Andawanich, S., & Chaiyanan, W. (1996). Concepts and indicators of social development and quality of life and Thai society. In Anuchat Phuangsom and Orathai At-am (Editor), Development Indicators Tool of quality of life and Thai society. Bangkok: Office of Research Funds.
Chandaeng, V. (2018). Online research article on the development of a strong community management model in accordance with the sufficiency economy philosophy in the upper central region. Retrivedved January 3, 2018, from //www.tcithaijo.org/index.php/tgt/article/view
Chareonwongsak, K. (2007). Sufficiency Economy Course in educational institutions How to be successful. weekly study today, 7(315), 11 – 18.
Chuelueam, K., Suthisukon, P., & Khamm, D. (2007). Sufficiency Economy Philosophy: Toward Management Strategies. Journal of Public Health and Development, 5(2), 105-106.
Chutiwisut, P. (2010). The application of the sufficiency economy philosophy in teaching and learning Undergraduate. Romyuk Journal, 28(2), 152-153.
Kamla, N. (2014). The role of the development of the sufficiency economy learning center in the community: a case study of Chumpae District, Khon Kaen Province. Systematic Agriculture Program. Faculty of Agriculture. Khon Kaen University.
Kanchanachitra, C. (1989). Community Development. Bangkok: Ramkhamhaeng University.
Lienjumroon, W. (2011). Agricultural Reform for Food Security: Analysis and Policy reform. Samut Sakhon: Pimdee.
Naowavathong, P. (2008). Sufficiency Economy Community Management: A case study of Kamplalai Village, Ban Dong,sub-districts,Ubonrat District,Khon Kaen Province. Journal of Environmental Management, 4(2).
Nopkesorn, T. (1998). Original draft of the Thai social crisis 1997 with the role of guest speakers for participation in organizing a community forum. Bangkok: Office of Teacher Training Office of Rajabhat Institutes Council.
Office of the National Economics and Social Development Council. (2000). 5 decades Latphat. Nonthaburi: Petrung Printing.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2004). Application of the Sufficiency Economy Philosophy. (2nd ed.). Bangkok: Thai Development Foundation.
Office of the National Economics and Social Development Council. (2008). Philosophy of the Sufficiency Economy. Bangkok: 21 Century.
Office of the National Economics and Social Development Council. (2000). 5 decades Latphat. Nonthaburi: Petrung Printing.
Phanmool, J., & Masae, A. (2011). Community development process towards sufficiency economy: a case study of Ban Nawiang, Ko Kha District, Lampang Province. Kasalongkham Academic Journal, 139-140.
Phradhammapitaka (P.A. Payutto). (2009). Community Way. Bangkok: Srinakharinwirot University.
Phramaha Sanga Polsongkram. (1999). A Comparative Study of Buddhist Economics and the Sufficiency Economy in Thai Society. (Master's Thesis). Graduate School: Mahidol University. Nakhon Pathom.
Pongpit, S. (2008). Concepts, practices of local development strategies. Bangkok: Charoen Wit Printing.
Pattamanun, U. (2003).Economic crisis, adjustment of commercial banks of Thailand. Bangkok: Institute of Asian Studies. Chulalongkorn University.
Pawala, T. (2018). The Development of a Community Model According to The Philosophy of Sufficiency Economy, Level Prosperous: A case Study of Nong Phueak Village, Wapi Pathum District, Maha Sarakham Province. Phra Varun Agriculture Journal, 15(1), 101-11.
Phrasriwisutmolee (Prayut Payutto). (1973). The role of monks in the development of Buddhism and the present society, Bangkok: Siwiporn.
Tepsitta, S. (2005). Sufficiency economy according to the royal initiative. Bangkok: Thammasarn Company Limited.
Walaisatien, P. (2000). Development Process and Techniques of Developers. Bangkok: Office of Research Support Division.
Wiruchnipawan, W. (2008). Management according to the moral guidelines and the sufficiency economy guidelines. Bangkok: Propet.
Yuyen, K. (2001). The dynamics of Ban Pred community under the concept of sufficiency economy. Community development. (Master's Thesis). Graduate School: Thammasat University. Bangkok.
“… ข้าพเจ้าปลื้มใจที่งานในโครงการส่งเสริมเศรษฐกิจพอเพียงในชุมชนดำเนินไปด้วยดี และเกิดผลน่าพึงพอใจโครงการช่วยให้ราษฎรในพื้นที่ห่างไกลช่วยตนเองและพึ่งพาตนเองได้ …”
พระราชดำรัสพระราชทาน
เมื่อวันพุธที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559
ณ หอประชุมไพรพะยอม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
ความเป็นมา
สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงตระหนักว่า การที่ประชาชนที่อยู่ในถิ่นทุรกันดารจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น สามารถพึ่งตนเองได้ ประชาชนเหล่านี้จะต้องทันต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ ซึ่งเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ทั้งนี้ต้องมีการเตรียมคนให้พร้อมที่จะรับสถานการณ์ ให้รู้จักปรับตัวในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เน้นการมีส่วนร่วมของประชาชน เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ และนำไปสู่การปฏิบัติ จึงมีพระราชดำริให้ดำเนินงานโครงการส่งเสริมเศรษฐกิจพอเพียงในชุมชน ขึ้นในปี 2556 เพื่อให้ประชาชนสามารถดำรงชีวิตของตน และครอบครัวในยุคโลกาภิวัตน์ได้อย่างดีและมีความปกติสุข โดยน้อมนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปใช้ในการดำเนินชีวิต สามารถพึ่งตนเอง มีอาชีพมีรายได้ ทำให้สามารถปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ในครอบครัวได้ดีขึ้น มีกำลังสนับสนุนการศึกษาของบุตรหลาน ส่งผลให้ชุมชนเข้มแข็งอย่างมั่นคงและยั่งยืน
แนวทางการพัฒนา
- การเพิ่มศักยภาพการพึ่งตนเองในระดับครัวเรือน
- การเพิ่มศักยภาพการพึ่งตนเองในระดับชุมชน
- แผนพัฒนากลุ่มเศรษฐกิจพอเพียงในชุมชน
การเพิ่มศักยภาพการพึ่งตนเองในระดับครัวเรือน
1. ด้านความมั่นคงทางด้านอาหาร
- ส่งเสริมการผลิตอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ เช่น ปลูกพืชผักสวนครัว การเลี้ยงสัตว์ ประมง ไม้ผล และอื่น ๆ ตามความเหมาะสมของพื้นที่ โดยใช้การเกษตรแบบผสมผสาน ปลอดภัยจากสารพิษ
- ส่งเสริมการแปรรูป และถนอมอาหารไว้บริโภค
- พัฒนาแหล่งน้ำเพื่อการเกษตร
2. ด้านแหล่งที่อยู่อาศัย
- พัฒนาที่อยู่อาศัยที่มีความมั่นคง สะอาด และปลอดภัย ตามอัตภาพ
- พัฒนาสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมต่อการอยู่อาศัย
3. ด้านสถานะทางการเงินของครัวเรือน
- ส่งเสริมการทำบัญชีครัวเรือน
- ลดภาวะหนี้สิน
- ส่งเสริมการออม
4. ด้านการศึกษา
- ส่งเสริมให้สมาชิกในครัวเรือนได้เรียนรู้และพัฒนาตนเองสม่ำเสมอ
- ส่งเสริมให้บุตรมีโอกาสศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้น
5. ด้านครอบครัวเป็นสุข
- ส่งเสริมการมีส่วนร่วมทำกิจกรรมของสมาชิกในครอบครัว
- ส่งเสริมให้สมาชิกในครอบครัวประพฤติตนอยู่ศีลธรรม ไม่เล่นการพนัน ดื่มสุรา หรือยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด
- ส่งเสริมสุขภาวะของครอบครัว
การเพิ่มศักยภาพความเข้มแข็งในระดับชุมชน
1. ด้านการบริหารจัดการและกระบวนการกลุ่ม
- พัฒนากลุ่มมีโครงสร้างการบริหารงานกลุ่ม ในรูปแบบคณะกรรมการ
- ส่งเสริมให้กลุ่มมีกฎระเบียบข้อบังคับ เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติของสมาชิก ให้บรรลุวัตถุประสงค์ ตามเป้าหมายของกลุ่ม
- ส่งเสริมให้กลุ่มมีการวางแผนการดำเนินงานของกลุ่มร่วมกัน
- ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของสมาชิกในการบริหารจัดการกลุ่ม รวมทั้งได้รับผลประโยชน์อย่างเหมาะสม เป็นธรรม
2. ด้านการผลิตของกลุ่ม
- ส่งเสริมให้กลุ่มทำกิจกรรมการผลิตอย่างต่อเนื่อง ทั้งกิจกรรมลดรายจ่าย เช่น การปลูกพืชผักในลักษณะ แปลงรวม การทำปุ๋ยหมัก ปุ๋ยคอก ทำน้ำยาล้างจาน ฯลฯ และกิจกรรมสร้างรายได้ เช่น การแปรรูปผลผลิตทางการเกษตร ศิลปหัตถกรรม ศิลปะประดิษฐ์ ฯลฯ
- ส่งเสริมให้กลุ่มมีการสร้างกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน
- ส่งเสริมให้มีการใช้ภูมิปัญญา หรือวัตถุดิบที่มีอยู่ในท้องถิ่นมาผลิตเป็นสินค้าและบริการ เพื่อเพิ่มรายได้ให้แก่สมาชิกในชุมชน
3. ด้านการเงินและบัญชี
- ส่งเสริมให้กลุ่มมีการระดมทุนจากสมาชิก เพื่อเป็นทุนสำหรับกิจกรรมของกลุ่ม
- ส่งเสริมให้มีการออมทรัพย์
- ส่งเสริมให้มีการจัดทำบัญชีการเงิน ที่โปร่งใส และตรวจสอบได้
4. ด้านการตลาด
- ส่งเสริมให้มีแหล่งจำหน่ายผลผลิตในชุมชน หรือพื้นที่อื่นๆตามความเหมาะสม
- สนับสนุนอุปกรณ์ เครื่องมือที่จำเป็นในการแปรรูป เพื่อเป็นการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชน
- ส่งเสริมกระบวนการเรียนรู้ ทางการตลาดให้แก่สมาชิก
5. ด้านการช่วยเหลือสังคม
- ส่งเสริมให้กลุ่มจัดกิจกรรมสาธารณประโยชน์แก่สมาชิกและชุมชน
- ส่งเสริมให้กลุ่มช่วยเหลือสมาชิกที่อ่อนแอ
แผนพัฒนากลุ่มเศรษฐกิจพอเพียงในชุมชน ตามพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี พ.ศ. 2561-2564