีเมลที่อาจเป็นการฉ้อโกงคือถ้าบุคคลสร้างอีเมลที่ดูเหมือนจะเป็นใบแจ้งหนี้จากบริษัทใหญ่ๆ แล้วส่งไปยังผู้รับอย่างน้อยหนึ่งราย ในบางกรณี อีเมลหลอกลวงเหล่านี้มีโลโก้ขององค์กรที่ถูกกล่าวหา และแม้แต่ที่อยู่อีเมลก็อาจดูเหมือนถูกต้องตามกฎหมาย

การทิ้งระเบิดอีเมล

การทิ้งระเบิดอีเมลคือการส่งข้อความจำนวนมากโดยเจตนาไปยังที่อยู่เป้าหมาย การใช้ที่อยู่อีเมลเป้าหมายมากเกินไปอาจทำให้ใช้ไม่ได้และอาจทำให้เซิร์ฟเวอร์อีเมลขัดข้องได้

ความกังวลเรื่องความเป็นส่วนตัว

ทุกวันนี้ การแยกความแตกต่างระหว่างอินเทอร์เน็ตและระบบอีเมลภายในเป็นสิ่งสำคัญ อีเมลทางอินเทอร์เน็ตอาจเดินทางและเก็บไว้ในเครือข่ายและคอมพิวเตอร์โดยไม่มีการควบคุมของผู้ส่งหรือผู้รับ ในระหว่างช่วงเวลาการขนส่ง บุคคลที่สามสามารถอ่านหรือแก้ไขเนื้อหาได้ ระบบเมลภายใน ซึ่งข้อมูลไม่เคยออกจากเครือข่ายขององค์กร อาจมีความปลอดภัยมากกว่า แม้ว่าบุคลากรด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและบุคคลอื่น ๆ ที่ทำงานอาจเกี่ยวข้องกับการตรวจสอบหรือจัดการอาจเข้าถึงอีเมลของพนักงานคนอื่น ๆ

ความเป็นส่วนตัวของอีเมล หากไม่มีมาตรการรักษาความปลอดภัย อาจถูกบุกรุกเนื่องจาก:

• โดยทั่วไปข้อความอีเมลจะไม่ได้รับการเข้ารหัส
• ข้อความอีเมลต้องผ่านคอมพิวเตอร์ระดับกลางก่อนถึงปลายทาง ซึ่งหมายความว่าผู้อื่นสามารถดักจับและอ่านข้อความได้ค่อนข้างง่าย
• ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต (ISP) หลายรายเก็บสำเนาข้อความอีเมลไว้ในเซิร์ฟเวอร์อีเมลของตนก่อนที่จะส่ง การสำรองข้อมูลเหล่านี้สามารถคงอยู่ได้นานถึงหลายเดือนบนเซิร์ฟเวอร์ แม้จะลบออกจากเมลบ็อกซ์แล้ว
• ฟิลด์ "ได้รับ:" และข้อมูลอื่น ๆ ในอีเมลมักจะสามารถระบุผู้ส่งได้ ทำให้ไม่สามารถสื่อสารโดยไม่ระบุชื่อได้
• ข้อบกพร่องของเว็บที่ฝังตัวในเนื้อหา HTML ที่มองไม่เห็นสามารถแจ้งเตือนผู้ส่งอีเมลใด ๆ เมื่อใดก็ตามที่อีเมลถูกแสดงเป็น HTML (ไคลเอนต์อีเมลบางตัวทำเช่นนี้เมื่อผู้ใช้อ่านหรืออ่านอีเมลซ้ำ) และจากที่อยู่ IP ใด นอกจากนี้ยังสามารถที่จะเปิดเผยว่าอีเมลได้อ่านมาร์ทโฟนหรือเครื่องคอมพิวเตอร์หรืออุปกรณ์ Apple Mac ผ่านสตริงตัวแทนผู้ใช้

มีแอปพลิเคชั่นการเข้ารหัสที่สามารถใช้แก้ไขข้อใดข้อหนึ่งข้างต้นได้ ตัวอย่างเช่นVirtual Private Networksหรือเครือข่าย Torสามารถใช้เพื่อเข้ารหัสการรับส่งข้อมูลจากเครื่องของผู้ใช้ไปยังเครือข่ายที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น ในขณะที่GPG , PGP , SMEmail, [88]หรือS/MIMEสามารถใช้สำหรับการเข้ารหัสข้อความแบบend-to-endและ SMTP STARTTLS หรือ SMTP ผ่านTransport Layer Security /Secure Sockets Layer สามารถใช้เพื่อเข้ารหัสการสื่อสารสำหรับ mail hop เดียวระหว่างไคลเอ็นต์ SMTP และเซิร์ฟเวอร์ SMTP

นอกจากนี้ตัวแทนผู้ใช้อีเมลจำนวนมากไม่ได้ป้องกันการเข้าสู่ระบบและรหัสผ่าน ทำให้ง่ายต่อการดักจับโดยผู้โจมตี รูปแบบการรับรองความถูกต้องที่เข้ารหัส เช่นSASL จะป้องกันสิ่งนี้ สุดท้าย ไฟล์ที่แนบมามีอันตรายหลายอย่างเช่นเดียวกับที่พบในการแชร์ไฟล์แบบเพียร์ทูเพียร์ ไฟล์ที่แนบมาอาจจะมีโทรจันหรือไวรัส

สัญญาทางกฎหมาย

ในปัจจุบัน อีเมลสามารถถือเป็นสัญญาผูกมัดได้เช่นกัน ดังนั้นผู้ใช้จึงต้องระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาส่งผ่านการโต้ตอบทางอีเมล [89] [90] [91]

เผา

เปลวไฟเกิดขึ้นเมื่อบุคคลส่งข้อความ (หรือหลายข้อความ) ด้วยเนื้อหาที่โกรธหรือเป็นปฏิปักษ์ คำนี้มาจากการใช้คำว่าincendiaryเพื่ออธิบายการสนทนาทางอีเมลที่ร้อนแรงโดยเฉพาะ ความสะดวกและไม่เป็นส่วนตัวของการสื่อสารทางอีเมลหมายความว่าบรรทัดฐานทางสังคมที่ส่งเสริมความสุภาพต่อหน้าหรือทางโทรศัพท์ไม่มีอยู่จริง และอาจลืมความสุภาพ [92]

อีเมลล้มละลาย

หรือที่เรียกว่า "ความเหนื่อยล้าของอีเมล" การล่มสลายของอีเมลคือการที่ผู้ใช้ละเลยข้อความอีเมลจำนวนมากหลังจากที่อ่านและตอบข้อความเหล่านั้นไม่ทัน สาเหตุของการล้าหลังมักเกิดจากข้อมูลล้นเกิน และความหมายทั่วไปมีข้อมูลมากมายจนไม่สามารถอ่านได้ทั้งหมด ในการแก้ปัญหานี้ ผู้คนจะส่งข้อความ "boilerplate" เป็นครั้งคราวเพื่ออธิบายว่ากล่องจดหมายอีเมลของพวกเขาเต็ม และพวกเขาอยู่ในกระบวนการล้างข้อความทั้งหมด ลอว์เรนซ์ เลสซิกศาสตราจารย์ด้านกฎหมายของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดได้รับเครดิตว่าเป็นผู้กำหนดคำศัพท์นี้ แต่เขาอาจแค่ทำให้เป็นที่นิยมเท่านั้น [93]

การทำให้เป็นสากล

เดิมทีอีเมลทางอินเทอร์เน็ตเป็นแบบข้อความ ASCII ทั้งหมด ขณะนี้ MIME อนุญาตให้ใช้ข้อความเนื้อหาและข้อความเนื้อหาส่วนหัวในชุดอักขระสากล แต่ส่วนหัวและที่อยู่อีเมลอื่นที่ใช้ UTF-8 ในขณะที่มาตรฐาน[94]ยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง [2] [95]

ติดตามจดหมายที่ส่ง

บริการเมล SMTP ดั้งเดิมมีกลไกที่จำกัดสำหรับการติดตามข้อความที่ส่ง และไม่มีสำหรับตรวจสอบว่าได้ส่งหรืออ่านแล้ว กำหนดให้แต่ละเซิร์ฟเวอร์อีเมลต้องส่งต่อไปหรือส่งการแจ้งเตือนความล้มเหลว (ข้อความตีกลับ) แต่ทั้งข้อบกพร่องของซอฟต์แวร์และความล้มเหลวของระบบอาจทำให้ข้อความสูญหายได้ เพื่อแก้ไขปัญหานี้IETF ได้แนะนำการแจ้งเตือนสถานะการจัดส่ง (ใบตอบรับการจัดส่ง) และการแจ้งเตือนการจัดการข้อความ (ใบตอบรับการส่งคืน) อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกนำไปใช้ในระดับสากลในการผลิต [หมายเหตุ 3]

ขณะนี้ ISP จำนวนมากจงใจปิดใช้งานรายงานการไม่นำส่ง (NDR) และการรับส่งเนื่องจากกิจกรรมของนักส่งสแปม:

• รายงานการจัดส่งสามารถใช้เพื่อตรวจสอบว่ามีที่อยู่หรือไม่ และหากมี แสดงว่าผู้ส่งอีเมลขยะสามารถส่งอีเมลขยะได้
• หากผู้ส่งสแปมใช้ที่อยู่อีเมลของผู้ส่งที่ปลอมแปลง ( การปลอมแปลงอีเมล ) ที่อยู่อีเมลที่ไร้เดียงสาที่ใช้อาจถูก NDR จากที่อยู่อีเมลที่ไม่ถูกต้องจำนวนมากที่นักส่งสแปมอาจพยายามส่งอีเมล จากนั้น NDR เหล่านี้จะเป็นสแปมจาก ISP ไปยังผู้ใช้ที่ไร้เดียงสา

หากไม่มีวิธีการมาตรฐานได้มีการพัฒนาระบบต่างๆ ที่อิงจากการใช้เว็บบั๊ก อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้มักถูกมองว่าเป็นการหลอกลวงหรือทำให้เกิดข้อกังวลเรื่องความเป็นส่วนตัว[98] [99]และใช้งานได้เฉพาะกับไคลเอนต์อีเมลที่รองรับการแสดงผล HTML เท่านั้น โปรแกรมรับส่งเมลจำนวนมากในขณะนี้ไม่แสดง "เนื้อหาเว็บ" ตามค่าเริ่มต้น [100] ผู้ให้บริการเว็บเมลสามารถขัดขวางจุดบกพร่องของเว็บด้วยการแคชรูปภาพล่วงหน้า [11]

• รายการส่วนหัวมาตรฐานของ IANA
• ประวัติของอีเมลคือความพยายามของ Dave Crocker ในการบันทึกลำดับเหตุการณ์ที่ 'สำคัญ' ในการวิวัฒนาการของอีเมล ความพยายามในการทำงานร่วมกันที่อ้างถึงหน้านี้ด้วย
• ประวัติของจดหมายอิเล็กทรอนิกส์เป็นบันทึกส่วนตัวโดยผู้ดำเนินการระบบอีเมลยุคแรก
• ดูที่ต้นกำเนิดของอีเมลเครือข่ายเป็นบทสรุปสั้น ๆ แต่ชัดเจนของข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญ
• อีเมลธุรกิจประนีประนอม - ภัยคุกคามระดับโลกที่เกิดขึ้นใหม่ , FBI
• อธิบายจากหลักการแรกบทความในปี 2564 พยายามสรุป RFCs มากกว่า 100 รายการ