กระต่ายกับเต่า
ผู้แต่ง : ลาฟองเตน ไวล์ดสมิธสํานักพิมพ์ : แพรวเพื่อนเด็ก พิมพ์ : 2540 จํานวน : 32 หน้า เรื่องย่อ สมาคมไทสร้างสรรค์ หน้าที่ 2 ผู้แปล : อริยา ไพฑูรย์ สถานที่พิมพ์ : กรุงเทพฯ ครั้งที่พิมพ์ : 2 ปีที่ ขนาดของหนังสือ : 22 x 29 ซม.
กระต่ายกับเต่า
กระต่ายกับเต่าท้าแข่งวิ่ง ตอนแรกกระต่ายเป็นฝ่ายวิ่งนํา แต่เพราะความ ประมาท คิดว่ายังไงเต่าก็ช้าต้วมเตี้ยมวิ่งไม่ทัน กระต่ายจึงหยุดนอนพัก ฝ่ายเต่า พยายามคลานมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดเต่าก็เข้าเส้นชัยก่อนขณะที่กระต่ายมัวแต่นอนเพลิน
Sanook Campus เราขอนำเสนอ นิทานอีสป ที่อ่านแล้วสนุกแถมยังได้ข้อคิดดีๆ มาฝากเพื่อนๆ กัน โดยวันนี้เราขอนำเสนอ นิทานเรื่อง กระต่ายกับเต่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่ มีกระต่ายตัวหนึ่ง กระต่ายตัวนี้วิ่งเร็วมาก และด้วยที่มันวิ่งเร็ว มันจึงชอบดูถูกสัตว์อื่นๆ ที่สามารถวิ่งได้ช้ากว่ามัน จนมันกลายเป็นกระต่ายที่หลงตัวเอง เพราะความมั่นใจที่ผิดๆ ว่าคงไม่มีผู้ใดที่จะชนะมันแน่นอน
วันหนึ่งในขณะที่กระต่ายนอนเล่นอยู่ในป่า มันได้มองเห็นเต่าตัวหนึ่ง มันจึงพูดจาเยาะเย้ยเต่าตัวนั้นว่า
"เจ้าน่ะ คลานต้วมเตี้ยมแบบนี้ เมื่อไหร่จะไปถึงที่หมายล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เต่าน้อยเมื่อถูกกระต่ายถากถางจึงเกิดความไม่พอใจ และพูดตอบเจ้ากระต่ายไปว่า
"เจ้าน่ะ มัวแต่หลงตัวเอง เจ้าก็ได้แต่ถากถางคนอื่นไปวันๆ"
เมื่อเจ้ากระต่ายได้ยินเต่าตอบแบบนั้นก็เลยรู้สึกไม่พอใจ มันจึงท้าเจ้าเต่าวิ่งแข่งกัน
แน่นอนว่าเมื่อการแข่งขันเริ่มต้นขึ้น เจ้ากระต่ายก็วิ่งนำหน้าเจ้าเต่าไปแบบไม่เห็นฝุ่น เมื่อเจ้ากระต่ายวิ่งไปได้ถึงครึ่งทางมันก็เกิดชะล่าใจว่ายังไงก็ชนะเจ้าเต่าแน่นอน มันจึงเอนตัวลงนอนงีบหลับอยู่ข้างทาง
เจ้าเต่าก็ยังคงคลานต้วมเตี้ยมจากจุดเริ่มต้นไปเรื่อยๆ อย่างไม่ย่อท้อ จนมันเข้าใกล้เส้นชัย และในขณะเดียวกันเจ้ากระต่ายได้ตื่นขึ้นเห็นเจ้าเต่ากำลังจะวิ่งเข้าเส้นชัย มันจึงรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว โดยหวังที่จะคว้าชัยชนะในครั้งนี้
แต่มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะว่าเจ้าเต่าได้คลานเข้าเส้นชัยเสียก่อน ทำให้การแข่งขันในครั้งนี้ เต่าเป็นผู้ชนะ และทำให้เจ้ากระต่ายรู้สึกหน้าแตกยับเยิน และเปลี่ยนแปลงตัวเองจากเป็นกระต่ายที่หลงตัวเอง เป็นกระต่ายนิสัยดีต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
- ความประมาท ย่อมนำมาซึ่งล้มเหลว
ผู้แต่ง : อีสป
นิทานอีสป กระต่ายกับเต่า
| นิทาน เรื่องกระต่ายกับเต่า |
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง วิ่งเล่นอยู่ในป่าอย่างสบายใจ มันชอบดูถูกสัตว์อื่นว่าเชื่องช้า ไม่คล่องแคล่วว่องไวเหมือนกับตัวมัน จนมันหลงตัวเองว่าไม่มีใครวิ่งชนะตนได้อย่างแน่นอน
วันหนึ่งกระต่ายเห็นเต่าคลานต้วมเตี้ยม กระต่ายจึงหัวเราเยาะเย้ยว่า
"มัวแต่คลานต้วมเตี้ยมอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะถึงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เต่ารู้สึกไม่พอใจที่กระต่ายพูดจาแบบนั้นใส่ตน จึงพูดขึ้นว่า
"เจ้ากระต่ายหลงตัวเองอย่างเจ้า
ไม่เห็นว่าจะเก่งตรงไหน ดีแต่โม้ไปวันๆ"
กระต่ายผู้ทะนงในตนเองเห็นเต่าพูดจาอย่างนั้น จึงท้าวิ่งแข่งกับเต่า
เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น กระต่ายวิ่งด้วยความเร็วสุดฝีเท้านำเต่าไปก่อน พอถึงกลางทางหันกลับไปมองข้างหลัง ไม่เห็นแม้จะเงาของกระต่าย
เจ้ากระต่ายจึงนั่งพักที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างทางจนเผลอหลับไป ส่วนเจ้าเต่ายังคงคลานต้วมเตี้ยม อย่างไม่ย่อท้อ
เจ้ากระต่ายสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อเจ้ากระต่ายคลานจะถึงเส้นชัยแล้ว มันรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวมเร็วหวังจะไล่ให้ทัน แต่ก็สายไปเสียแล้ว
เพราะเต่าสามารถเอาชนะกระต่ายได้ในการวิ่งแข่งขัน
นิทานเรื่องกระต่ายกับเต่าสอนให้รู้ว่า
"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น"
"ความประมาท ย่อมนำมาซึ่งล้มเหลว และ ผู้เพียรพยามย่อมจะประสบผลสำเร็จ"
ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกระต่ายตัวหนึ่งมั่นใจในความเร็วของฝีเท้าตัวเองมาก และมักพูดโม้โอ้อวดว่าไม่มีใครเทียบเทียมได้ จนวันหนึ่ง เจ้ากระต่ายได้พบกับเต่าที่กำลังเดินต้วมเตี้ยมผ่านมา เมื่อเห็นดังนั้น เจ้ากระต่ายก็หัวเราะเยาะและพูดล้อเลียนว่า "นี่เจ้าเต่า มัวแต่เดินอืดอาดอย่างนี้ แล้วเมื่อไรจะถึงบ้านกันล่ะเนี่ย ต่อให้เจ้าเดินนำหน้าไปก่อนครึ่งวัน ข้ายังตามเจ้าทันเลย"
เจ้าเต่าได้ยินดังนั้น ก็เกิดอาการไม่พอใจ เลยพูดตอบกลับไปว่า "ถึงข้าจะเดินช้า แต่ข้าก็กลับถึงบ้านทุกวัน ถ้าอย่างงั้นเรามาลองวิ่งแข่งกันมั้ยล่ะ แล้วข้าจะเอาชนะเจ้าให้ดู"
กระต่ายเห็นว่าเจ้าเต่าท้าแข่งอย่างนั้น ก็ตอบตกลงพร้อมกับพูดไปอย่างขำ ๆ ว่า "ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เชื่องช้าอย่างเจ้าน่ะเหรอ จะมาชนะกระต่ายที่รวดเร็วอย่างข้าได้ ไม่มีทางหรอก"
เมื่อถึงวันแข่งขัน เจ้ากระต่ายได้วิ่งออกจากจุดเริ่มต้นไปด้วยความเร็วเต็มฝีเท้า แซงหน้าเจ้าเต่าไปไกล และเมื่อหันหลังกลับไปดูก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าเต่า เลยคิดว่าคงอีกนานกว่า
เจ้าเต่าจะเดินมาถึง จึงนึกในใจว่า "งั้นข้าของีบเอาแรงสักหน่อยดีกว่า ยังไงก็ชนะอยู่แล้ว" แล้วไม่นานเจ้ากระต่ายก็เผลอหลับไป
ส่วนเจ้าเต่า ก็ยังคงเดินต้วมเตี้ยม ๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยย่อท้อ เดินมาเรื่อย ๆ จนเกือบจะถึงเส้นชัย ทางด้านกระต่ายที่นอนอยู่แถวนั้นก็สะดุ้งตื่นขึ้น เห็นรอยเท้าเต่าที่พื้นก็รีบวิ่งตามไป
แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเมื่อเจ้ากระต่ายวิ่งมาถึงเส้นชัยก็พบว่าเจ้าเต่าที่ตนเคยสบประมาทไว้นั้น ได้เดินเข้าเส้นชัย เป็นผู้ชนะในการแข่งขันครัั้งนี้
เหตุการณ์นี้ทำให้เจ้ากระต่ายรู้สึกเสียใจมากที่ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับเจ้าเต่า เพียงเพราะความประมาทของตัวเองนั่นเอง...
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
หากเราใช้ชีวิตอย่างประมาท ก็อาจเป็นหนทางที่นำมาสู่ความพ่ายแพ้ได้ ดังเช่นเจ้ากระต่ายตัวนี้ที่ประมาทเลินเล่อ คิดว่าตัวเองวิ่งได้เร็วกว่า จึงชะล่าใจ ไม่คิดที่จะพยายามหรือวิ่งแข่งให้สำเร็จ จนสุดท้ายก็โดนเจ้าเต่าวิ่งแซงเข้าเส้นชัยไปในที่สุด เช่นเดียวกันกับการเรียน หากเด็ก ๆ หลงคิดว่าตัวเองเก่งแล้ว จึงไม่ขยันตั้งใจอ่านหนังสือ เพื่อนที่เขามีความขยันและมีความพยายามมากกว่า ก็อาจมีผลการเรียนที่ดีกว่าเราได้
ส่วนกรณีของเจ้าเต่านั้น ต้องใช้ความเพียรพยายามอย่างมาก จึงจะประสบความสำเร็จ ถึงแม้ว่าเขาจะเดินช้า แต่ก็ไม่ท้อถอย และยังคงก้าวเดินต่อไป แม้ต้องเหน็ดเหนื่อยหรือใช้เวลานานแค่ไหน แต่สุดท้ายเขาก็สามารถเดินเข้าเส้นชัยได้สำเร็จ ซึ่งหากเด็ก ๆ อยากประสบความสำเร็จในชีวิต ก็ควรขยันหมั่นเพียร ตั้งใจเรียน มีความอดทนและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ดังข้อคิดที่ว่า
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ
Leave a Reply
Your email address cannot be published. Required fields are marked*